..Bazen

Bazen yorar insanı küçük şeyler; büyük sırlar vardır küçük şeylerin içinde Açıldıkça açılır, boyuna posuna bakmadan

Bazen dinlendirir insanı uzaklar; uzaklığa bir yakınlığı vardır gözlerin Gözlerin olduğu kadar gönlün de

Bazen durur tüm adımlar; adamların tembelliğinden değil, yolların düşündürücülüğünden Öyle çetrefillidir ki, susar ayaklar da kimi zaman

Bazen sorar gözler, diller kabul etse bile Maharet gözleri bile ikna etmektir, güzel söz söylemek değil

Bazen durur dünya, inecekler iner, sonra yoluna devam eder Ne var ki, herkes için o duruş anı farklıdır Kimisi içinse hiç dönmez dünya, ki o da apayrı mesele

Bazen her şeyi bir mimik anlatır, bazen gözyaşı, bazen bir kelime Ne kadar da ağır gelir söylemek bazen bir kelime bile

Bazen bir anı, bir ömür kokar Bazen bir daha yaşayamayacağını hisseder insan içinde bulunduğu ânı

Bazen şair olur insan, mısra kuramaz Bazen mısra kurar insan, şair değildir Bazen hiçbiridir, ne diyeceğini bilemeyen sıradan biridir işte

Bazen yaşadığını daha çok hisseder insan, öleceğini unutur büsbütün

Bazen yaşadığını tamamen unutur, hatta bazen her ikisini de Bir anı bir anına uymaz derler ya insan için, ya bütün anları birbirinin aynı olsaydı Bazen korkutmaz mı bu ihtimal insanı?

Bazen korkar insan gölgesinden Gölgesinin şahsında kendisinden Zira kendi vücudu geçmiştir güneşin önüne Kendi eseridir gölgesi

Bazen susar insan, dudakları çatlar susuzluktan Bazen susar insan, söylenecek çok söz varken bile

Bazen dolar insan, kimse anlamaz Bazen herkes anlar, kendisi kendisini anlamaz
Yalnızdır bazen insan, öyle yalnız bakar ki dünyaya Bazense hiç yalnız değildir, nasıl baktığını bilirse

Bazen büyük görür insan kendini, ne acizliktir! Bazen aciz görür, ne büyük bir görüş!
Bazen, 'bazen' değil, 'her zaman' demek gerek Ama bilmek gerek, ne zaman?

Her 'bazen'in bir zamanı vardır