Raziel - Mathilda

kederle uyan bu güne yüzünde çürümüş gecenin izleriyle

sesini kis zihninin ve bütün benlik sorgularini ka?pina dayanan

o çift el silah sesiyle öldür asli kayip bir öyküdür bu

özünde sen silik bir cennet hayalinin sınırlarında raks ederken

kanar hüzün reallerin saqir gidip gelirken

her gününde aynı kabusun yolunda

cevapsız kaldiğin bu hayat dramasında kaybederken

kayıp zamanı varsayıp da sarhoş insan zihnimin inceden dumanli

krizlerinde peki sen nerdeydin

ayaklarima çift pranga vur kelamin bayraklarini indir yariya

tüm betimler sussa da dilime özgürlük mühürlerini yeğle

bavulumda armonilerim suskun hala kalp krizlerimle eşdeqerken

son kez bir sorgusun harabe ruhuna

giderken o bir şarap damit ölüm tadinda

doş mathilda kollarimda hasretin küçük bebek

sesimde özlemin kokar ve mutluluk yatak döşek

sancılar kelepçe ad?ma tüm sokaklar emanet

sonbahar deminde kalbim gözlerim yitik tibet

kalan nedir bakar bir körmüyüz satar ölür müyüz

huzur görür müyüz savaş içinde kördüğümmüşüz

sıyır ki tenini yaşamin içinde hep bu nameler var

suratlar?nda sin melankolik travmalar

beni de dünde b?rak koluma bir kelepçe tak

bugünde yand? közüm sözümden dönemedim real özüm

bilir kişiydi bir tek iyilik uğruna

triplik dostluk örneği mutluluksa hep bölüm bölüm

sen ki acının yadigarisin ve pelikan beşiklerinde sallanan

hüzünün umuda haykirişlarindasin

tasvirin tabi bir rapin hatim bu düş senin

kadim sevişlerinde dünya kan kusarken eylemin

melodisel figürlerinde masum bir bebek yatar

doyar bu renge çizilen tüm hazin kokan sat?rlar

kesik nefeslerinden ince armonim s?zar

karanlik bir odaydi kalbim duvarlar ve tablolar