İnsan Olmanın Formülü Yok..

Sensizliğin acısını nereden bileceksin ki!Sen hiç sevgi nedir bilmedin ki!
Her sabah belkilerle uyandın mı hiç?Hani "belki bugün değişir"dileklerin oldumu hiç!
Sen sevgimden bir haber değildin!Sen sevgimin büyüklüğünü görüyordun
Çoğu zamanda sevgimin büyüklüğünden korkuyordun!
Sen de herkes gibi sevginin insana herşeyi yaptırabileceğini düşünüyordun!
Ben senin beni sevebilme ihtimalini sevdim!
Her sabah bambaşka umutlarla güne "merhaba "dedim,
Hani "belki"dedim!Belki o umursamaz kalp birgün değerimi anlar dedim
Bir gün O hastalıklı kalbine İlaç olarak beni kabul etmeni bekledim!
Bekleyişimin suskunluğu keskin çığlıklara dönüştü!
Benden başka hiçkimse duymuyordu!onların aklında,kalbinde suskundum!bende çığlıklarımı SUSTURDUM!nasıl olsa kimse duymuyor diye!
Yıllar yılı sana sevgimin büyüklüğü kadar,nefretimide büyüttüm
O,sevgiye nasıl kıydın?Nasıl incittin?
Halbuki seni uzaktan sevmeye bile razıyken,Yabancı bir selamına bile muhtaçken,
Sen nefret tohumları ektin bir bahar kalbime'!
Onlar çoktan filiz verdi kalbimdeSenden çok şeymi istemiştim?
İnsan olan yapmazdıki!Bunu bilemedim!
SUSKUNLUğumun adı yok!
Bekleyişimin çaresi yok!
Sensizliğin ilacı yok!
İNSAN OLMANIN FORMÜLÜ YOK!
Bunu çok geç anladımGeçte olsa beni bu kabustan uyandırdığın için teşekkür ederim İmkansız Sevgilim!Yinede herşeye rağmen seni seveceğim!



Alıntıdır