Can Dündar Klasikleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-03-2012

KADINIM

Köhne bir yük katarı gibi ayak parmaklarımızı ezerek önümüz sıra geçen bu
yorgun asır, bizim asrımız değildi

Korkarım, tozu dumana katarak pürtelaş gelen yenisi de, o imanla
beklediğimiz ahengin asrı olmayacak

Raylar üstünde alelade bir tımarhane bu

tıklım tıkış vagonlarında vahşi bir itiş kakış; dumanında genzi yakan
bir ihtiras kokusu

Şüphesiz zamanla bu cinnet de ufukta yitip gidecek; lakin bizim için başka
katar yok ömrümüzün içinden geçecek

Görünen o ki kadınım, seninle biz, "hayat" denen bu metruk peronda, üzerinde
adres yazmayan mektuplar gibi bekleşip, aşkımızı acılardan damıtarak
yaşlanacağız

* * *
Öyle bir çağdayız ki, insanoğlu geçen asır düşünü gördüğe "denizler altında
20 bin fersah" yolu kat edip, "arzın merkezine" yaklaştıkça, uzaklaştı
insanlığından

Kalabalıklaştıkç a arttı kayıtsızlığın ıssızlığı

Her bineni ise bulayan sefil bir trenle onun borsadan başka tapınak, paradan
başka tanrı tanımayan son yolcuları, kainatın raylarındaki şiiri, ilhamı,
aşkı ezip geçti

"Ah o gönü1 şarkıları" sustu önce

Sonra, sevdaların ömrü kısaldı; tadı kaçtı hasretin, şehvetin harı söndü

Sanal posta kutusu, mektubu öldürdü; bak, bir tek satır yok kalemimden sana
kalacak

Silinip gidiyor telefondaki aşk mesajları; "seni seviyorum", -ki amentüsüdür
itiraf gecelerinin- parfüm sıkılmış plastik bir gül dalının teybinde
tutsak

Korkuyorum gülüm; "Seni seviyorum" desem sana, plastik kokacak

* * *
A kadınım,

A hüznümün bançesi!

Görmem mi sanırsın; sesi kısık gözlerinin nicedir

dudakların buselere
sağır

Oysa ben, haykırmak için sesine, solumak için nefesine muhtacım

Bilsen neler verirdim bakışlarından o kederi silebilmek, sana itimadın
hazzını yeniden verebilmek için

Lakin öyle bir tufana yakalandık ki, birbirimize kavuşmak için
çekiştirdiğimiz kement boğuyor bizi

Mübadele garında saadet ülkesine kesilmiş iki biletle mecalsiz bekleşiyoruz

Kudretim olsa, seni bu harabe istasyondan kapar, koştukça yelelerinden
takvim sayfaları uçuşan bir kısrağın terkisine attığım gibi, o çok sevdiğin
ihtişam romanlarının mağrur asrına taşırdım

Soyunurduk bütün o delik deşik kostümlerimizden, boyası akmış
maskelerimizden

mecburi rollerimizden

"Devamsızlık yüzünden" tarihten kovulmuş iki muzip çocuk gibi, azad olurduk
kendimizden

Benim boynumda alıçtan kolyeler, senin tebessümünde
sümbülden gamzeler; çözüp dudaklarımızın mührünü, iç çekişlerimizi toprağa
gömer, her akşam ilk sana gülümseyen yıldızına ip dolayıp keyifle
ayaklarımızı sallandırırdık dünyaya

Dilimizde, "kavuşmanın tadını/ayrılık feryadını" taşıyan bir şarkıyla

Uşşak makamında

Can Dündar

:wink2:

Ufuk çizgisinde biten bereketli toprakların karanlığında, upuzun bir yoldaydık geçen hafta

ve dolunay, buğulu bir kitabe gibi gökte asılıydı

Nur yüzlü bir yol arkadaşıydı gece boyunca

Duru ve sakin izledi bizi; daldıkça camı yalayan kirpiklerimizden öperek, şefkatle

