Meleğin Aglıyor

Gece laciverte akıyor o avcuna yıldız koyduğun meleğin ağlıyor
Artık yıldızımız yok bizim sende yoksun bende yokum
Keşke kendimiz için yaşayabilseydik heran
Onlar alsalardı dünyalarını başlarına çalsalardı keşke biz olabilseydik gitseydik sonrasında yok yok
Bu kadarını istemeye hakkım yok ne sana kızıyorum ne de o ele avuca sığmayan bana
Benim isyanım kendime bir an yaşıyorum sandım ve çok oldu avuçlarına bırakalı özgürlüğümü affet sevdim Sevdim sevdim sevdim işte
Şimdi yenik düştüm boylu boyuna çaresiz kaldım beni tek bıraktın olmadı daha fazla dayanamadı bu yürek sen ve ben kavramlarına Biz oldum ben tek başıma şimdi keşke gel diyebilsemYok yok hakkım yok bu kadarına
Sevgilim tapınağım tek düşüm ölümsüzlüğüm herşeyim
Ne kadar dayanır bilmiyorum ufacık yüreğim sensizliğe ki yaşamak sensizlikte yaşıyorsam bilki bu batası uzak şehirde senin nefesini buluyor senin nefesini öpüyor senin nefesini içime çekiyor olmamdır

Biliyorum artık yıldızımız yok bizim , hani içinde biz olan yıldızımız , MELEĞİ ağlıyor MELEĞİN üşüyor, MELEĞİN utanıyor ki avuçlarından düşürürken yıldızımızı, kimin düşünü gerçekleştirdi bilmiyorum ama ben artık kayan yıldızlarda dilek tutmuyorum