Hadis Bahçesi

408 Ebu Berze Nadle İbni Ubeyd el-Eslemî radıyallahu anh'den rivayet edildiğine göre, Resülullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

[b]"Hiçbir kul, kıyamet gününde, ömrünü nerede tükettiğinden, ilmiyle ne gibi işler yaptığından, malını nereden kazanıp nerede harcadığından, vücudunu nerede yıprattığından sorulmadıkça bulunduğu yerden kıpırdayamaz"

Açıklamalar

İnsanlar, kıyamet gününde, dünyada yaptıkları her işten hesaba çekilirler Burada sayılan beş şey, hesap esnasında sorulacak olanların en önemlileridir Yoksa, sadece bunlardan sorumlu tutulup başka şeylerden sorumlu olmayacakları düşünülemez Fakat sayılanlar dışında kalan

şeyler, bunların detayları, şubeleri kabul edilebilir İnsanın hayatı kendisine Allah'ın bir emanetidir; bu emanete hıyanet etmemesi gerekir Bir insan, hayatım Allah'ın emirleri ve yasakları doğrultusunda geçirirse, emanete hıyanet etmemiş olur

İslami anlayışa göre ilim, insana doğruyu ve yanlışı gösterir Bilen kimse, öncelikle bilgisini hareketlerine hakim kılar ve ona göre davranışlar ortaya koyar Böylece başkalarına örnek oluşunun yanında, insanları bilgilendirme sorumluluğunu da taşır Herkes, kıyamet gününde,

Allah huzurunda, bildiği kadarıyla vazifesini yapıp yapmadığından, ilmini hayatına uygulayıp uygulamadığından hesaba çekilecektir

İslam dini, insanın mal kazanması ve zengin olmasına engel olmaz Tam aksine, çalışıp çabalamayı, elinin emeğiyle geçinmeyi ve başkasına muhtaç duruma düşmemeyi tavsiye eder Bütün bu konularda koyduğu tek prensip, malı ve mülkü helal yollardan kazanmak, haram yollara sapmamak ve malın hakkını vermektir Fakat sadece meşru yollardan kazanmakla iş bitmemekte, kazancın nereye ve nasıl sarfedildiğinin de bilinci içinde olunması gerekmektedir Bunlar yerine getirildiği takdirde, kişinin Allah huzurunda hesap verebilmek için üzerine düşen asgarî şartlara uyduğu söylenebilir; istenilen de bundan ibarettir

İnsana verilen nimetlerin en kıymetlilerinden biri de sağlık ve sıhhattir Çok kere bir nimeti kaybetmeden onun kıymetini bilemeyiz Hasta olmadan önce sağlığın kıymetini bilemeyişimiz de bunun önemli örneklerinden biridir Vücut ve ruh sağlığına sahip olmak, her şeyden önce gelir Bunları korumak için bütün tedbirleri almak, en başta gelen görevlerimiz arasındadır Zira kıyamet gününde, vücudumuzu koruyup korumadığımızdan da hesaba çekileceğiz

Hadisten Öğrendiklerimiz

1 Kıyamet gününde hesap haktır

2 insan bu dünyada yaptığı her şeyden hesaba çekilecektir

3 Hayat insan için bir nimet olup, bunun kıymetini bilmesi gerekir

4 İnsan faydalı ilimler öğrenmeli ve ilmiyle amil olmalı, ibadet ve taatlerinde samimi davranmalıdır

5 Mal ve mülk helal yoldan kazanılmalı ve meşru şekilde harcanmalıdır

6 Haramlardan sakınmak suretiyle sağlık ve sıhhatimizi korumak görevimizdir

Mü'minlerin emîri Ebü Hafs Ömer ibni Hattab radıyallahu anh, Resülullah sallallahu aleyhi ve sellem'i şöyle buyururken dinledim, dedi:

[b]"Yapılan işler niyetlere göre değerlenir Herkes yaptığı işin karşılığını niyetine göre alır Kimin niyeti Allah'a ve Resülü'ne varmak, onlara hicret etmekse, eline geçecek sevap da Allah'a ve Resülü'ne hicret sevabıdır Kim de elde edeceği bir dünyalığa veya evleneceği bir kadına kavuşmak için yola çıkmışsa, onun hicreti de hicret ettiği şeye göre değerlenir"