Yol boyu tenimizi parlatan ışık sağanağı, nehir kenarlarında pul pul yakamozlanıyor, meltem estikçe kavak yapraklarında yanıp sönen bir ateşböceği kafilesine dönüşüyordu

Ne zaman başımızı kaldırsak orada mağrur ve sessiz parıldıyordu; eteklerinden puslu haleler saçan sihirli bir gümüş lira gibi

Arada eflatun bir bulutun arkasına çekilip gizleniyor ve orada birkaç dakikada bütün mahcubiyetinden soyunmuşcasına cüretkâr, bu kez çırılçıplak bir raksa başlıyordu semada

Kutsal kitapların yazdığı gibi, tanrının geceye de hükmetmek üzere yarattığı bir büyülü ışıktı o

Çevresi yıldızlarca kuşatılmıştı, onun kadar parlayamadığına yanan

ve biz yol boyu, hüzünlü şiirler damıttık gözalıcı ışığından

Gerçi Fuentes'in dediği gibi, üzerinde o adamlar gezindiğinden beridir bizim romantik hayallerimizin tanrıçası olma özelliğini yitirmişti kısmen, ama hâlâ öyle güzel, öyle baştan çıkarıcıydı ki

Gece boyunca ilham verdi hepimize; bayram şekeri tadında, ilk öpücük heyecanında

ve eski bir şarkı olup yerleşti dilimize; "Dün gece mehtaba daldım hep, seni andım/öyle bir an geldi ki, mehtap

seni sandım"

* * *

Sonra birden bastırıverdi kasvet

Kalleş bir gölge, ağır ağır sokuldu dolunayın nurdan yüzüne

ve birkaç dakika içinde kara bir şal gibi tamamen örttü üzerini gece güneşinin

Bir süre kıvranıp durdu ay ışığı, sonra tutulup kaldı aniden

Ölü bedenlere can veren o ürpertici buğusu hoyratça gölgelendi

Karanlık, hükümranlığını ilan etti dağ yamaçlarında

Bozkır, siyaha teslim oldu

Ay tutuldu, dilimiz tutulmuşcasına şaşırtarak bizi

Aydınlık yüzü keder bulutlarıyla gölgelenirken, gözümüzü semaya dikip paylaştık sancısını

Okşadık bakışlarımızla; doğum anında bir annenin terli saçlarını okşarcasına

Öyle masum, öyle sessiz çekiliverdi ki başucumuzdan, daha kirpiklerimizdeki nemi kurumadan ışıklı busesinin, yokluğunun boşluğuna yuvarlandık ıssız bir yol ortasında, yapayalnız

Efkârlandık mahrumiyetinden

Aya tutulduk, ay tutulurken

Yollarda esmer tenli adamlar silah sıktı ayın karanlık yüzüne doğru; kurşun dökercesine gökkubbenin uğursuz mührünün üzerine

ve çocuklar teneke çaldı dolunayın ruhunu kurtarmak için, kara büyücünün elinden

Bense durumu açıklarken "aydan dede"sini kaybetme telaşındaki oğluma; ne kara büyücülerden sözettim; ne de gezegen sisteminden: "Güneşe tutkunmuş dolunay" dedim; "lakin karalar bağlamış, aralarına dünya girince

"

İzahat ne kolay, konu aşka gelince

* * *

Gördünüz ya; yok bu yazının bir mesajı

Sadece dolunaya övgü için yazıldı

o dolunay ki, yoldaşı geceyarısı hasretliklerinin

ilhamı sevda sözcüklerinin

O dolunay ki, yüzyılda bir gölgelenir yüzü

Eh, haketti bu kadarcık sözü

:wink2:
Bahar, yalvarırım çek git işine!
Salma üstüme çiçeklerini,
aklımı çelme!
Her sabah çimenlerin çiyden ürpererek uyanıyor bahçemde; sonra güneşle oynaşıp tütsülenmiş gibi buğulanıyor
Ne zaman sokağa çıksam badem ağaçları salkım saçak çiçek
Kavaklar kıpır kıpır, ıslık ıslığa meltem
Kırda dayanılmaz bir kekik kokusu, toprakta türlü çeşit börtü böcek
Yapma bunu bana bahar,
Böyle üstüme gelme!

