Barikat - Bu Ofke Dinmez

Dilim biçak gibi keskin; çikan bu sözler çekilmez; tahammül edilmez! Beni bu yalan dolan yikmaz; asla yildirmaz! Akin var akin; bu akin var ya akin, günese yakin; sel olur kentin pisligini siler, yutar, gömer ta diplere! Simdi durmak yok; ‘tam tam’ zamani! Seli besleyen yeni kaleler gerek! Diller çözülsün; silahlara dönüssün; namlular bu kentten yeni bir cephe açsin! Harekette bereket! Bereket neye gerek! Nereye dönüp baksan, insan; karabasan gibi çöker üstüme üstüme!
Her sey gelir üstüme üstüme; bu öfke dinmez asla; içimde beynimde
Yok; artik yok! Machavel önümde! Dönüs yok! Dipten gelen bir dalga gibi bir anda bogmak için düsmani; yeni dehlizler, gizli planlar; yazilip çizilenler kükreyise gebe; yedi göge yükselen! At sirtinda güya uçan Malkoçoglu uslanmaz; seksek oynar; kendi bile anlamaz! Geyik sirtinda Bursa kusatilmaz! Kiliç kalkan istemem; yakin dövüs yok simdi; vur kaç zamani! Karargahim yer alti; kimse bakmaz, anlamaz! Öncü savasçilar dogar, büyür burada; bir bir yayilir! Silahlari beyninde; ansizin çikar; kiliç gibi sözleri vurur; vurur böler, parçalar; açar demir kapiyi; bir ok gibi çikan bu öfke dinmez, affetmez Duvarlar devrilir, çelik kaleler erir ve burada yürekler birlesir