İslam Kemiyet Değil Sayı Değil

İslam kemiyet değil keyfiyet/sayı değil sa'y dinidir

Geçmiş ulemanın “elfaz–ı küfür” adlı kitapları var Bu eserlerde, insanı küfre götürebilecek bazı sözcüklerin altı çiziliyor ve iman ehline bu sözlerden sakınılması gerektiğinin ikazı yapılıyor

Bu “küfür sözler”in bazen küçümseyip günlük hayatta kullandığımız basit cümleleri bile içine aldığını görmeniz mümkün

Mesela bir kimse: “Ben falan yemeği, Hz Muhammet (as) sevdiği için sevmiyorum” dese, bu söz o kişinin kâfir olması için yeterli bir söz

Bugün ise biz öyle bir korkunç noktaya geldik ki; Cenab–ı Hak Kuranda açık bir ayetle bir inanış hakkında, o küfürdür diye kesin bir hüküm ortaya koyuyor Mesela; “Kim ki, Hz Muhammetin (as) peygamber olduğuna iman etmezse, o kişi kafirdir” buyuruyor

Bir “zat” ise Hz Muhammetin (as) peygamber olduğuna inanmayana “rahmet ve merhamet nazarıyla bakmak lazım” diye bir hüküm veriyor

Allah ile “zat” arasında tercih durumuyla karşı karşıya kalan bazıları, Allahın ayetini bırakıp “zatın” görüşünü benimsiyor

“Küfre rıza küfürdür” hükmünü bunun neresine monte etmemiz lazım

Burada, “küfre rıza” yok, küfre “rahmet ve merhamet nazarıyla yaklaşmak” var

bir soru :
“Bu konuda kimin haklı kimin haksız olduğunu görmek için, sizin taraftarınız ile karşı düşüncenin taraftarını mukayese etmek yeterlidir Sizin gibi düşünen kaç kişi var ki?”

Hayatımda bu kadar saçma bir mantık görmedim!

İslamın ortaya koyduğu ölçülerde “kemiyet/sayı” hiçbir zaman ölçü olmamıştır

İslam keyfiyet dinidir

İslam ölçü dinidir

Bu ölçüye bir kişi de inansa, bin kişi de inansa ölçü değişmiyor

Hatta kimse inanmasa da…

Bu mantığa göre, dünyada Müslüman nüfusun dört katı olan Hıristiyan inancı haktır O zaman da Müslüman olmak da yanlıştır

Kendisine dört kişi iman etmiş nice peygamberler de batıl yolda imiş demek

Kuranda bir çok ayette, “çoğunluğun” yanlışta olduğu ifade edilir

Allaha ilk karşı gelen İblis de: “Kullarından çoğunu yoldan saptıracağım” diyerek, çoğunluğun konumunu ortaya koyuyor

Şu ayet azlık–çokluk konusunda bize çok güzel şeyler öğretir:

“De ki: Pis ve kötü ile temiz ve iyi bir değildir; pis ve kötünün çokluğu tuhafına gitse (yahut hoşuna gitse) de Öyleyse ey akıl sahipleri! Allahtan korkunuz ki, kurtuluşa eresiniz” (Mâide; 5/100)

Müfessirlerin haklı olarak ifade ettikleri gibi; Bu ayet İslamın, kemiyetçi değil, keyfiyetçi olduğuna delalet etmektedir

Bu ve benzeri ayetlere iman etmeyenin “misyoner” safında yer alması gayet normaldir

Çünkü hem sayıları, hem de paraları çok

Şu ayetle bitirelim:

“(Ey Resûlüm!) İnkarcıların (refah içinde) diyar diyar dolaşması sakın seni aldatmasın!” (Al–i İmran; 3/196)

Ayetin iniş sebebi:

Bazı müminler, müşrikleri geniş maddi imkanlar içinde görünce şöyle demişler: “Gördüğümüze bakılırsa Allahın düşmanları huzur içinde, biz ise sıkıntıdayız”

İşte bu ayet bunun üzerine inmiştir

Kuranda içinde ekser/çoğunluk tabirinin geçtiği ayetlerin neredeyse tamamı olumsuzluk ifade eder

Genelde kafirlerin içinde bulunduğu kötü durumu anlatan bu ayetlerde Canab–ı Hak, Hz Peygamberin (as) şahsında bütün Müslümanları; “çoğunluğa” hayran kalmamaları konusunda uyarmakta ve “hoşunuza gitse de çoğunlukta hayır yoktur” buyurmaktadır

