Lost Soul &Amp; Menkar - Kabullenilen Yazgılar

Bir-iki damla ter tenimde, gözlerimde yaşlar yüzümü haşlar dertlerimle

Küfre küfür bana yakışmaz, bu böyle biline

Kelimeler kopuk kopuk, bu dünya hakikatten çoktandır kopuk

Ben elime aldım kalemi, hayatımı ortaya koyup

Yazdım, boğsun seni lanet iblis, kendi kazdığın kuyu

Can alır sonu, hayat denen bu sarnıcın

Başımı öne eğik, fayda gelmez, laflarınız geyik

Adınız bir seyirde silinik, kelimeler silik

Hırsım içimde bekler, alacak can ekler satıra kalem

Azrail canımı alacak madem, inzivada geçsin ömrüm

Kimdir kaderi kahreden, ona bataktır ölüm, bu hayatta son dönüm ölüm

Ben seneler önce hakikat olanı gördüm

Düğüm çözüldü, boğum boğum gözlerimde yaşlar yürüdü

Soğukluğum iç ürpertir, bu kördüğüm korkutur, o hayat ezeldir, kapısı sorgu

Sanmayın ki canımız sokaktan gelme bulgu, canımı yaktı sorguydu korku

Hayatınız hır-gür, çıkarcılara laik olan sürgün

Aynalarda bir yüz gördüm, yüze bölündüm, her parçamdan yalnızlık aktı bizzat gördü

Sizce ben kendi kendine sayıklayan, bence ben hayata anlam arayan biriyim,

zor oldu anlamakta güçlük çektim, anlamın ta kendisiymişim, dediler dostların çok,

inanmayın, dost mu? Şöyle dursun, arkadaş yok, insan arkadan vurulsun,

artık korkar namludan, eller yorulur, sabreder, anlatmadan kalkmaz satırlarımdan,

saklamaz, ne kaldı ki anlatmadığım içimde kalan, bir şey dışında her şey,

satıra sığmaz diğerleri, kuytu köşelerimde saklı, gömülü bir dost, artık ölü,

elbet bende öleceğim, bende bir ölümlü, bir fark var dost yaşarken öldü,

taşarken yaşlar gözlerimden, deryalar gördü, kıskandı, kalem kürekti,

satırlarımsa denizim, dost gömüldü, üste yağdı, gözyaşım sağanak,

dost adında hecelediğime bakmayın, dostum diyenin tatlı diline kanmayın,

varsa yanlışım söylesin arkadaşım, tek arkadaşım kalem-kâğıt,

dudaklarımda zor tebessüm, zor çıkar, kalpten gelir sesim, eski dosta yazdım, yalansız bir şairim

Aşk yok artık benim için aşk yok artık benim için

Dost yok artık benim için dost yok artık benim için