Dua Göğü..

İncecik fısıltılarımı gizli saklı yakarışlarımı
koynunda ninnileyen gök/çe topraksın Sen

Fanilik sancılarımdan taşı(r)dığım,
ayrılık dertlerimden s/aldığım yağmurları göğe yükselten kutlu güneşsin Sen

Varlığımın titrek kanatlarını ebedî kabullenişin seccadesinde
yatıştıran serin rüzgarsın Sen

Özlemlerimin kırgın bakışlarını
sonsuzluk semasının ufkuna taşıyan rahmet ışığısın Sen

Kirli paslı kalıbımı sorgusuz sualsiz itaat kalıbında
yoğura yoğura temize çeken mahbubiyet elisin Sen

Boynu bükük yakarışlarımı, yüzü yerde arzularımı
şeksiz şüphesiz makbul olan nefesine dolayıp okşayan şefkat fısıltısısın Sen

Bir denizi kağıda döker gibi, göğü avuçlarıma indirir gibi,
dudağımda inciler büyütür gibi,
sesime sesin dokunur gibi salavatlarca
tebessümünü gördüğüm aşinalık vechesisin Sen

Dua göğüm, muştu güneşim, teselli yağmurum,
muhabbet meltemim; ne hoş duruyorsun aramızda, yanımızda, yöremizde

Merhamet durağım, metanet sığınağım, huzur barınağım,
hep yüzüne yüzüne vardığım Efendim;
ne çok oluyorsun dillendiremediğim hayranlıkların arefesinde,
yetişemediğim minnettarlıkların zirvesinde

Senin ubudiyetinin toprağına attığım tohumlar gibidir kalpsiz secdelerim

Senin mahbubiyetinin denizine akıttığım nehirler gibidir arsız isteyişlerim

Senin miracının göğüne dal budak, salkım saçak uzattığım ağaçlar gibidir dilsiz dualarım
Sözümü miraca eriştiren Efendim

Sesimi duaya yetiştiren Efendim

Yüzümü secdeye bitiştiren Efendim

Yüz buldumsa varlığa, Senin Yüz'ünden Efendim

Yakınlığından seslenirim

Söz oldumsa Var Eden'e, Sana inen Söz'den Efendim

Yakınlığından nefeslenirim

Yüz'lerce sâlât ve Söz'lerce selam Efendim

Şükür ki bu paslı dudağa emanettir Sana verilecek selamlar

Şükür ki bu kirli dile değmektedir Sana edilecek salatlar

Sesimi çoğaltan, sözümü yükselten

aczimi ve fakrımı Kadir-i Rahîm'in dergahına taşıran "Dua Göğü"m

Efendim