Okumadığı Kitaplardan Biriyim

Okumadığı kitaplardan biriyim

Yakında bir gün, dostlarımın arasından çekecek beni, kapağıma bakacak, adımı fısıldayacak, başlayacak



Okumadığı kitaplardan biriyim Ama bu raftaki bekleyişim uzun sürmeyecek Bir gün, içime öyle doğuyor ki yakında bir gün, dostlarımın arasından çekecek beni, kapağıma bakacak, adımı fısıldayacak, başlayacak okumaya ve ilk cümlemle ona diyeceğim ki…

Okumadığı kitaplardan biriyim Benimle aynı kaderi paylaşan çok sayıda kitap var, biliyorum Dünyanın herhangi bir yerinde, herhangi bir kitabevinin kütüphanenin rafında duran kitapları kastetmiyorum; onun kütüphanesinde okunmadan eskiyen kitaplarız biz Yıllardır pinekliyorum bu raflarda, hangi kitapların benim gibi mutsuz olduğunu gayet iyi biliyorum Arada bir yerlerimiz temizlik gi bi nedenlerle değişse de birbirimizi gözden kaçırmıyoruz Taşınmalardan pek hoşlanmıyoruz elbette; ev değiştirmek demek, sakatlanan kaybolan dostlar demek Yeni gelenler heye canla karşılanıyor, biraz sıkışıp yer açılıyor Sonra onlar da beklemeye başlıyor Sonsuzluk gibi bir bekleyiş bu; neyse ki kitaplar sabırlı oluyor

Biz okunmayanlar başka türlü bir sabrın içinden geçiyoruz kütüphane sine her yaklaştığında Arada bir içimizden birini alıyor, şöyle bir karıştırıyor, diyoruz ki kendi kendimize, galiba değişecek bu dostumuzun kaderi, okunacak sonunda, ama olmuyor, yine oturuveriyor tozlanmış verine Ulysses geliyor bunların başında Orijinalinden korktuğunu her fırsatta söylüyor, hadi onu anladık diyelim, peki çevirisine neden böyle mesafeli Belki de arada sırada rasgele bir say fayı açıp okumak yetiyor ona

Bile-isteye OKUNMAYAN KİTAPLAR
Faulkner'la ne alıp veremediği var, bilmiyorum Ses ve Öfke, tıpkı benim gibi okunmayan kitaplar listesinin üst sıralarında olacak her zaman, bir süre sonra gerçekten sesli ve öfkeli bir ilişki yaşanacak aralarında Yine de pes demeden, bir başka okunmayan la, Saul Bellow'dan Herzogla sırt sırta oturmaya devam edecek Kitaplar pes demez; okunmamak kitabı değil, okumayanı yaralar

Gorki'nin Anasını bile-isteye oku mayacağını söylemiştir defalarca, ben şahidim Bunu söylerken böbürlenir bazen, bir kitabı okumama karanın yüksek sesle söylemekten gurur duyar sanki Bilmez oysa, böylesi övünçlerin korkak okurların sözlüğünden çıkma olduğunu, Amil Maalouf kitapları için de aynı durum söz konusudur "Okumayacağın kitapları neden alıyorsun?" diye soranlara cevabı hazırdır: "Elimin altında olmaları hoşuma gidiyor, hem arada bir karıştırıyorum"

