Ayın Kimyasal Yapısı

Ay'ın kimyasal yapısına ilişkin ilk verileri, 1969 yılında Apollo Dünya'ya getirdi Bu verilerin dayandığı taşlar Ay'ın yüzeyinden alınmış olmasına karşın, Ay'ın iç yapısının fazlaca farklı olduğunu düşünmek için bir neden yoktur Atomik bileşim olarak Ay'da en fazla bulunan element oksijendir: Ay'ın kabuğunun ağırlık olarak %60'ını oluşturur Oksijeni, %16-17 ile silikon, %6-10 ile alüminyum, %4-6 ile kalsiyum, %3-6 ile magnezyum, %2-5 ile demir ve %1-2 ile titanyum izler Tüm diğer elementler ağırlık olarak %1'den daha azdır Oksijen, silikon ve alüminyum, Ay'da da Dünya'da bulundukları miktara yakın miktarda bulunurlar Demir ve titanyum miktarları Ay'da daha fazladır; alkali metaller, kömür ve nitrojense Dünya'ya oranla daha az bulunur

Bu elementlerden oluşan bileşiklerden silis (SiO2), ağırlık olarak Ay kabuğunun %40-50'sini oluşturur Dünya'nın kabuğundaki silis miktarı %48,5'tir Demir oksit (FeO) ve kalsiyum oksit (CaO) Ay'ın kabuğunda %10-20'lik bir ağırlık taşırlar Tüm oksitlenmiş bileşikler Ay'da oksitlenmelerinin en düşük durumunda bulunurlar: çünkü, 1100-1200 C ısılarda katılaşmışlardır Ay'da H2O'nun (suyun) hiçbir biçimi bulunmaz; ayda su izine rastlanmamıştır Ay'da bulunan hidrojen, Güneş rüzgarlarınca taşınmıştır ve oksitlenmeyle oluşan su, hemen Güneş tarafından ayrıştırılır