Ermenileri Arablar Katletti- Türkler Değil- Senfoni 915 Gerçek Bir Roman

SENFONİ 915/Romandan öte

Bu kitabı kaçırırsanız inanın gerçeği öğrenme ve nefis bir edebi eseri okumadan ebediyyen mahrum olursunuz- çünkü çok özel bir roman herkese tavsiye ederim

ARKA KAPAK YAZISI

Kara bulutlar yağmur getirdi Izdırabla sürülmüştü kalpler; umut tohumları ekildi sevgi acılarla örülmüş gönüllerde filizlendi Güz vakti aşk başaklarıydı başları sonsuzluğun kısıtlanmışlığıyla eğilmiş olan Coşkundu tanımadı sınırları; tüm insanlığın semalarından serpişti; öyle yağdı ki tarih saatinin akrebi o selde boğuldu 1915 yılının çalkantılarla dolu bir döneminde Bingöl'ün Kiğı ilçesinden 4 kafileyle zorunlu yolculuğa çıkan köylerden biri de Arek'tir Arek Köyü kafilesinin içinde henüz 15 yaşında olan; genç güzel ve zeki bir kız olan Lusik de vardır Herkes derin bir üzüntü içinde ama Lusik öyle değil; babası ona ağlayanları göstererek "Onlar sevinçten ağlıyor kızım" demiştir çünkü 3 gün Dabalu'da onları bekleyen bir sürpriz vardır Lüsik'in abisi Dikran ABD'de hukuk öğrencisiyken geçimini çalışarak karşılamaktadır Bir gün patronunun kızına âşık olur o gün sonra sabaha kadar içmeye başlar Sarhoş olup kaldığı bankta bir sabah esrarengiz bir ses ona ruhundan seslenir; bu Dikran'ın hayatını yeniden şekillendirir Dikran o sesin peşine düşer

İÇİNDEN SAYFALAR;

O yaz sonu buğdaylar her zamanki gibi evlere taşındı Borcu olanların borcu harmanda ödendi Köyün muhtarıbekçisi din görevlisi sığırtmacı ve berberi hakkını harmanda aldı

Din görevlisi halkı ibadet evine davet ettiğinde insanlar hallerinden oldukça memnundular Peter buğdayın bereketli olduğunu görünce bir iç çekti Yüzü sapsarı kesilmiş gözleri belirsiz bir fırtınanın getireceği bulutlarla dolmuştu Titrek bir sesle "Harmanınıza bereket gelsin Kolunuza belinize kuvvet dolsun "deyip hıçkırıklarla ağlamaya başladı

Peter başlar konuşmaya sözlerinin sonunu getiremez Neden sonra kendine gelir; konuşamaz Kendini zorlar; olmuyor Sonunda derin bir nefes alır; cesaretini toplar ve zor duyulacak hafif bir sesle "Bu kadar çalıştınız Korkarım emeğiniz boşa gider Bu mahsulünüz bize nasip olmayabilir!" der tekrar hıçkırıklar boğazına düğümlenir

Orada yetkili olan harman sahibi Pederin yanına gelip:

?Ne oldu Peder Efendi ne demek istiyorsun?? diye sordu Peder "Gözüme kan görünüyor Sonumuz iyi görünmüyorkorkuyorum Yarın çalışmayın; ibadethaneye toplanıp Yüce Allah?a dua edelim Belki sonumuz hayrolur" dedi boğuk bir sesle

Çalışanları alır bir korku Bir kısmının dizlerinin bağı çözülmüş; duydukları bu sözlerden dolayı başlarından aşağı kaynar sular dökülmüştü Bereketli harmanın eve taşınması özel ambarlara yerleştirilmesi duruverir; yazın sıcağında ortalığı buz keser İbadethane dağıldığında kim ne yapacağını nereye gideceği bilemeyecek haldeydi Güneşin kızgın ışınları ortalıkta saçılırken köy halkı soğuk terler döküyordu alınlarından Dünya karıştıkça karışıyor ve karanlık dalgaları bir ağ gibi her yeri çepeçevre sarıyordu Köye birbiri ardınca gelen savaş haberleri uzun zamandır hepsinin kâbusu olmuştu; şimdi acaba gölgeler üzerlerine mi çökecekti

***

Yaklaşan bir şeyler vardı yaklaşanın çıkardığı sesleri görülmeyen kulaklarla işitiyor ne olup bittiğini anlamak için de zihnini toparlamaya çalışıyordu Aniden gözlerine bir yazı ilişti ?Eğer senin gönlün varsa gönül tapınağını ziyaret et? Daha öncede duymuştu bu sözü ama söyleyenini göremeyeceği bir yerden duymuştu şimdiyse bu yazının bir kopyası ağaçlardan yapılan kâğıtların içine yazılmış önünde duruyordu Bir titreme nöbeti onu esir aldıburun kıvrımlarını küçülüp büyüyor kirpikleri kıpırdaşıyordu Dikran hayret ve endişeyle onun yanına çömelip ona sarıldığında Sara hızla tuhaf bir şekilde dergide gördüğü yazının altında duruveren yazar ismini kapatıverdi ?Canımhayatım ne oluyor? Sana dedim ya inan ki ben Julia?ya karşı en küçük bir şey duymuyorum bana nolur inan benim aşkım sensin kalbimin tapınağı sensin? Julia hayretler içerisinde Dikran?a baktı ?Sen sen ne dedin az önce?? diye sordu titrek bir sesle Dikran endişeyle acaba yanlış bir şey mi dedim diye geçirdi aklından ve tereddüt edip biraz öylece kaldı Sonra cesaretini toplayıp fısıltıyla ?Benim gönlümün tapınağı sensin hayatım seni çok seviyorum?

Işıklar yine etrafta belirmeye başladı her ışık bir diğerinin üzerine binmiş ılık bir hava akımının cereyanına kapılmış olarak her zamanki çemberin birkaç kat daha büyüğünü oluşturuyordu Bir elik bakışı bir kaplan yavrusunun aslan karşısındaki duruşu bir kartal yavrusunun aciz bir yavruyken yuvadaki cıyaklayışı? Masumiyetin ayrı tonlarını tasvir eden her biri bir diğerinden farklı renkler dış çemberin tamamına yakınını oluştururken bir küçücük dış halka bölümünü de ürkütücü tonların karanlığı doldurmuştu türlü masumiyetler olsa da bir zalimliğin misali olmadan kim anlayabilirdi kim tahayyül edebilirdi nasıl bir şeydir diye masumiyet?

Som altından bir nokta tüm çember kıvrımların merkezinde durmaksızın dönüyor dönerken de ondan hafif bir sis göğe doğru yükseliyor bir kaç damla yağmur da aşağı doğru akıyordu; adeta sis tırpanıyla gökteki bulutlar biçiliyor ve su şeklinde buğdaylar yeryüzü örtüsünde toplanıyordu Sara bu eşsiz sanatı öylece dalıp izlerken Dikran?ın ışıklarının onu yakalaması gecikmedi ikisinin ışıklarının kesiştiği yerler güneş vurmuş altın gibi parlıyordu ?Gel??