Günlük Örneği 2

HİLMİ YAVUZ?DAN

Sabah, 24 Mayıs

Bu kaldırımüstü açık hava kahvesini seviyorum Sabahları güneş almıyor ve rüzgâr duyumsanabiliyor İlkyaz sabahları bu kentte, bir ağaç hışırtısıyla, işte buradayım, bu kahvede çayımı içmeye hazırlanıyorken, birden, bir kokuyla, belirsiz, geliveriyor

Kağşamış gövdemi üşütmemeye çalışarak ve onunla, o yaşlı, atık gövdeyle, genç ilkyaz arasındaki karşıtlığı bilincimde kavrayarak; bilincimin, işte bir ince dilim limon koyup, gövdeyle ilkyazın bileşimi olduğunu düşünerek, içiyorum çayımı

Eskiden, çok eskiden bir öykü yazmıştım Malte gibi söyleyeyim: Ah, öyküler yazardım ben, genç kızların mavi kurdelelerinden söz açan, düz pabuçlu ve ince beyaz pardösüleri olan ve yağmurlardan; o öykülerden birinde, akşamları sokağa çıktığımda yüzüme menekşelerin atıldığını yazmıştım; ve ?ah, cumartesiler başkadır, sokaklar başkadır? diye yazmıştım

Şimdi burada, bu zarif kaldırımüstü kahvesinde, İstanbul?da, ondan asla kopamadığım için beni izlemeyen bu kentte, (şimdi neler çağrıştırıyor, bu kent, ?polis seni izliyor?lardan, polis izliyor?a) bu cumartesi sabahı, limonlu çayımı bitirmek üzereyken ve nedense bir çay daha isteyerek, gündelik yaşamımı inceltiyorum sanki

(Geçmiş Yaz Defterleri)