Açıklamalar :

"Yapılan işler niyetlere göre değerlenir" hadisi, insanın kazanacağı sevap ve günahlar ile yakından ilgili ve son derece önemlidir Ahmed İbni Hanbel, Ebü Davud, Tirmizî, Darekutnî gibi büyük alimler, bu hadisle, İslamiyet'in üçte birini anlamanın mümkün olduğunu söylemişlerdir İmam Şafiî, bu hadisin yetmiş ayrı konuyla ilgisi bulunduğunu, bu sebeple de onu din ilminin yarısı saymak gerektiğini belirtmiştir İmam Buharî ise, kitap yazanlara bir nasihatte bulunarak, eserlerine bu hadisle başlamalarını tavsiye etmiştir

Şimdi niyetin ne olduğunu görelim:

Niyet, bir işi Allah rızası için yapmayı kalbden geçirmektir İş ya kalble, ya dille veya diğer organlarla yapılır Kalbimizle yaptığımız işler, niyet ve düşüncelerimizdir Dilimizle yaptıklarımız konuşmalarımızdır

Organlarımızla yaptığımız işler de fiil ve davranışlarımızdır Sözler ve davranışlar çoğu zaman niyete bağlı olduğu için, iyi niyet bazan başlı başına bir ibadet olur

Ameller yani yapılan işler niyete göre değer kazanır sözü, çoğu zaman organlarımızla yaptığımız işleri kapsar Yoldaki bir taşı, insanlara zarar vermesin düşüncesiyle ve sevap kazanmak ümidiyle kaldırıp atmak bir ibadet sayılır Birinin malım meşru olmayan yollardan elde etmeye karar vermişken, Allah korkusuyla bu düşünceden vazgeçmek de aynı şekilde sevap kazanmaya vesile olur

Kalbden geçen düşünceler, iyi niyete dayandığı zaman Allah katında değer kazanır Bu esnada kalbin uyanık ve şuurlu olması gerekir

Dil bir şeye niyet ederken kalb bu düşünceye katılmazsa, niyet makbul olmaz Çünkü Allah Teala bizim şeklimize, kalıbımıza değil, kalblerimize bakar, niyetlerimize değer verir

Abdullah İbni Ömer'in alim ve zahid oğlu Medine'nin yedi fakihinden biri olan Salim, halife Ömer İbni Abdülaziz'e yazdığı mektupta şöyle demişti:

"Şunu iyi bil ki, Allah Teala'nın kuluna yardımı, kulun niyeti kadardır Kimin niyeti tam olursa, Allah'ın ona yardımı da tam olur Niyeti ne kadar azalırsa, Allah'ın yardımı da o kadar azalır"

Herkesin yaptığı işin karşılığını niyetine göre alması şu gerçeği vurguluyor: Yapılan bir ibadet ve herkesin takdirini kazanan bir hizmet görünüş bakımından kusursuz olabilir; ancak o ibadet ve güzel hizmetin samimi bir niyetle ve sadece Allah'ın rızasını kazanmak maksadıyla yapılması şarttır İnsanların takdir ve teveccühünü kazanmak veya hem Allah rızasını hem de insanların takdirini kazanmak düşüncesiyle yapılan ibadet ve hizmetlerin Allah katında hiçbir kıymeti yoktur Yapılan işleri Allah katında değerli kılan bizim ihlas ve samimiyetimiz, yani o işleri sadece Allah rızası için yapmış olmamızdır Mesela insanlar beni görsün ve takdir etsin diye namaz kılmak, zekat vermek şirk derecesinde büyük bir günahtır Fakat gösterişi aklından geçirmeyen bir mü'minin, başkalarını o ibadeti yapmaya teşvik etmek niyetiyle herkesin göreceği bir yerde namaz kılıp zekat vermesi faziletli bir davranıştır Böyle bir mü'min hem görevini yapmış hem de iyi niyetinden dolayı ayrıca sevap kazanmış olur

İyi niyete dayanmayan, sadece gösteriş için yapılan ibadetlerin ve güzel davranışların Allah katında hiçbir değeri bulunmadığını Peygamber Efendimiz ibretli bir misalle ortaya koymuştur Bu hadis-i şerife göre kıyamet gününde ilk defa bir şehid hakkında hüküm verilecek Allah Teala ona ne yaptığını sorduğunda:

- Senin uğrunda çarpıştım, sehid edildim, diyecek Fakat Cenab-ı Hak ona:

- Yalan söyledin Sana cesur adam desinler diye çarpıştın, buyuracak ve o adam yüz üstü sürüklenerek cehenneme atılacak

Daha sonra ilim öğrenip öğreten ve Kur'an okuyan bir kimse getirilecek Ona da ne yaptığı sorulacak

- İlmi öğrendim ve öğrettim Senin rızanı kazanmak için Kur'an okudum, diyecek Allah Teala ona:

- Yalan söyledin İlmi, sana alim desinler diye öğrendin Kur'anı ise, güzel okuyor desinler diye okudun Nitekim öyle de denildi, buyuracak O adam da yüz üstü sürüklenerek cehenneme atılacak

Hadis-i şerifin devamında zengin bir kimsenin huzura getirileceği, onun da malını Allah rızası için harcadığını söyleyeceği, ona, "cömert adam" desinler diye malını sarfettiği söyleneceği ve diğerleri gibi onun da cehenneme atılacağı belirtilmektedir[2]

Bu niyet hadisinden şöyle bir sonuç da çıkmaktadır:

Aslında ibadet olmayan bazı işler, iyi niyetle yapıldığı takdirde ibadete dönüşebilir Mesela yemek yiyen kimse, bu gıdalardan elde edeceği kuvvetle ibadet edeceğini düşünürse, yemek yerken bile sevap kazanmış olur Normal ticaretini yapan kimse, işini en iyi şekilde yaparak insanlara hizmet etmeyi, onları aldatmamayı düşünürse, hem para hem de sevap kazanabilir

Hadis-i şerifimizde "Kimin niyeti Allah'a ve Resülü'ne varmak, onlara hicret etmekse, eline geçecek sevap da Allah'a ve Resülü'ne hicret sevabıdır" buyuruluyor Hicret, bir şeyi terketmek demektir Allah Teala'nın yasak ettiği şeyleri terkedip yapmamak da genel manada hicret sayılmaktadır Bu sebeple Peygamber Efendimiz:

"Muhacir, Allah'ın yasakladığı şeyleri bırakan kimsedir" buyurur[3]

Hadiste sözü edilen hicretten maksat, kafirlerin elinde bulunan vatanı bırakıp İslam yurduna göçmek demektir Hz Peygamber ile ashabı, Mekke'den Medine'ye bu maksatla göçmüşlerdir Resül-i Ekrem sallallahu aleyhi ue sellem'in söylemek istediği şudur:

Bir adam hicret ederken dünyevî bir çıkar düşünmemiş, sadece Allah'ın rızasını kazanmayı ve Resülullah'ı hoşnut etmeyi hedef almışsa, hicreti makbul olmuştur; Allah ve Resulü'ne hicret etme sevabını elde etmiştir Kim de hicret ediyor görünse bile, aslında bir dünyalık elde etme veya bir kadınla evlenme arzusuyla yola çıkmışsa, onun hicreti makbul sayılmaz ve hiçbir sevap kazanamaz Bu gerçeği Allah Teala şöyle belirtmiştir:

"Kim ahiret kazancını istiyorsa, onun kazancını çoğaltırız Dünya kazancını isteyene de dünyalık veririz; ama onun ahirette bir nasibi olmaz" [4]

Bu hadis-i şerifin söylenmesine şöyle bir olayın sebep olduğu anlatılır:

Sahabîlerden biri, Ummü Kays adlı bir hanımla evlenmek ister Fakat o günlerde Ümmü Kays Medine'ye hicret etmeyi düşünmektedir Kendisiyle evlenmek isteyen sahabîye, niyeti ciddi ise Medine'ye hicret etmeyi ve orada evlenmeyi teklif eder Mekke'deki kurulu düzenini terketmeyi henüz düşünmeyen o sahabî Ümmü Kays'la evlenmek arzusuyla Medine'ye hicret etmek zorunda kalır Bu durumu bilen sahabîler, Ümmü Kays'ın muhaciri anlamında "Muhaciri Ümmü Kays" diye takıldıkları o zatın, hicret sevabı kazanıp kazanmadığını tartışmaya başlarlar İşte o zaman Peygamber Efendimiz, bu hadis-i şerifle meseleye açıklık getirerek herkesin niyetine göre sevap kazanacağını belirtir