“De ki: Pis ve kötü ile temiz ve iyi bir değildir; pis ve kötünün çokluğu tuhafına gitse (yahut hoşuna gitse) de (bu böyledir) Öyleyse ey akıl sahipleri! Allahtan korkunuz ki kurtuluşa eresiniz” (Maide, 5/100 )

İslam alimlerinin yerinde ifadesiyle ayette geçen, tayyib/iyiden kasıt müminler, habîs/kötü ifadesinden ise kafir kastedilmiştir

Az bile olsa mümin olanın, çok olan kafirden Allah katında daha muteber olduğunu, Allahın onları asla aynı değerde tutmayacağını ifade eden başka ayetler vardır

Bu ayetlerde Cenab–ı Hak, kıyamet günü bu iki sınıfın arasını cennet ve cehennemle tefrik edeceğini haber veriyor

“Yoksa biz, iman edip de iyi işler yapanları, yeryüzünde bozgunculuk yapanlar gibi mi tutacağız? Veya (Allahtan) korkanları yoldan çıkanlar gibi mi sayacağız?” /Sâd, 38/28

“Yoksa kötülük işleyenler ölümlerinde ve sağlıklarında kendilerini, inanıp iyi ameller işleyen kimseler ile bir mi tutacağımızı sandılar? Ne kötü hüküm veriyorlar!”(Casiye, 45/21 )

Müfessirlerin ifadesiyle; ayette geçen “pisin/kafirin çok oluşu seni şaşırtsa da” ifadesi Peygamberin (as) şahsında tüm Müslümanlar içindir Çünkü kafirlerin çok oluşu ve müminleri sayı olarak az oluşu Hz Peygamberi (as)/Müslümanları şaşırtıyordu

İslam tarihin hiçbir döneminde “çokluk” kavramı ile bir noktaya gelmemiştir Müslümanlar ne zaman hak–batıl ölçüsünü bir kenara atıp da azlığı–çokluğu ölçü edinmişlerse mutlaka kaybetmişler

En azından başarılı olamamışlardır

Kuran bu konuda da Müslümanları uyarıyor

“Andolsun ki Allah, birçok yerde (savaş alanlarında) ve Huneyn savaşında size yardım etmişti Hani çokluğunuz size kendinizi beğendirmiş, fakat sizi hezimete uğramaktan kurtaramamıştı Yeryüzü bütün genişliğine rağmen size dar gelmişti, sonunda (bozularak) gerisin geri dönmüştünüz"

Sonra Allah, Resûlü ile müminler üzerine sekînetini (sükûnet ve huzur duygusu) indirdi, sizin görmediğiniz ordular (melekler) indirdi de kâfirlere azap etti İşte bu, o kâfirlerin cezasıdır Sonra Allah, bunun ardından yine dilediğinin tevbesini kabul eder "Zira Allah bağışlayan, esirgeyendir” (Tevbe, 25–27 )
“Huneyn birkez daha öğretti: Zafer Haktandır” (Rahemetn Lil Alemîn, c 2, s231 )

Mekkenin fethinden sonra, 12 bin Müslümanın katılımıyla yapılmıştı bu savaş Küfür ordusundan bu oranda bir “çoğunluk” İslam tarihinde pek fazla olmasa gerektir

Hele de çoğunluğu oluşturanların içinde gayesi “Allah rızası olmayan” çoğunluk bir başka çoğunluk var ki

Kuranda “ekser/çoğunluk” tabirinin geçtiği ayetlerden bazıları şöyledir

“Yeryüzünde bulunanların çoğuna uyacak olursan, seni Allahın yolundan saptırırlar Onlar zandan başka bir şeye tâbi olmaz, yalandan başka söz de söylemezler” (Enam, 6/116)

“çoğu bilmezler” (Araf, 7/178 )

“çoğu iman etmez” (Hûd, 11/17)

“çoğu şükretmez” (Yusûf, 12/21)

“çoğunuz fasıksınız” (Maide, 5/59)

“çoğunuz akılsızsınız” (Maide, 5/102)

“çoğunluğu cahillerdir” (Enam, 6/111)

“çoğu şükretmez” (Arâf, 7/17)

“çoğunun dayanağı zandan ibarettir” (Yûnus, 10/36)

