İstanbulun İşgalinden Bir Hatıra Halk Feryad Ediyor Ayasofyaya Çan Takicaklarmiş

işgal kuvvetleriyle istanbulda yaşayan azınlıklar gözlerini ayasofyaya dikerler

tek dertleri ayasofyaya can takıp kilise yapmak

böyle bir dönemi fali rıfkı atay hatıratında bu olayı şöyle anlatır

"osmanlı seçkinleri bir ümide benzer her düşünceyi mısır gibi bir sömürge olmak fikrini bile zihinlerine uğratmazlardı
ikide bir cadde çığlıklar feryadlar kopuyor kadın çocuk yaşlılar dahi sokağa dökülmüşler
gazeteye koşan biri havadis verir AYASOFYAYA ÇAN TAKICAKLARMIŞ ayasofyayı kurtarmak için yokuştan çıkanlara bakardım sadece halktı ütüsüz elbiseler ve dagınık saçlarıyla ayasofyaya koşan halktı



o günleri emekli general cemal karabekir paşa hatıratında şöyle anlatır

"işgal gücleri ve istanbul rumları aralarında para toplayarak bir altın çan yaptırdılar
bu çanı ayasıfya camine takıcaklarmış

bu havadisi duyan ahır kapıdaki bir türk bölüğü derhal silah başı ederek makinalı tüfekleri ve manzerleriyle dogruca ayasofya camiine giderek camiyi muhafaza altına almışlar

bu tepkiler karşısında fransız ingiliz yunan birlikleri bu emellerini gerçekleştirmekten korkar ve sonraki yıllara bırakırlar"