Doğruluğun Bilimse Acıklaması

Doğruluk

Doğruluk, hakikat olarak da kullanılan felsefe terimi ya da kategorisi Felsefenin bütün gelişim aşamlarında, felsefe içi tartışmalarda ve tanımlamalarda belirleyici bir konu başlığı olarak yer almıştır Dolayısıyla genel bir tanımı olmaktan çok, her felsefe eğiliminde ya da okulunda farklı şekillerde tanımlanışları sözkonusudur Yine de genel bir tanımlama yapılacak olursa, Dogruluk ya da Hakikat, gerçekten ya da gerceklikten ayrı olarak belli bir gerçekliğin düşünsel ya da zihinsel olarak temsil edilmesi ve temsilin gerçeklige uygun olması halidir diyebiliriz Bu son derece sorunlu bir tanımlamadır sözkonusu felsefe-içi tartışma bağlamında; özellikle de günümüz felsefe tartışmalarının ya da bu tartışmaların sonuclarının boyutları dolayısıyla
Her felsefe eğilimi ya da akımı belli bir epistemolojik model kullanmakta ve dolayısıyla Dogruluk kategorisi buna göre farklı niteliklerde ele alınıp değerlendirilmektedir
Çok genel olarak, Doğruluğun, felsefe bağlamında epistemelojik ve ontolojik olmak üzere iki ayrı bağlamda ele alındığını belirtmek mümkündür
Epistemelojik olarak doğruluk, bilgi etkinliğinin temel bir kavramıdır ve bilgiyi bilgi olmayan biçimlerden ayırmak üzere kullanılır Doğrulanabilir ya da yanlışlanabilir olan bilgi düzleminde ele alınır Doğruluk, doğrulanabilir bilginin kuramsal ifadesidir Buna göre doğruluk varolana dair bildirimde bulunan özneyle birlikte mümkündür Özne-nesne ilişkisi bağlamında yer alan ve öznenin nesneyi bilişinin niteligini belirten bir kategoridir Ontolojik doğruluk kavramı ise, doğruluğu varlığın özüyle özdeş olma hali olarak ele almak anlamına gelir Burada bilginin doğruluğunun bir özne-nesne ilişkisi sorunu değil varlığın özüyle ilgili oldugu varsayılır
Doğruluğun bir uygunluk hali mi, bir tutarlılık konusu mu, yoksa bir uzlaşım sorunu mu olduğu üzerine önemli kuramsal tartışmalar Platondan beri süregelmektedir, ve postmodern durum içinde bu tartışmalar yön değiştirmiş ve yeni bir boyut kazanmıştır Genel geçer bir tanımın ötesinde, Felsefe tarihi içinde epistemelojik alandaki gelişmenin ayrıntılı bir dokümantasyonu ortaya konulmaksızın yeterli bir dogruluk ya da hakikat tanımına ulaşmak olanaklı değildir

Ey doğru yolun yolcusu, çaresiz kalma
Çıkma kendinden dışarı, serseri olma
Kendi içine seyahat et, erenler gibi
Sen görenlerdensin, dünya seyrine dalma
Ömer HAYYAM
Bir işi neden yanlış yaptığını açıklamaktansa, o işi doğru yap ki kurtulasın,ki bunu yapmak da daha az vaktini alır
Henry Wadsworth Longfellow
Ne Sal iledir, ne mal iledir, beyim ululuk kemal iledir
Esat Muhlis Paşa
Erdem, çıkarların çarpıştığı yerde ortaya çıkar
M Morgan
Elmas gibi ol ki yandığın zaman ne yerde külün, ne gökte dumanın kalsın
Arif Nihat Asya
Dürüst insan her zaman gerçeği söyler, akilli insan ise yalnız zamanında
Bernard Shaw
Bir şeyi doğru olarak yapmak, onu niçin yanlış yaptığınızı açıklamaktan daha az zaman alır
Thomas Henry Huxley
Bir yengece, doğru yürümesini asla öğretemezsiniz
Aristophanes
Doğruysan kimse hatırlamaz, yanlışsan hiç kimse unutmaz
Murfy
Kavak ağacını beğenen ve seven pek az kişi gördüm, çünkü dosdoğrudur
Cenap Şehabettin
Samimi olmayı vaad edebilirim; tarafsız olmayı asla
Johann Wolfgang von Goethe
Tüm uzmanların aynı gorüşte olmaları hepsinin yanılmaları anlamına da gelebilir
Bertrand Russell
Bir tek kimseye yapılan adaletsizlik, herkese çevrilmiş bir tehdittir
Charles De Montesquieu
Öyle şeyler vardır ki, insan onları daha yapmadan pişman olur, fakat gene de yapar
FHebbel
Yanlış yapmayan insan yoktur İnsanlık yanlışını kabul ve düzeltmekle olur
Albert Einstein
Siz yolunuza bakın, böyle yaparsanız hedefe kendiliğinden varırsınız
Mahatma Gandi
Bazılarını hep aldatabilirsiniz Bazen de herkesi Ne var ki, herkesi her zaman aldatamazsınız
Pineaste Barnui
En kolay şey insanın kendisini aldatmasıdır, çünkü bir insan genellikle arzu ettiği şeyin gerçek olduğuna inanır
Demosthenes
Doğruluk, Kutup Yıldızı gibi yerinde durur, geri kalan her sey onun etrafında döner
Konfiçyüs
Ahlağın iyisi ve kötüsü aynı kafada bulunur
Aristophanes