“çoğu kâfirdir” (Nahl, 16/83)

“çoğu mümin değildir” (Şuarâ, 26/67,103,121,139,158,174,140,)

“çoğu yalancıdır” (Şuarâ, 26/223)

“çoğu müşriktir” (Rûm, 30/42)

Aynı manaya gelen yüzlerce ayet vardır Kuranda

Çoğunluğu bu sıfatlarla dile getiren Kuran, bir de yasak koyuyor; “çoklukla övünmek”, “çokluk kuruntusuna kapılmak”

“Çokluk kuruntusu sizi o derece oyaladı ki, nihayet kabirleri ziyaret ettiniz

Hayır! Yakında bileceksiniz! Elbette yakında bileceksiniz!

Gerçek öyle değil! Kesin bilgi ile bilmiş olsaydınız, (orada) mutlaka cehennem ateşini görürdünüz Sonra ahirette onu çıplak gözle göreceksiniz Nihayet o gün (dünyada yararlandığınız) nimetlerden elbette ve elbette hesaba çekileceksiniz” (tekâsur, 102/1–8 )

Peki “Çoğunluğun” zıddı olan azlık, ya da o meşhur ifadeyle "marjinallik”, bu konuda neler var Kuranda?

“Çoğunluk” için olanın tam zıdd–ı kamili ne ise o var

Bununla birlikte, “marjinal grup” hakkında Kuranda geçen ayetlerin neredeyse tamamı, bir sebebe binaen inmiştir

Yani sebeb–i nuzülü vardır bu ayetlerin

Bir genelleme yapmak gerekirse bu ayetlerin iniş sebebi şöyledir

İslamın o ilk yıllarında bu dini kabul edenlerin sayısı bellidir ve neredeyse tamamı garip, fakir, kimsesiz insanlardır

Mekkede bulunan ekabir/çoğunluk bundan rahatsızlık duymaktadır

Hz Peygambere (as) teklif getirirler: “Etrafındaki bu fakir–fukarayı yanından uzaklaştırırsan gelir seninle dinin konusunda tartışırız ve hoşumuza giderse onu kabul ederiz”

“Bir kişiye daha İslamı nasıl anlatırım acaba” derdinde olan Hz Peygamber (as) bu teklife anında ret cevabını vermediği için bakın Allah Ona ne buyuruyor:

“Rablerinin rızasını isteyerek sabah akşam Ona yalvaranları kovma! Onların hesabından sana bir sorumluluk; senin hesabından da onlara herhangi bir sorumluluk yoktur ki bunları kovup da zalimlerden olasın!” (Enam, 6/52 )

İniş sebebi: Kureyş büyükleri Resûlullah (sa)ın yanına geldikleri zaman fakir müminlerin yanlarında bulunmasını istemiyorlardı Resûlullah da onların isteklerine uyarak bu müminleri yanından çıkarmak istedi Bunun üzerine Cenab–ı Hak, Peygamberimizi bu âyetle uyardı

Cenab–ı Hak bu “marjinal” gurubu bir de övüyor Kuranında

“Sabah akşam Rablerine, Onun rızasını dileyerek dua edenlerle birlikte candan sebat et Dünya hayatının süsünü isteyerek gözlerini onlardan çevirme Kalbini bizi anmaktan gafil kıldığımız, kötü arzularına uymuş ve işi gücü aşırılık olan kimseye boyun eğme” (Kehf, 18/28 )

İniş sebebi: Bazı Kureyş ileri gelenleri Hz Peygamberden Allaha ve Resûlüne candan bağlı, fakat maddi bakımdan fakir müminleri yanından kovmalarını istemişler, böyle yaptığı takdirde kendisi ile görüşüp konuşabileceklerini söylemişlerdi İşte bu âyet, Beyzâvînin tefsirinde de belirtildiği gibi, üstünlük ve şerefin, bedeni ve maddi zinette değil, gönül ziynetinde, yani iman ve güzel yaşayışta olduğunu, dolayısıyla müşriklerin bu isteğine değer vermemek gerektiğini ifade etmektedir

Son olarak bir hadis–i şerifle bitirelim

Hz Peygambe (as) şöyle buyurur:

“Din garip başlamıştır, aynı şekilde garip olarak Allaha dönecektir O din gaiplerine müjdeler olsun ki onlar insanları ifsat edip bozduğunu ıslah edip düzeltirler”

Ne mutlu o garip marjinallere