![]() |
Şiir Sözlüğü H |
![]() |
![]() |
#1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
![]() Şiir Sözlüğü HŞiir Sözlüğü H Hâcib : Sözcük anlamı perdeci, perde ağasıdır ![]() ![]() Hak Aşığı: Pir elinden bade içmiş, dili çözülüp şiir söylemeye başlamış gerçek aşık ![]() Halkçılar: Cumhuriyet dönemi Türk şiirinde halk şiirine özgü biçimsel ve söyleyişsel özelliklerden yararlanma, şiirlerini bu doğrultuda oluşturmak isteyen kimi şairlere ve yönelimlerine verilen ad ![]() Hamamiye: Divan edebiyatında hamamı ya da hamamdaki güzelleri betimleme amacıyla yazılan kasidelere verilen ad ![]() Hamse: Divan edebiyatında beş mesnevinin bir araya gelmesiyle oluşturulan yapıt ![]() Hane : Divan ve halk edebiyatında dörtlüklerden kurulu nazım türlerinin her bir dörtlüğü ![]() Harfcılık : Öncülüğünü Romen asıllı şair Isidore Isou'nun yaptığı, 2'nci Dünya Savaşı sonrasında ortaya çıkan bir akımdır ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Haşv ya da Haşiv : Yazıda gereksiz söz bulunması ![]() Hezl: Alay, eğlence, şaka anlamına gelen bu sözcük, tür adı olarak bir konuyu alaylı bir söyleyişle işleyen şiirler için kullanılmıştır ![]() Hiciv: (Hicviye) Bir kimseyi, nesneyi, düşünceyi ya da toplumun eksik aksak yanlarını iğneleyici bir dille ortaya koymak amacıyla yazılmış ürünlerin adı ![]() Hilye : Hz ![]() ![]() ![]() Hüsn-i Talil: Özellikle Divan şiirinde bir olgunun gerçek etkenini bir yana bırakıp onu, güzel, tatlı ve hoş bir nedenle bağlama ![]() |
![]() |
![]() |
|