Anı Örnekleri

Anı Örnekleri
Atatürk İle İlgili Anı Örnekleri


SAVAŞ EMİRLERİ

Şükrü Kaya?nın, bir 30 Ağustos Zafer Bayramı gecesi sofrada:

- ?Paşam, İstiklal Savaşı?nda Başkomutan sıfatıyla muharebelerde verdiğiniz emirler bir yerde toplanmış mıdır?? sorusuna verdiği yanıt:

- Bir gün Kurtuluş Savaşı?nın, Millî Mücadele?nin askeri tarihini yazacaklar, belki de benim Başkomutan sıfatıyla verdiğim bir yazılı ve imzalı emrime rastlamayacaklardır Savaş arkadaşlarım buradadır, hep bilirler, ben muharebede daima o cepheden bu cepheye gider, yapılması gereken hareketleri Komutanlara dikte eder, onlara not ettirir ve kendilerini de inandırdıktan sonra, ?Şimdi ordu birliklerimize derhal bu hareketlerin yapılmasını kendi imzanızla bildiriniz,? derdim?

Nejat SANER

Kaynak: Cumhuriyet Gazetesi ? 13111970

BEN CEPHEYE GİDİYORUM

Bir akşam Recep Bey (Peker) beni ve İhsan Bey?i evine akşam yemeğine çağırdı Ayağım burkulmuş, alçıda idi Koltuk değnekleriyle gittim Gazi Paşa da Refet (Bele) Paşa?nın evinde imiş Bizim Recep (Peker) Bey?in evinde bulunduğumuzu haber almışlar Yaver Muzaffer (Kılıç) telefonla beni çağırdı Kendilerini beklememizi söyledi

Gazi, gece yarısından sonra geldi Fazlaca alkollü idi
- ?Vakit geç oldu Oturamayacağım gideceğim?
Dedi ve giderken beni, İhsan ve Recep (Peker) Bey?i baş başa getirdi Ellerini omuzlarıma atarak:
- ?Ben doğruca cepheye gidiyorum, düşmana taarruz edeceğim,? dedi

Hepimiz şaşırdık ve telaşlandık İhsan Bey:
- ?Paşam, ya muvaffak olamazsan?? deyince:
- ?Ne?? Bir haftalık süre içinde onları yok edip denize dökeceğim? karşılığını verdi

Ali KILIÇ

Kaynak: Ali Kılıç ? Hatıralar, 1955

GENELGEYLE DEVRİM OLMAZ

1924 yılının ilkbaharıydı Erzurum ve Pasinler?de depremde birçok köyün evleri yıkılmıştı Zarar gören halkla görüşmek için Pasinler?e gelen Atatürk, halkın içinden ihtiyar bir köylüyü çağırdı:
- Depremden çok zarar gördün mü, baba? diye sordu Atatürk ihtiyarın şüphesini görünce, tekrar sordu:
- Hükümet sana kaç lira verse, zararını karşılayabilirsin? İhtiyar, Kürt şivesiyle:
- Valle Padişah bilir! dedi
Atatürk gülümsedi Yumuşak bir sesle:
- Baba, Padişah yok; onları siz kaldırmadınız mı? Söyle bakalım zararın ne?
İhtiyar tekrar etti:
- Padişah bilir!?

Bu cevap karşısında kaşları çatılan Atatürk, Kaymakam?a döndü:
- Siz daha devrimi yaymamışsınız! dedi
Bu sırada görevini başarmış insanlara özgü bir ağırbaşlılıkla ortaya atılan tahrirat katibi:

- Köylere genelge yolladık Paşam, dedi Atatürk?ün fırtınalı yüzü, daha çok karıştı:
- Oğlum, dedi, genelgeyle devrim olamaz!??

SURİYE HEMŞİRENİZİ DE KURTARINIZ

1923 Mart?ının 17 Cumartesi günü Mersin?e giriyoruz İstasyonda yaya olarak topluluk halinde ilerlerken, yolun ortasında, aynen Adana?ya girerken olduğu gibi, büyük bir levha taşıyan birkaç kız, Şef in karşısına çıktı

Levhada şu cümle yazılı idi:

?Suriye hemşirenizi de kurtarınız?

