Utanıyorum Allahım..

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-28-2012

Ondört asır önce çekilen eziyetleri hayırlayıp çekilenleri bilince

Saçma sapan sebepleri sorunmuş gibi büyüttüğüme

O Allah dostlarının çektikleri onca çileye ve yılmadıklarını düşününce

Utanıyorum yıldığım o günlere

Sebepsiz üzüldüğüm “çare”li çaresizliklerime

İmkansız sandığım her bir şeyi önüme sunulmuş görünce

Utanıyorum kimsem yokmuş gibi yakındığım günlere

Annem babam olduğu halde hemde

Oysa Sultanlar Sultanının (s

a

v

) ne annesi oldu ne babası

Bunun için eziğim ki öyle

İmkanım ve zamanım olduğu halde değerlendiremediğim günlere

Cahiliye dönemini yaşamışız diye

Utanıyorum uykumu ibâdetime tercih ettiğim gecelere

Rabbe en yakın vakit gecedir bunu bile bile hemde

Duanın red olunmadığı o eşsiz gece vakitlerinde

Alnımı seccademde yeterince tutamadım diye

Elimi dua için açamadığım gün ve gecelere

Utanıyorum Rabbimin ve Resûlünün (s

a

v

) adını yeterince anamadım diye

Yemek yerken aç kalanları hatırlıyamadığım günlere

Bir kaç hurma ile doyan Resûl-i Ekrem’i ve Ashabını bilince

Sıkıntıyı dert ettiğim “sıkıntısız” hâlime

Sıkıntı nedir bilmedik ki

” gerçeğini bilince hemde

Şükretmeyi unuttuğum anlara acziyetime

Her şeye utanıyorum işte

Kusursuz ni’metlerle yaşadığımız için şükredeceğimize

Ni’metleri görmeyen körlerden oldum diye

Utanıyorum her yeni bir kıyafet aldığımda

Senelerce aynı kıyafetiyle dolaşanları göremedim diye

Utanıyorum aynaya her bakışımda

Kusursuz yaratıldığımızı farkedemiyoruz diye

Utanıyorum bilmediklerimi şimdi bilmeye

Görmediklerimi şimdi görmeye

Çok utanıyorum Allahım

!

Senden bir şey istemeye

Derim hep “istemek” benden vermek “isteme hissini verenden” diye

Şimdiye kadarki hiçbir isteğimi bu kadar eziklikle istemedim

Rabbim dünyada utandım Ahirette utandırma

Huzurunda utandırma

Yine de utanıyorum isterken

Ben lâyık mıyım diye

İlâhi Sen içleri en iyi bilensin

Affet merhamet et

Azabından koru

10-28-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Utanıyorum Allahım.. Ondört asır önce çekilen eziyetleri hayırlayıp çekilenleri bilince Saçma sapan sebepleri sorunmuş gibi büyüttüğüme O Allah dostlarının çektikleri onca çileye ve yılmadıklarını düşününce Utanıyorum yıldığım o günlere Sebepsiz üzüldüğüm “çare”li çaresizliklerime İmkansız sandığım her bir şeyi önüme sunulmuş görünce Utanıyorum kimsem yokmuş gibi yakındığım günlere Annem babam olduğu halde hemde Oysa Sultanlar Sultanının (sav) ne annesi oldu ne babası Bunun için eziğim ki öyle İmkanım ve zamanım olduğu halde değerlendiremediğim günlere Cahiliye dönemini yaşamışız diye Utanıyorum uykumu ibâdetime tercih ettiğim gecelere Rabbe en yakın vakit gecedir bunu bile bile hemde Duanın red olunmadığı o eşsiz gece vakitlerinde Alnımı seccademde yeterince tutamadım diye Elimi dua için açamadığım gün ve gecelere Utanıyorum Rabbimin ve Resûlünün (sav) adını yeterince anamadım diye Yemek yerken aç kalanları hatırlıyamadığım günlere Bir kaç hurma ile doyan Resûl-i Ekrem’i ve Ashabını bilince Sıkıntıyı dert ettiğim “sıkıntısız” hâlime Sıkıntı nedir bilmedik ki” gerçeğini bilince hemde Şükretmeyi unuttuğum anlara acziyetimeHer şeye utanıyorum işte Kusursuz ni’metlerle yaşadığımız için şükredeceğimize Ni’metleri görmeyen körlerden oldum diye Utanıyorum her yeni bir kıyafet aldığımda Senelerce aynı kıyafetiyle dolaşanları göremedim diye Utanıyorum aynaya her bakışımda Kusursuz yaratıldığımızı farkedemiyoruz diye Utanıyorum bilmediklerimi şimdi bilmeye Görmediklerimi şimdi görmeye Çok utanıyorum Allahım! Senden bir şey istemeye Derim hep “istemek” benden vermek “isteme hissini verenden” diye Şimdiye kadarki hiçbir isteğimi bu kadar eziklikle istemedim Rabbim dünyada utandım Ahirette utandırma Huzurunda utandırma Yine de utanıyorum isterken Ben lâyık mıyım diye İlâhi Sen içleri en iyi bilensin Affet merhamet et Azabından koru