Davulcunun İsyanı / Ramazan Manileri

Dün başladı ramazan ne oluyor müslüman
Ne ar kalmış gençlerde ne de azıcık iman

Nerde görse yarini sanki azmış bir eşek
Utanmasa dolmuşa serecek yatak döşek

Cahile lafım yok da bilene ne demeli
Gözleri görüyorken kalpleri de görmeli

Sokakları ülkemin sanki ecnebi yunan
Bırak göğsü açanı beli tezgâha sunan

Cahilin alâmeti isyanda cesarettir
Ahlakta mahkumiyet en büyük esarettir

Ne his kaldı gönülde ne de iman neşesi
Her sokağı ülkemin efes tuborg şişesi

Milletin çekirdeği özü ailesidir
Lafı değil kişinin işi ainesidir

Anneye bak kızına hicâb giydiremiyor
Beybabalar oğlunu eve girdiremiyor

Annenin evladının her sözünü yapması
Kendi doğurduğunun cariyesi olması

Kıyamet alameti benim söylediklerim
Bu günü gördüm ise kıyameti beklerim

Her cümlenin sonunda küfür aldı başını
Utanırım sormaya küfredenin yaşını

Milletim dönsün diye terkettim ben işimi
Rabbimden bekliyorum en güzel bahşişimi

Kimin nesli bu millet yoksa internetin mi
Yahut tele-kanalizasyon illetinin mi

Sesini çıkarmazsan bugün eleştirmezsen
Yarın çok geç olacak sözü birleştirmezsen

Evlilik kölelikmiş bekarlık da sultanlık
Sonudur bekarlığın kaçınılmaz buhranlık

Artislik olsun diye söylüyorum sanmayın
Tek derdim odun gibi cehennemde yanmayın

Gözlerim kan çanağı oluyor hep duygudan
Derdim uyandırmaktır milletimi uykudan

Sözüm aza değildir azmış cahil çokluğa
Cenneti hiçe satan namusu da tokluğa

Dertgahiyim sözümü söyleyip de durayım
Sen davul ol ben tokmak kas kafana vurayım

Recep Üçüncü
Ramazanrehberi