* * *

Zaten damarlarıma zor zaptediyorum kanımı
Çoktan cemreler düşmüş beynime, yüreğime
Kalbimin buzları erimiş
Göğüs kafesimde ne idüğü belirsiz bir kıpırtıyla geziyorum nicedir
Bir de sen çıldırtma beni
Krizdeyim ben tembelliğin sırası değil, uyamam sana
Al git serçelerini sabahlarımdan, çağlalarına, kokularına hakim ol
Meltemlerine söyle, deli gibi ıslık çalıp sokağa çağırmasınlar beni
Bulutların üşüşmesin başıma
Girme kanıma benim
yoldan çıkarma!

* * *

Sen ki en cilvelisisin mevsimlerin,
afrodizyakların en etkilisi,
Sevdanın suç ortağısın
Kıyma bana!
Biliyorum çünkü, yine kandırıp yeşillendireceksin aşka; gövdemi azdırıp sonra birden çekip gideceksin
Tam kanım kaynamışken sana, toplayıp allarını morlarını, beni bir kuraklığın ortasında terk edeceksin
O iple çektiğim ışığın, dayanılmaz olacak o zaman
Ne o delişmen sabahlar kalacak, ne günaha çağıran çapkın eteklerin
uçuştuğu günbatımları
Tembel kuşların şakımaktan bitap, ebruli çiçeklerin kokmaktan
Buselerin nemi kuruyacak çöl rüzgarlarında
Yeşerttiğin çiçekler, yürekler solacak; damar damar çatlayacak ruhumuz
Hayat, bir ezik otlar diyarına dönüşecek yeniden yüreğim viraneye
Her bahar sarhoşluğu gibi, geçecek bu sonuncusu da
Ebedi bahar, bir başka bahara kalacak

* * *

İyisi mi, hiç azdırma ruhumu bahar
İş açma başıma
Git işine!
Yoldan çıkarma beni!

