Polemick - Çocukluğumu Geri Ver Bana Dünya

daldı gözlerim benim benim yerimse çok derin

yazmak zor olsa gerek böyle derdi defterim
ben kim miyim? zihinde kalan birikimim
kin hesap sorar düne ben bugünde bilginim
sırtımı dayadım duvarlara yeter artık kalmadı sabrım tükenir
veremedi umudu boş koy şişeleri bendemi silsem böyle mi düzelir
hiç mi şu kalbin sızlamadı ulan nasılda vurdun kelimeleri
kendime çok mu güvendim acaba baksana geçemedim elemeleri
ilham perimi verin bana geri tutamadım ilham veren elleri
göz göre göre gitmek çok zordur üşütür esen şu yelleri
gözümün içine baka baka deme bana bitti kalbimi aldı ve gitti
bensiz bir yol oda bunu seçti aynaya baktım bu adam tekti
sıkıldım artık ben bu hayattan bak bu hayallerin hepsi bayat lan
işte bu kabusun ismi hayat lan medet umdun sen yatalaktan
çıkmaz yol bak çık bu sokaktan dönüp arkana bile bakmadan
karalama geçmişi boş koy gitsin böyle yazılmış madem bitsin

ziyaretimi geçmişe bak bu rüyada yaşamak çok zor
anla misafiriz bu dünyada çocukluğumu geri var bana dünya

sebebi ziyaretim laflamak biraz beyaz kağıtla
epeyi büyümüşüm ben onca yıl içimde kaygılarla
geçen zamana aldırıpta anlamazmışım
meğer yanımda kimse kalmamış çocukluğum tadında
her adımda yeni bir mutluluk yeni bir sevinç vardı
her heveste yeni bir özlem yeni bir umut vardı
özgür olmak dört çıtayla yapılan uçurtmam kadardı
apartman arası oynanan o maçlar hatırlandı
birden anımsadım babamın ilk bisiklet alışını
ve ilk okulda oturduğum cam kenarı arka sırayı
dizlerimde açılan her bir yarayı dert edipte uyuyamazdım
neyse çok konuştum olsun içime dert olur demek
emeklemek gerek hayatta her adımsa bir emek
ıslanır bu sayfa elbet çocukluğumu düşünerek
zormu geldi düşlemek hayat demek kader demek
geçen zamanı çaresiz özlemek

ziyaretimi geçmişe bak bu rüyada yaşamak çok zor
anla misafiriz bu dünyada çocukluğumu geri var bana dünya