Yüreğime Uzat Dua Kokan Avuçlarını…

Kurtul zamansız karanlıklardan Düş artık susuzluğun can damarlarına Sığındığın yetmedi mi annenin masalsı eteklerineDurma öyle yabancı gibi Vaktim dar, gelmediğin her an aleyhime Suçüstü yakalanmadan ölümün kalemine, sen doğ içimin musalla sessizliğine Göbek bağını kes masal yüzlü hüzünlerden Yalpalasa da yüzünü rüzgarlar, pes etme sakın şehrime gelmektenYüzüme kapanan ayazların ardından süzül kapılarıma Küf koksa da kapılarım, kerametle boyansa da avuçlarım sen rengarenk balonlarınla gel banaİlmeğini kendi ellerimle düğümlediğim uykusuz yüzümü duvağınla kapat Kapat ki sancılar vurmasın sağır yarınlarımı Sadece gelGelirken karanlığı devir üzerime Geleceğime mühürledim mi seni soyunurum basiretsiz geçmişimi Yarınlarımı kuşanır, yüreğime kundaklarım seniKambur olsa da sırtım, yarınlarıma doğrulur gövdem Köklerim nadasa bırakılmış olsa da büyütürüm seni umudun varolduğu sabahlarda Vakitsiz olsa da gelişin…Yeter ki gel sen…

Çözül bağlarından Düş artık düşsüzlüğümün dipsiz yatağınaÜç vakte kadar süzül avuçlarıma Zamansızlığın suskularına vursun çığlıkların Gözlerimin suçsuzluğuna inat dilimde intiharlar bileyen cümlelerime düş Mavi bilyelerini saklayan adamın toprağa bakan yüzünü gökyüzüne çevir Rengarenk balonların ardına takılayım Hadi doğ duaları kabul olan yüreğimin sessiz kıyılarına Ömür vadem olmadan sen bayram günlerinden ibaret sevinçlerime ortak ol Bulutsuzluğuma dağıt gözlerinin ıslak neminiAvuçlarımdan köklerini sökmeye hazırlandığım mavi kubbenin gölgelerine süzül gözlerinde saklı aydınlığınla Kelepir bir düş’ün sığ sevinçlerinde büyütürüm seni Yeter ki bir an evvel gel göğüs kafesimin bir “ dua “ ıslaklığındaki gözyaşlarıma Kaderimin enkazına istiflediğim düğümlerimden kurtar beni Sokul şah damarı sıcaklığıma Sonra da kıvrıl hüviyetimin kurak coğrafyalarına Acıya tok bedenime doğur yüreğini Kanamalı olsa öznelerin düşür cümlelerini öksüzlüğüme Ağlamaklı sesinle kaybolsun karanlıklarım Seni büyütürken sol yanımda, uykusuzluğum kanasın Toprağa dönmüş ellerim seninle yeniden rengarenk balonların peşinde koşuştursun Tökezleyen gölgelerim varlığınla güneşe vurulsunÜç vakte kadar düş avuçlarıma

Önce umut ol umutsuzluğuma…
Sonra da gül ol kuru dallarıma
En son Elif ol yüreğimin kepenk vurulmuş yalnızlığına

Adresini yitirmiş gençliğime sunulmuş bir hediyenin mucizevi sevinci ol Gün doğumu sancılarına tanıklık eden çocuksu yanımın gülümseyen yanı ol sen Her bayram arifesinde babama giden yollarda yanımda ol Yüreğimi büktüğüm mezarı başında beni topraktan kaldıran ol Kemikleri sızlamasın diye avuçlarıma damıttığım gözyaşlarımı sil yüreğinle Ketum halimle susarken sen babamın ellerinden tut Gözlerini ser soğuk gölgelerineÇınar ağacına diz çökmüş bulutsuzluğun güneşe bakan yüzü ol sen Kaldır beni dünyaya getiren adamın toprağa kök salmış halinden Ya da bırak beni bana Ama hayır hayırTut ellerimden Çevir yüzümü aydınlığa Yüzünden yüzümü koparamam Senin için seccademi gözyaşlarıyla yıkamadan kapatamam ömür sahifesimi

Bana vaat edilmiş mucizenin baş kahramanısın sen Sen bozkır sabahı düşlerimin son durağısın Ellerini uzat bana Ya dol avuçlarıma ya da vur beni karanlığıma Methiyeler düzeyim yüzündeki beyaz duvağaGülüşlerimi süreyim avuçlarında belirginleşen aydınlığaEşkalini çizemediğim kadere boyun eğmeden vurulayım saçlarına Ezberimi yitirmeden hak ettiğim tüm zamanı sana devredeyim Kimliğim elimden alınmadan düş artık hüviyetimin boşluğuna Gömleğimin yırtık yanına dolsun dilsiz varlığın Rüyalardan ibaret olan düş’üm artık zamanın karnından avuçlarıma doğsun

Sen doğ yeter Sen varol yeter Nadasa bırakılmış coğrafyalarıma bakıp korkma avuçlarıma süzülmekten Sen gülümse gözlerimin badiresi bir türlü bitmez yarınlarınaYüzüm Yusuf’un gözlerinde yitip giderken sen Nuh’un gemileriyle dön kıyılarıma Gelmen için ölmemi beklemeErken ya da geç düş kollarıma Zaman testisinin dudakları susuzluktan çatlarken sen bakir topraklarımda filizlenen tomurcuğum ol Hadi durma sancılarımda Kırık aynalarımda tara saçlarını Dualarımın kıblesine döndür avuçlarını Kabulü dudaklarında saklı amin’lerin sesi ol Mavi kubbenin altında susmayacak ezanın dinginliğinde vereyim adını Sussun efil deyen rüzgarDönsün bıçağın yüzü toprağa Lâl olan dilim yansın senin adını sayıklarken Gülüşlerin düşerken güllerin dallarına rukü’ya yönelmiş dizlerim doğrulsun Kudüs’eAyak uçlarıma savrulsun âmâ gençliğim Doğumunla kurtulsun kelepçelerden ketum dilim Baharlarla müjdelensin gelişin Filistin’ e revâ görülen sancılarda büyümek vaat edilse de sana gözlerin hep Yusuf gözlü aydınlıklarda anılacaktır Hadi gelBekletme seni bekleyenleriYankılansın odalarım sesinin dilsizliğinde Bu bedenin aslı suretine yenik düşmeden sen vurul geleceğime Tevekkül dağlarına bıraktığım duaların kabulüne iştirak et şimdi Vakit; sessiz harflerimden düşüp seninle yeniden kurmak alfabeyi umut sadeliğindeBir gül büyütmek kökleri bakir topraklarda Elif tazeliğinde…

Gözlerindeki aydınlığa vurulduğumdan beri
Karanlıklara dargınım ben
Sana susadığımdan beri
Seccademdeki gözyaşlarımla kavgalıyım ben
Çözül bağlarından
Kurtar kendini karanlıklarından
Gökyüzüm hazır,
Sal gökyüzüne renkli balonlarını

Sen düşsüzlüğümü yağmaladığından beri
Ezberimi yitirdim
Düştüm sesli harflerimden…
Hadi doğrul rüku’lardan
Dualarımın kıblesine döndür yüzünü…
Kurtul Yusuf’un düştüğü zindanlardan
Gök kubbe hazır…
Mavi bilyelerini saklayan bu adam hazır
Her şey tamam
Çözül bağlarından
Doğ karanlıklarıma
Vakit tamam
Yüreğime uzat dua kokan avuçlarını…

İsmail Sarıgene