11-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Can Dündar Klasikleri KADINIM Köhne bir yük katarı gibi ayak parmaklarımızı ezerek önümüz sıra geçen bu yorgun asır, bizim asrımız değildi Korkarım, tozu dumana katarak pürtelaş gelen yenisi de, o imanla beklediğimiz ahengin asrı olmayacak Raylar üstünde alelade bir tımarhane bu tıklım tıkış vagonlarında vahşi bir itiş kakış; dumanında genzi yakan bir ihtiras kokusu Şüphesiz zamanla bu cinnet de ufukta yitip gidecek; lakin bizim için başka katar yok ömrümüzün içinden geçecek Görünen o ki kadınım, seninle biz, "hayat" denen bu metruk peronda, üzerinde adres yazmayan mektuplar gibi bekleşip, aşkımızı acılardan damıtarak yaşlanacağız * * * Öyle bir çağdayız ki, insanoğlu geçen asır düşünü gördüğe "denizler altında 20 bin fersah" yolu kat edip, "arzın merkezine" yaklaştıkça, uzaklaştı insanlığından Kalabalıklaştıkç a arttı kayıtsızlığın ıssızlığı Her bineni ise bulayan sefil bir trenle onun borsadan başka tapınak, paradan başka tanrı tanımayan son yolcuları, kainatın raylarındaki şiiri, ilhamı, aşkı ezip geçti "Ah o gönü1 şarkıları" sustu önce Sonra, sevdaların ömrü kısaldı; tadı kaçtı hasretin, şehvetin harı söndü Sanal posta kutusu, mektubu öldürdü; bak, bir tek satır yok kalemimden sana kalacak Silinip gidiyor telefondaki aşk mesajları; "seni seviyorum", -ki amentüsüdür itiraf gecelerinin- parfüm sıkılmış plastik bir gül dalının teybinde tutsak Korkuyorum gülüm; "Seni seviyorum" desem sana, plastik kokacak * * * A kadınım, A hüznümün bançesi! Görmem mi sanırsın; sesi kısık gözlerinin nicedir dudakların buselere sağır Oysa ben, haykırmak için sesine, solumak için nefesine muhtacım Bilsen neler verirdim bakışlarından o kederi silebilmek, sana itimadın hazzını yeniden verebilmek için Lakin öyle bir tufana yakalandık ki, birbirimize kavuşmak için çekiştirdiğimiz kement boğuyor bizi Mübadele garında saadet ülkesine kesilmiş iki biletle mecalsiz bekleşiyoruz Kudretim olsa, seni bu harabe istasyondan kapar, koştukça yelelerinden takvim sayfaları uçuşan bir kısrağın terkisine attığım gibi, o çok sevdiğin ihtişam romanlarının mağrur asrına taşırdım Soyunurduk bütün o delik deşik kostümlerimizden, boyası akmış maskelerimizden mecburi rollerimizden "Devamsızlık yüzünden" tarihten kovulmuş iki muzip çocuk gibi, azad olurduk kendimizden Benim boynumda alıçtan kolyeler, senin tebessümünde sümbülden gamzeler; çözüp dudaklarımızın mührünü, iç çekişlerimizi toprağa gömer, her akşam ilk sana gülümseyen yıldızına ip dolayıp keyifle ayaklarımızı sallandırırdık dünyaya Dilimizde, "kavuşmanın tadını/ayrılık feryadını" taşıyan bir şarkıyla Uşşak makamında Can Dündar :wink2: Ufuk çizgisinde biten bereketli toprakların karanlığında, upuzun bir yoldaydık geçen haftave dolunay, buğulu bir kitabe gibi gökte asılıydı Nur yüzlü bir yol arkadaşıydı gece boyunca Duru ve sakin izledi bizi; daldıkça camı yalayan kirpiklerimizden öperek, şefkatle Yol boyu tenimizi parlatan ışık sağanağı, nehir kenarlarında pul pul yakamozlanıyor, meltem estikçe kavak yapraklarında yanıp sönen bir ateşböceği kafilesine dönüşüyordu Ne zaman başımızı kaldırsak orada mağrur ve sessiz parıldıyordu; eteklerinden puslu haleler saçan sihirli bir gümüş lira gibi Arada eflatun bir bulutun arkasına çekilip gizleniyor ve orada birkaç dakikada bütün mahcubiyetinden soyunmuşcasına cüretkâr, bu kez çırılçıplak bir raksa başlıyordu semada Kutsal kitapların yazdığı gibi, tanrının geceye de hükmetmek üzere yarattığı bir büyülü ışıktı o Çevresi yıldızlarca kuşatılmıştı, onun kadar parlayamadığına yanan ve biz yol boyu, hüzünlü şiirler damıttık gözalıcı ışığından Gerçi Fuentes'in