Kutsal Kitap İsa'nın Tanrılığını İddia Ediyor Mu?

Yeni Antlaşma yazarları, İsa'nın Tanrılığını kabul etmişlerdir: " Nitekim yerde ve gökte, görünen ve görünmeyen her şey -tahtlar, egemenlikler, yönetimler, hükümranlıklar- O'nda yaratıldı

Yeni Antlaşma yazarları, İsa'nın Tanrılığını kabul etmişlerdir: " Nitekim yerde ve gökte, görünen ve görünmeyen her şey -tahtlar, egemenlikler, yönetimler, hükümranlıklar- O'nda yaratıldı Her şey O'nun aracılığıyla ve O'nun için yaratıldı" (Koloseliler 1:16) Pavlus tutucu bir Yahudidir Tanrı (Yahve)'nın tek Yaratıcı olduğunu ve Tevrat'ı çok iyi bildiği halde Koloselilere her şeyin İsa aracılığıyla yaratıldığını söylemektedir Yeşaya 44:24'te Yahve şöyle der: "Her şeyi yaratan, Gökleri yalnız başına geren, Yeryüzünü tek başına seren RAB benim" Buna rağmen Pavlus Koloseliler 1:16'da İsa'nın Yaratıcı olduğunu söyler İsa'nın havarisi olan Yuhanna da İsa hakkında şöyle der: "Her şey O'nun aracılığıyla var oldu, var olan hiçbir şey O'nsuz olmadı" (Yuhanna 1:3)

Aynı şekilde Eski Antlaşma'daki Mezmur 102:25-27'de şöyle der: "Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın Hepsi bir giysi gibi eskiyecek Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek" Yeni Anlaşma'daki İbraniler kitabında (İbraniler 1:10-12) bu sözlerin aynısını okuruz, fakat İbraniler'in yazarı Mezmur 102'deki bu ayetlerin Mesih'e işaret ettiğini söyler

Aynı durum İsa'nın Kurtarıcı rolü için de geçerlidir Eski Antlaşma'da Yahve, "Ben, yalnız ben RAB'bim, Benden başka kurtarıcı yoktur" (Yeşaya 43:11) der Demek ki Yahve'den başka Kurtarıcı yoktur Yeni Antlaşma'da ise İsa'nın, Tanrı'nın halkının tek kurtarıcısı olarak tasvir edildiğini görürüz Titus 2:13'te şöyle der: "Bu arada, mübarek umudumuzun gerçekleşmesini, ulu Tanrı ve Kurtarıcımız İsa Mesih'in yücelik içinde gelmesini bekliyoruz" Constantin'den ve İznik Konseyi'nden yüzlerce yıl önce İsa'nın hem ulu Tanrı (Yahve), hem de Kurtarıcı olarak kabul edildiğini görürüz

Yuhanna İsa'nın Tanrı'yla aynı görkeme sahip olduğunu söylemektedir Eski Antlaşma'da bulunan Yeşaya 6:1-5'te, Tanrı'nın görkemini ve kutsallığını görürüz: "Kral Uzziya'nın öldüğü yıl yüce ve görkemli Rab'bi gördüm; tahtta oturuyordu, giysisinin etekleri tapınağı dolduruyordu Üzerinde Seraflar duruyordu; her birinin altı kanadı vardı; ikisiyle yüzlerini, ikisiyle ayaklarını örtüyor, öbür ikisiyle de uçuyorlardı Birbirlerine şöyle sesleniyorlardı: "Her Şeye Egemen RAB Kutsal, kutsal, kutsaldır Yüceliği bütün dünyayı dolduruyor" Seraflar'ın sesinden kapı söveleriyle eşikler sarsıldı, tapınak dumanla doldu "Vay başıma! Mahvoldum" dedim, "Çünkü dudakları kirli bir adamım, dudakları kirli bir halkın arasında yaşıyorum Buna karşın Kral'ı, Her Şeye Egemen RAB'bi gözlerimle gördüm" Yuhanna İncili'ni Kutsal Ruh'un yönlendirişiyle yazmış olan Yuhanna şöyle diyor: "Bunları söyleyen Yeşaya, İsa'nın yüceliğini görmüş ve O'nun hakkında konuşmuştu" (Yuhanna 12:41) Yuhanna Yahve'nin görkemiyle İsa'nın görkeminin farklı olmadığını, aksine aynı görkem olduğunu söylemektedir Yahve'nin Eski Antlaşma'daki işlerinin Yeni Antlaşma'da İsa Mesih tarafından da yapılmış olması, İsa'nın Tanrı olduğunu teyit eder Örneğin; Eski Antlaşma'daki Mezmur 119'da, yaşam veren ve yaşamı koruyan tek kişinin Yahve olduğunu okuruz Fakat Yeni Antlaşma'da İsa kendisinde böyle bir güç olduğunu söyler: " Baba nasıl ölüleri diriltip onlara yaşam veriyorsa, Oğul da dilediği kimselere yaşam verir" (Yuhanna 5:21) İsa, Yuhanna 11:25'te Lazar'ın kız kardeşi olan Marta ile konuşurken şöyle der: "İsa ona, "Diriliş ve yaşam Ben'im" dedi "Bana iman eden kişi ölse de yaşayacaktır"

