O Gün(Peygamberimiz'in Vefatı)

Yüksek ateşPeygamber hasta
Dökülmekte kırba kırba su
Müminlerin en derin yasta,
Ya giderse, diye korkusu
Bir an, bir an, çalkalandı Mescid;
O göründü;halsiz renk kaçık
<<Kapatılsın dedi, her geçit!
Ebubekir kapısı açık>>
<<Her kul gibi , benimde elbet,
Hesaplıdır senem ve ayım
Lahza geçmez, erişir nöbet
Kim kalmış ki, bende kalayım?>>
<<Bir kula,ya Rabbin, ya dünya;
Seç dediler, deş de kalbini>>
O kul da, hür bırakıldı ya,
Düşünmeden seçti Rab'bini>>
<<Arkasından kimi dürtüysem,
İşte arkam, gelsin ve vursun!
Kime borcum varsa tek dirhem,
Orta yerde malım buyursun!
"Kızım kutlu soya ocaksın!
Bitti diye bak, hayatıma!
Bana ilk, sen kavuşacaksın!"
Ağlıyorken güldü Fatıma
Ayişenin göğsünde başı,
Son sözleri şu:<<Yüce dosta!>>
Ve son nefes, çığlık, gözyaşı
Güneş varken güneş paydosta
O gün, o gün, pazartesi;
Bütün büyük oluşlar o gün
Bu dünyanın bunca ötesi,
Sade hasret, gurbet ve sürgün