The Ensemble Of Silence - Empyrium

And again the moon is on the wave, gliding gently into me,
on silent wings the night comes from there,
as my heart longs to thee

for in my hand I still hold the rose that froze long times ago,
its leafs have withered, it ceased to grow - left in me is woe

The wine of love, is o so sweet, but bitter is regret,
I knew at sunset I would meet the ascending veils of dread

Before my eyes nocturnal curtains fall,
The dark and gentle haze of the night, greedily devours all

The Night:
"Woe to him whose heart is filled with bitter rue and who drowns in grief"

In the silence of the night I loose myself,
it makes me drunken with its sweet blue sound

In the drunk'ness of solitude
I fear no more the solemn realms of death
No single sigh from my lips as I drink the wine of bitterness
My heart is aching nevermore
for I know that all may end
Just I and the poetry of the night
Now forever one

Just I and the poetry of the night, now forever one,
The ensemble of silence plays so beautiful for me

------TÜRKCESİ------

ve tekrar ay dalgalanmakta,hafifçe içime doğru kayarak
sessliğin kanatlarında gece oradan gelmekte
ve kalbim oraya doğru uzanıyor

çünkü elimde uzun zaman önce donmuş bir gülü tutuyorum
yaprakları solmuş,büyümesi durmuş,içimde kalan keder

aşkın şarabı,o kadar tatlı ki,ama üzüntüsü daha acı
biliyorum ki günbatımında korkunun örtülerinin tırmandığını göreceğim

gözlerimin geceye ait perdesi düşmeden önce
karanlık ve gecenin sisi hepimizi hırsla yutar

Gece:
keder kikalbi acı bir pişmanlıkla dolmuş veüzüntüyle boğulmuş olanlara

gecenin sessizliğinde kendimi kaybediyorum
tatlı mavi sesiyle beni sarhoş ediyor

sessizliğin yokluğunda
ölümün cidiyetinden artık korkmuyorum
şarabın acılığını içtiğimde tek bir fısıltı dudaklarımdan çıkmıyor
kalbim srtık daha fazla ağrımıyor
çünkü biliyorum ki herşey sona erebilir
ben ve gecenin şiiri gibi
şimdi daima bir

ben ve gecenin şiiri gibi,şimdi daima bir,
sessizlik topluluğu benim için çok güzel çalıyor