Eski Antlaşma'da Yahve'nin "sesi gürül gürül akan suların sesi gibiydi" (Hezekiel 43:2) Aynı şekilde Yeni Antlaşma'da İsa hakkında şöyle der: "Sesi, gürül gürül akan suların sesi gibiydi" (Vahiy 1:15) Yahve için geçerli olan tanım, İsa Mesih için de geçerlidir

Eski Antlaşma'da Yahve'nin sonsuz ışık olarak tasvir edildiğini görürüz: "Gündüz ışığın güneş olmayacak artık, Ay da aydınlatmayacak seni; Çünkü RAB sonsuz ışığın, Tanrın görkemin olacak Artık güneşin batmayacak, ayın çekilmeyecek, Çünkü RAB sonsuz ışığın olacak, Sona erecek yas günlerin" (Yeşaya 60:19-20) Aynı şekilde Yeni Antlaşma'nın Vahiy kitabında İsa hakkında şöyle diyor: "Aydınlanmak için kentin güneş ya da aya gereksinimi yoktur Çünkü Tanrı'nın görkemi onu aydınlatıyor Kuzu da onun çırasıdır" (Vahiy 21:23)

Eski Antlaşma'da Yahve bizi kutsayan (Mısırdan Çıkış 31:13), her yerde olan (Mezmur 139:7-10), barışımız olan (Hakimler 6:24), doğruluğumuz olan (Yeremya 23:6), zaferimiz olan (Mısırdan Çıkış 17:8-16) ve bize şifa veren (Mısırdan Çıkış 15:26) Tanrıdır Aynı şekilde Yeni Antlaşma da İsa Mesih'in bütün bu özelliklere sahip olduğunu söylemektedir (1 Korintliler 1:30, Koloseliler 1:27, Efesliler 2:14) Eğer İncil Tanrı'ya ait ise (1 Selanikliler 2:2, 6-9; Galatyalılar 3:8), aynı İncil İsa'ya da aittir (1 Selanikliler 3:2; Galatyalılar 1:7) Eğer kilise Tanrı'ya ait ise (Galatyalılar 1:13; 1 Korintliler 15:9), aynı kilise İsa'ya da aittir (Romalılar 16:16) Tanrı'nın Egemenliği (1 Selanikliler 2:12) Mesih'e aittir (Efesliler 5:5) Tanrı'nın sevgisi (Efesliler 1:3-5), Mesih'in sevgisidir (Romalılar 8:35) Tanrı'nın Sözü (Koloseliler 1:25; 1 Selanikliler 2:13), Mesih'in Sözüdür (1 Selanikliler 1:8; 4:15) Tanrı'nın Ruhu (1 Selanikliler 4:8), Mesih'in Ruhudur(Filipililer 1:19) Tanrı'nın esenliği (Galatyalılar 5:22; Filipililer 4:9), İsa'nın esenliğidir (Koloseliler 3:15; 1:2; Filipililer 1:2; 4:7) Tanrı'nın Yargı Günü (Yeşaya 13:6), İsa'nın Yargı Günüdür (Filipililer 1:6, 10; 2:16; 1 Korintliler 1:8) Tanrı'nın lütfu (Efesliler 2:8, 9; Koloseliler 1:6; Galatyalılar 1:15), İsa'nın lütfudur (1 Selanikliler 5:28; Galatyalılar 1:6; 6:18) Tanrı'nın kurtarışı (Koloseliler 1:13), Mesih'in kurtarışıdır (1 Selanikliler 1:10) Tanrı'nın iradesi (Efesliler 1:11; 1 Selanikliler 4:3; Galatyalılar 1:4), İsa'nın iradesidir (Efesliler 5:17; 1 Selanikliler 5:18)