BENİM KİTABIM DEĞİL KLİŞESİ

Arada -bir-karıştırılan -kitaplar rafı nın en cefakar üyesi Tolstoy'dan Aile Mutluluğu'dur Sinekli Bakkal'a kom şuluk eder bu kitap İşin o kısmıda can sıkıcıdır zaten, hayatında bir tane bile Halide Edip romanı okuyup bitir memiştir Bir de başlanıp bırakılanlar vardır Marguerite Duraslar iyi bilir bu duyguyu, çoğunun ilk 20 sayfası defalarca okunmuştur okunmasına da, bir türlü gerisi gelmemiştir Jorge Amado romanları da 20 sayfasıyla yetinilenler rafından bakarlar dünyaya Yarım bırakılan kitaplar, neyse ki bir zaman sonra kendilerini onun kütüphanesinin kölesi olmaktan kurtarır, başka kütüphanelere doğru yol alırlar Bir yönüyle sevdiğimiz, bir huyudur bu; Okuyamadığı, dünyasına giremediği bazen de çevirisinden nefret et tiği arkadaşlarımızı, eşine-dostuna hatta metroda sayfa çevirmesiyle dikkatini çeken, vapurda elinde kitapla gördüğü insanlara hediye eder "Benim kitabım değilmiş" klişesidir bu hediye törenlerinin cümlesi Dedim ya, ne derse desin, seviniriz biz: Birgün okunacaklar-çöplüğünde çürümekten iyidir bu durum Sadece Yaşama Uğraşı'nı okumak yeter mi Pavese hakkında bu kadar konuşmaya? Ağustosta Tatil, Tepelerdeki Şeytan, Yalnız Kadınlar Arasında öylece durur rafta Mişima'nın hayatı hakkında bulduğu her şeyi okuyup, Mişima'nın kendisini okumaması, biraz kaba olacak ama, nasıl bir bönlüktür Merak ederim, Truman Capote hakkındaki bilgisi bir filmle mi sınırlı kalacak? Kendince sevgili Sylvia Plath'inin ölümüne sahiplendiği için mi uzak durur, Ted Hughes şiirine, bu ona ne kazandırır? Le Clezio okunmak için daha ne yapmalıdır? Fakir Baykurt'un bir kitabı bile geçmez mi insanın hayatından? Adını anmam gereken o kadar çok yazar ve kitap var ki…

HİÇ OKUNMAMIŞLAR

Savaş ve Barış'ın bitirilememiş olmasını oylumuna bağlayamayız herhalde, ne de olsa, söylencelere inanmadan, Binbir Gece Masalları'nı sonuna kadar okumuş birinin kütüphanesidir bu (Bunu söyleyince, şu ana kadar biraz haksızlık ettiğimi düşündüm: Hayatta sadece iyi bir okur olmak istediğini söyler hep, bildim bileli okur, benimki belki de biraz kişisel kapris Okunmayanın acı şarkısı!) Kimi zaman büyük üzüntüler yaşar, örneğin Niteliksiz Adam'ı her gördüğünde acı bir nefes bırakır boşluğa Austen'dan Aşk ve Gurur okunmuştur da, hemen yanındaki Emma'nın üzgün duruşu içini parçalar Bir de çok sevdiği ama her satırını okuyamadığı için yandığı, külliyatını zihnine nakşedemediği için utandığı yazarlar vardır, Thomas Bernhard gibi Kimi geceler, uykuları kaçar Yaşar Kemal'i ezberine alamadığı için Okunmaktan yorulmuş, ciltleri kırılmış, sayfalarını çeşitli notlarla-yapışkanlı kağıtlarla doldurduğu kitapları da var Kimilerinin sayfalarında biz okumadıklarının adlarını andığı, bir gün mutlaka okuyacağını ilan ettiği notlar varmış, belki de bunu kendini rahatlatmak için yapıyor Aslında o da biliyor, bir kitabın sayfalarını havalandırmadığı, harflerini gökyüzünde yolculuğa çıkarmadığı, nefes aldırmadığı zaman eksilmeye başlayacağını, boğulacağını

“Belki de hiç okumaz bizi” Bir kütüphanenin, onun kütüphanesinin raflarında duran kitaplarız biz Aramıza bugün katılanlar da var, çocukluğundan beri onunla birlikte olanlar da –örneğin Ankara'daki çocukluk yıllarının en değerli anılarından biri olan, Gezici Kütüphane görevlisinin hediyesi şu sevimli macera kitabı Bazılarımız daha değerli onun için, bazılarımız gözden çıkarılabilir Bir de benim gibi olanlar var; hiç okunmamışlar “Belki de hiç okumaz bizi,” dedi geçenlerde bir kader arkadaşım Daha önce düşünmemiştim bu olasılığı “Okuyacaktır,” dedim bir süre düşündükten sonra, öğlen güneşi kütüphanenin raflarında geziniyordu, keyfim yerine gelmişti “Okuyacaktır çünkü ömür dediğinin, okuduklarından meydana geldiğini biliyor Kalan zamanı da okumadıkları fısıldıyor insana” Okumadığı kitaplardan biriyim Ama bu raftaki bekleyişim uzun sürmeyecek Bir gün, içime öyle doğuyor ki yakında bir gün, dostlarımın arasından çekecek beni, kapağıma bakacak, adımı fısıldayacak, başlayacak okumaya ve ilk cümlemle ona diyeceğim ki…

Yekta Kopan (Zaman Kitap)