Suskunluğun Sevindiriyor Beni

Suskunluğun sevindiriyor beni, çünkü uzakta gibi görünüyorsun,
ve işitiyorsun beni uzaklardan, ulaşmasa da sesim sana
Görünüş o ki, gözlerin uçmuş gitmiş uzaklara,
ve kapalı ağzın bir öpüş gördü sanki

Tam da her şey ruhum tarafından izlenmişken,
çıkıyorsun ortaya o bütünden, ruhumdan benim
Kış uykusundaki bir kelebek gibi benziyorsun ruhuma,
ve hatırlatıyorsun bana melankoli sözcüğünü

Suskunluğun sevindiriyor beni, uzakta gibi göründüğünde
Ve şikayet ettiğin şey, üveyen bir kelebek
Ve işitiyorsun beni uzaklardan, ulaşmasa da sesim sana
Öyleyse bırak susayım suskunluğunla senin

Öyleyse bırak seninle konuşayım suskunluğunla senin,
bir lamba gibi aydınlık, bir yüzük gibi gösterişsiz
Suskunluğu ve yıldızlarıyla gece gibisin
Yıldızdan doğmuş suskunluğun, öyle uzak ve sade

Suskunluğun sevindiriyor beni, uzakta gibi göründüğünde,
Bir sözcük, bir gülümseme yeter
O zaman mutluyum, mutlu, çünkü gerçek değil bu