Pavlus'un, hem Tanrı'nın kulu (Romalılar 1:9) hem de Mesih'in kulu (Romalılar 1:1; Galatyalılar 1:10) olduğunu söylemesi bizi şaşırtmaz Pavlus hem Tanrı'nın görkemi (Romalılar 5:2; Galatyalılar 1:24) hem de Mesih'in görkemi (2 Korintliler 8:19, 23; 2 Korintliler 4:6) için yaşadığını ve hem Tanrı'ya iman ettiğini (1 Selanikliler 1:8,9; Romalılar 4:1-5), hem de Mesih'e iman ettiğini (Galatyalılar 3:22) söylemektedir Pavlus kurtuluş anlamına gelen Tanrı'yı tanımanın (Galatyalılar 4:8; 1 Selanikliler 4:5), Mesih'i tanımak (2 Korintliler 4:6) olduğunu söyler

İncil'de İsa'ya Tanrı olarak tapınıldığını ve İsa'nın bu tapınmaları kabul ettiğini okuruz İsa Tomas'ın (Yuhanna 20:28), meleklerin (İbraniler 1:6), bilge adamların (Matta 2:11), cüzzamlı bir adamın (Matta 8:2), bir havra yöneticisinin (Matta 9:18), kör bir adamın (Yuhanna 9:38), bir kadının (Matta 15:25), Magdalalı Meryem'in (Matta 28:9) ve havarilerinin (Matta 28:17) tapınışını kabul etmiştir Bütün bu ayetlerde tapınma anlamına gelen, Grekçe proskuneo kelimesi kullanılmaktadır

Pavlus ve Barnaba Listra bölgesindeyken, Tanrı'nın mucizevi gücüyle Listra'da, ayakları tutmayan ve hiç yürüyemeyen kötürüm bir adam için dua ederek yürümeye başlamasını sağlamışlardır Bunun üzerine Pavlus'un yaptığını gören halk şöyle haykırmıştır: "Tanrılar insan kılığına girip yanımıza inmiş!" (Elçilerin İşleri 14:11) Pavlus ve Barnaba Listra halkının kendilerine tapınmaya hazırlandıklarını anladıklarında onlar gibi insan olduklarını açıklamışlardır: "Barnaba'ya Zeus, Pavlus'a da konuşmada öncülük ettiği için Hermes adını taktılar Kentin hemen dışında bulunan Zeus Tapınağı'nın kâhini kent kapılarına boğalar ve çelenkler getirdi, halkla birlikte elçilere kurban sunmak istedi Ne var ki elçiler, Barnaba'yla Pavlus, bunu duyunca giysilerini yırtarak kalabalığın içine daldılar "Efendiler, neden böyle şeyler yapıyorsunuz?" diye bağırdılar "Biz de sizin gibi insanız, aynı yaradılışa sahibiz Size müjde getiriyoruz Sizi bu boş şeylerden vazgeçmeye, yeri, göğü, denizi ve bunların içindekilerin hepsini yaratan, yaşayan Tanrı'ya dönmeye çağırıyoruz" (Elçilerin İşleri 14:12-15) Pavlus ve Barnaba kendilerine tapınılacağını anladıkları anda, tapınmaya hazırlananları durdurmuşlardır Fakat insanlar İsa'nın önünde eğilip ona tapınmaya başladıklarında, İsa onları engellememiştir

Sadece Tanrı'ya tapınılmalıdır Tanrı olmayan bir kişiye ya da nesneye tapınmak putperestliktir Tanrı Tevrat'ta şöyle demektedir: "Başka ilahlara tapmayacaksınız Çünkü ben kıskanç bir RAB, kıskanç bir Tanrı'yım" (Mısır'dan Çıkış 34:14) Matta 4:10'da İsa'nın Şeytan'a şu cevabı verdiğini görürüz: "İsa ona şöyle karşılık verdi: "Çekil git, Şeytan! 'Tanrın Rab'be tapacak, yalnız O'na kulluk edeceksin' diye yazılmıştır" İsa kendisine tapınan birçok kişinin tapınışını kabul etmiştir Bütün bunlar Constantin ve İznik Konseyi'nden yüzlerce yıl önce olmuş olan gerçeklerdir