İki gün evvel Adana?da Antakya ve İskenderun için yapılan o levhalı gösteri, Antakyalı kızın o herkesi ağlatıp sızlatan hıçkırıklı söylevi ve Şef?in ona verdiği tarihi cevapla, yüce bir nitelik almıştı şef şimdi bu Suriye levhasına ne diyecekti?
- ?Her millet layık olduğu mutluluğa erişir!? dedi ve yürüdü

İsmail Habip SEVÜK

KAHRAMAN TÜRK KADINI

17 Mart 1923 Tarsus:

Mustafa Kemal İstasyon?dan şehre doğru, bir süre yaya olarak yürüdü O?nu görmek için sabahtan itibaren yolları dolduran Tarsusluların arasından neşe ile selamlar vererek, ilerledi O sırada ansızın bir olayla karşılaştı

Milli Mücadele?deki çete giysili bir kadın, Atatürk?ün yolunu keserek ayağına kapandı Gözyaşlarıyla şöyle haykırıyordu:
- ?Bastığın toprağa kurban olayım Paşam!?
Mustafa Kemal onu yerden kaldırmak için eğilirken kulağına bu kadının Kurtuluş Savaşında cephelerde çarpışmış olan (Adile Çavuş) olduğunu fısıldadılar

Gözlerinden iki damla yaş düşen Mustafa Kemal, bu güneşten yüzü yanmış kadının elinden tutup ayağa kaldırdı ve ona şöyle seslendi:

- ?Kahraman Türk kadını! Sen yerlerde sürünmeye değil, omuzlar üzerinde yükselmeye layıksın?

Taha TOROS

YANINA ALDIĞI İLK ER

O, Samsun?a çıktığı zaman, üstü başı yırtık, postalları patlamış, silahsız bir er gördü Yüzünün rengi bakıra dönmüş, yağlan eriyip kemik ve sinir kalmış bu Türk askeri ağlıyordu O?na sordu:
- Asker ağlamaz arkadaş, sen ne ağlıyorsun?
Er irkildi, başını kaldırdı Bu sesi tanıyordu ve bu yüz ona yabancı değildi Hemen doğruldu ve Anafartalar?daki Komutanını çelik yay gibi selamladı
- Söyle niçin ağlıyorsun?
İç Anadolu?nun yanık yürekli çocuğu içini çekti:
- Düşman memleketi bastı, hükümet beni terhis etti Silahımızı elimizden aldı Toprağıma giren düşmanı ne ile öldüreceğim? Kemal Atatürk, er?in omzuna elini koydu:
- Üzülme çocuğum, dedi Gel benimle!
Ve Samsun deposunda giydirilip silahlandırarak yanına aldığı ilk er bu Mehmetçik oldu

Burhan Cahit MORKAYA

ABDÜLHAMİD

1937 yılında idi Yaz aylarından biri Doğrudan doğruya kendi kontrolündeki bir gazetede ?Makedonya? adlı bir eserim tefrika ediliyordu Bir akşam üstü Başyaver Celâl (Üner) Bey beni telefonla aradı Dolmabahçe Sarayı?na davet edildim Ve Saraya gidince de, hemen hiç bekletilmeden, üst kata çıkarıldım Bir kapı açıldı, kendimi Büyük Adamın karşısında buldum Saygılarımı bildirince, belli bir iki nezaket cümlesi ile beni okşadı Sonra:
- Yazını okuyorum, dedi Hürriyetin ilân edildiği zaman küçük bir çocuk olman lâzım Fakat kutlarım, o günleri iyi canlandırıyorsun Yalnız Abdülhamid?i hiç sevmediğin belli

Biraz durdu Elindeki bir renkli kalemi, önünde açık duran kalın ciltli bir Fransızca kitaba dikine vurarak düşünür gibi oldu Ben susuyordum Bu hal bir iki dakika devam etti Sonra birdenbire şu sözler çıktı ağzından:
- Sevme Abdülhamid?i! Yine de sevme! Fakat sakın anısına hakaret edeyim deme Senin

kuşağın biraz daha ölçülü kararlar vermeye alışmalı Bak çocuk! Kişisel kanımı kısaca söyleyeyim: Tecrübe göstermiştir ki, toprakları üstünde yaşayan insanların çoğunun durumu kuşkulu ve sınırları yalnız düşmanlarla çevrili bir büyük devlette, Abdülhamid?in yönetimi büyük hoşgörüdür Hele bu yönetim on dokuzuncu yüzyılın son yıllarında uygulanmış olursa?

Bunun üzerine ayrılmama müsaade buyurmuşlardı Saygılarımı tekrarlayarak huzurundan uzaklaştım

Nizamettin Nazif TEPEDELENLİOĞLU

Kaynak: Hürriyet Gazetesi, 31071958