Hadisten Öğrendiklerimiz:

1 Yapılan işlerden sevap kazanabilmek için o işlere iyi niyetle başlamak gerekir

2 Niyetin kalben yapılması önemli olduğu için, bunu ayrıca dille söylemek şart değildir

3 Allah rızası gözetilmeden yapılan işlerden sevap kazanılamaz

4 İnsan göründüğü gibi olmalı, dünyevî bir çıkar için dini kullanmamalıdır

5 İhlas, niyet sağlamlığı demektir

68 Ebü Hüreyre radıyallahu anh'den rivayet edildiğine göre Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

"Kendisini (doğrudan) ilgilendirmeyen şeyi terketmesi, kişinin iyi müslüman oluşundandır" [1]

Açıklamalar

Dünyada lüzumsuz, boş ve faydasız hiçbir şey yoktur Allah Teala her yarattığını bir hikmete dayalı ve bir hizmete uygun yaratmıştır Ancak herşeyin herkes için her zaman gerekli olması da hiç şüphesiz düşünülemez İşte hadiste işaret buyurulan malayanî, "kişinin dinine ve dünyasına faydası olmayan şey" anlamındadır

İnsanı doğrudan ilgilendirmeyen şeylere bu anlamda "lüzumsuz" veya "gereksiz" denilebilir Halkımız "üstüne elzem olmayan işe karışma" derken, işte bu manayı dile getirmektedir

Neyin malayanî, neyin gerekli olduğunu ayırabilmek için, öncelikle sağlam değer ölçülerine sahip olmak lazımdır Hiç şüphesiz müslümanlar için müslümanlığın değer ölçüleri esastır O halde olgun mü'min, müslümanlığın ölçülerine göre yaşayan ve çevresini bunlara göre değerlendiren kişidir Malayanînin terkedilmesi, müslümanın sürekli uyanık olduğunu gösterir Murakabe fikri ile yaşadığını belgeler

Malayanîyi terketmek, gerekli olanı icabeden yerde gerektiği ölçüde yerine getirmek demektir Toplumda olumsuz gelişmelerin önlenmesi, büyük ölçüde gereksizlerin terkedilmesiyle mümkün olacaktır Bu sebepledir ki, İslam alimleri bu hadisi "medar-ı İslam" olan dört hadisten biri kabul ve ilan etmişlerdir

Gereksizi terketmek, lüzumluları önem sırasına koyma fikrini de beraberinde getirir Böylece müslüman, her konuda en lüzumlu olanı işle¤mek, en gerekli olanı ortaya koymak başarısını ve basiretini yani olgunluğunu gösterir Bu da onun güzel müslüman olduğunun delili olur

Malayanî ile meşgul olmak, lüzumluları ihmal etmeye götürür çünkü gerekli-gereksiz herşeyle meşgul olmak insanı, kolayı tercihe sevkeder Bütün bunlar ise, sonuçta müslümanı fuzulî işlerin adamı durumuna düşürür Bu bakımdan hadis, fevkalade önemli bir tesbit yapmakta, iyi müslüman olabilmek için her şeyden önce kendisini ilgilendirmeyen fuzulî işlerle meşgul olmamak gerektiğine dikkat çekmektedir çünkü ömür kısadır ve hızla geçmektedir

Gerekli-gereksiz herşeyin harman olduğu günümüzde sadece lüzumlu işlerle meşgul olabilmek, ancak gerçekten olgun bir iman ile mümkündür

Hadisten Öğrendiklerimiz

1 Kendisini doğrudan ilgilendirmeyen söz ve işlerle meşgul olmamak, müslümanın iyi bir seçim bilincine sahip olduğuna ve imanının olgunluğuna işarettir

2 İnsan, dünya ve ahireti için gerekli ve lüzumlu olan işlerle meşgul olmalıdır

3 Malayanîyi terk, sürekli ilahî denetim altında bulunduğu şuurunun bir sonucudur Murakabe'nin en büyük pratik faydası budur