dediği gibi, üzerinde o adamlar gezindiğinden beridir bizim romantik hayallerimizin tanrıçası olma özelliğini yitirmişti kısmen, ama hâlâ öyle güzel, öyle baştan çıkarıcıydı ki Gece boyunca ilham verdi hepimize; bayram şekeri tadında, ilk öpücük heyecanında ve eski bir şarkı olup yerleşti dilimize; "Dün gece mehtaba daldım hep, seni andım/öyle bir an geldi ki, mehtap seni sandım" * * * Sonra birden bastırıverdi kasvet Kalleş bir gölge, ağır ağır sokuldu dolunayın nurdan yüzüne ve birkaç dakika içinde kara bir şal gibi tamamen örttü üzerini gece güneşinin Bir süre kıvranıp durdu ay ışığı, sonra tutulup kaldı aniden Ölü bedenlere can veren o ürpertici buğusu hoyratça gölgelendi Karanlık, hükümranlığını ilan etti dağ yamaçlarında Bozkır, siyaha teslim oldu Ay tutuldu, dilimiz tutulmuşcasına şaşırtarak bizi Aydınlık yüzü keder bulutlarıyla gölgelenirken, gözümüzü semaya dikip paylaştık sancısını Okşadık bakışlarımızla; doğum anında bir annenin terli saçlarını okşarcasına Öyle masum, öyle sessiz çekiliverdi ki başucumuzdan, daha kirpiklerimizdeki nemi kurumadan ışıklı busesinin, yokluğunun boşluğuna yuvarlandık ıssız bir yol ortasında, yapayalnız Efkârlandık mahrumiyetinden Aya tutulduk, ay tutulurken Yollarda esmer tenli adamlar silah sıktı ayın karanlık yüzüne doğru; kurşun dökercesine gökkubbenin uğursuz mührünün üzerine ve çocuklar teneke çaldı dolunayın ruhunu kurtarmak için, kara büyücünün elinden Bense durumu açıklarken "aydan dede"sini kaybetme telaşındaki oğluma; ne kara büyücülerden sözettim; ne de gezegen sisteminden: "Güneşe tutkunmuş dolunay" dedim; "lakin karalar bağlamış, aralarına dünya girince" İzahat ne kolay, konu aşka gelince * * * Gördünüz ya; yok bu yazının bir mesajı Sadece dolunaya övgü için yazıldı o dolunay ki, yoldaşı geceyarısı hasretliklerinin ilhamı sevda sözcüklerinin O dolunay ki, yüzyılda bir gölgelenir yüzü Eh, haketti bu kadarcık sözü :wink2: Bahar, yalvarırım çek git işine! Salma üstüme çiçeklerini, aklımı çelme! Her sabah çimenlerin çiyden ürpererek uyanıyor bahçemde; sonra güneşle oynaşıp tütsülenmiş gibi buğulanıyor Ne zaman sokağa çıksam badem ağaçları salkım saçak çiçek Kavaklar kıpır kıpır, ıslık ıslığa meltem Kırda dayanılmaz bir kekik kokusu, toprakta türlü çeşit börtü böcek Yapma bunu bana bahar, Böyle üstüme gelme! *** * * Zaten damarlarıma zor zaptediyorum kanımı Çoktan cemreler düşmüş beynime, yüreğime Kalbimin buzları erimiş Göğüs kafesimde ne idüğü belirsiz bir kıpırtıyla geziyorum nicedir Bir de sen çıldırtma beni Krizdeyim ben tembelliğin sırası değil, uyamam sana Al git serçelerini sabahlarımdan, çağlalarına, kokularına hakim ol Meltemlerine söyle, deli gibi ıslık çalıp sokağa çağırmasınlar beni Bulutların üşüşmesin başıma Girme kanıma benim yoldan çıkarma! * * * Sen ki en cilvelisisin mevsimlerin, afrodizyakların en etkilisi, Sevdanın suç ortağısın Kıyma bana! Biliyorum çünkü, yine kandırıp yeşillendireceksin aşka; gövdemi azdırıp sonra birden çekip gideceksin Tam kanım kaynamışken sana, toplayıp allarını morlarını, beni bir kuraklığın ortasında terk edeceksin O iple çektiğim ışığın, dayanılmaz olacak o zaman Ne o delişmen sabahlar kalacak, ne günaha çağıran çapkın eteklerin uçuştuğu günbatımları Tembel kuşların şakımaktan bitap, ebruli çiçeklerin kokmaktan Buselerin nemi kuruyacak çöl rüzgarlarında Yeşerttiğin çiçekler, yürekler solacak; damar damar çatlayacak ruhumuz Hayat, bir ezik otlar diyarına dönüşecek yeniden yüreğim viraneye Her bahar sarhoşluğu gibi, geçecek bu sonuncusu da Ebedi bahar, bir başka bahara kalacak * * * İyisi mi, hiç azdırma ruhumu bahar İş açma başıma Git işine! Yoldan çıkarma beni!**