Uğur Arslan ''Bir Ayrılığın İlk Günü''

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-29-2012

canım sevgilim bugün ayrılığımız ilk günü
yürüyen kocaman bir açık yarayım şimdi
rüzgar değdikçe sızlıyor kanıyor her yanım
nasıl ölesim var anlatamam ama
senden başka birşey ile öldüremiyorum kendimi
bundan bir yıl önce taksimde o mühallebicide yine susarak başlamıştı bi
tek kelime bile etmeden buyurmuştu hayatlarımızın içine herşey başladığı gibi bitiyordu tek kelime bile etmeden vedalaşıyorduk

bugün ayrılığımız ilk günü sevgilim sanırım artık bende bittim

bugün bir ayrılığın ilk günü sevgilim
bugün ölmezsem bir daha ölmem eminim
ayrılığın ilk günü ölmeyenler bir daha ölmezler bilirim bilirim

ayrılığımız ilk günü sevgilim sana mutluluk huzur saadet kendim için allahtan saat dinlerim

bugün ayrılığın ilk günü sevgilim bugün ölmeyenler hiç ölmezler bilirim

sanırım bir şey yok aramızda acırım aşksız yıllarımıza bundan böyle eksik heryanımızla yaşarız yaşarız yaşlanırız

başıma gelmesiimkansız diye düşündüğümüz şeyleri yaşamakla geçiyor hayat
aşk önce damardan giriyor sonra burnundan getiriyor insana
en yakışıklı çağlarında kanıyor her yanın
filmin sonu hiç değişmiyor sarılmamış yaralarla doluyor her yanın
bugün ayrılığın ilk günü sevgilim ölüyorum inan kendimde değilim sokaklarda yanlız yürüyemem sabahların kör karanlığında işide gidemem artık

yemek yiyemem televizyon izleyemem uyamamki sensiz
sen olmadan sinemaya bile gitmedim ki ben
çaresiz hareketsiz ölüme yakın bir uçurumun dibindeyim

bütün cümlelerimi senin için kurmuştum ben
yeni bir cümle daha kuramam
bütün sevmelerimi senin için kullanmıştım şimdi kime seveceğimi bilemem
ne adın geliyor aklıma ne annem ne huzur diliyorum artık kendimi için artık
seyrelim tükenen dokunuşlar uzayan kırılgan sessizlik
aramızda duran tedirgin tuhaf yabancılık sanıyorum biz şimdi gerçekten gerçekten ayrıldık

Bugün ayrılığımızın ilk günü sevgilim

11-29-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Uğur Arslan ''Bir Ayrılığın İlk Günü'' canım sevgilim bugün ayrılığımız ilk günü yürüyen kocaman bir açık yarayım şimdi rüzgar değdikçe sızlıyor kanıyor her yanım nasıl ölesim var anlatamam ama senden başka birşey ile öldüremiyorum kendimi bundan bir yıl önce taksimde o mühallebicide yine susarak başlamıştı bi tek kelime bile etmeden buyurmuştu hayatlarımızın içine herşey başladığı gibi bitiyordu tek kelime bile etmeden vedalaşıyorduk bugün ayrılığımız ilk günü sevgilim sanırım artık bende bittim bugün bir ayrılığın ilk günü sevgilim bugün ölmezsem bir daha ölmem eminim ayrılığın ilk günü ölmeyenler bir daha ölmezler bilirim bilirim ayrılığımız ilk günü sevgilim sana mutluluk huzur saadet kendim için allahtan saat dinlerim bugün ayrılığın ilk günü sevgilim bugün ölmeyenler hiç ölmezler bilirim sanırım bir şey yok aramızda acırım aşksız yıllarımıza bundan böyle eksik heryanımızla yaşarız yaşarız yaşlanırız başıma gelmesiimkansız diye düşündüğümüz şeyleri yaşamakla geçiyor hayat aşk önce damardan giriyor sonra burnundan getiriyor insana en yakışıklı çağlarında kanıyor her yanın filmin sonu hiç değişmiyor sarılmamış yaralarla doluyor her yanın bugün ayrılığın ilk günü sevgilim ölüyorum inan kendimde değilim sokaklarda yanlız yürüyemem sabahların kör karanlığında işide gidemem artık yemek yiyemem televizyon izleyemem uyamamki sensiz sen olmadan sinemaya bile gitmedim ki ben çaresiz hareketsiz ölüme yakın bir uçurumun dibindeyim bütün cümlelerimi senin için kurmuştum ben yeni bir cümle daha kuramam bütün sevmelerimi senin için kullanmıştım şimdi kime seveceğimi bilemem ne adın geliyor aklıma ne annem ne huzur diliyorum artık kendimi için artık seyrelim tükenen dokunuşlar uzayan kırılgan sessizlik aramızda duran tedirgin tuhaf yabancılık sanıyorum biz şimdi gerçekten gerçekten ayrıldık Bugün ayrılığımızın ilk günü sevgilim