Tiyatrocular İçin Hamlet|Tiyatro Tarihi Ve Skeçler

Danimarka Kralı, oğlu Hamleti, iyi yetişmesini sağlamak amacıyla felsefe öğrenimi için Almanyaya göndermiştir Babası ve annesi tarafından sevildiğini bilen Hamlet, bir gün babasının ölüm haberini alır Danimarkaya döner Çok sevdiği ve hükümdarlığın bütün niteliklerini üzerinde taşıyan babasının ölümü, onu düşündürür ve üzer

Aradan iki ay gibi çok kısa bir süre geçmiştir Annesi Gertrude, amcası Cladius ile evlenir Sıra Hamlette olduğu halde, amcası hükümdar olur Bir gün, arkadaşları Horatio ve Marcellius Hamlete babasının hayaletinin kale burçlarında dolaştığını haber verirler

Bir gece, kale burçlarında, babasının hayaletiyle konuşan Hamlet, babasının bir yılan sokması sonucu değil, amcası ve annesinin işbirliğiyle öldürüldüğünü öğrenir Çö alma duygusu içinde gerçeği iyice öğrenmek için kendisine deli süsü verir; sarayda babasının ölümüne benzer bir konunun bir tiyatro topluluğunca temsili yoluna gider; kralın heyecanını, davranışlarını izler Onun, oyunu sonuna kadar izleyemeyişi karşısında, yavaş yavaş kuşkularından sıyrılır Anne ve amcasına karşı koymaya başlar

Aşağıda olayların çözüldüğü sahneden bölümler okuyacaksınız

Perde III

Sahne IV

Kraliçenin odası

Kralice ile Polonius girerler

Polonius: Şimdi gelecek Kendisini güzelce azarlayın Münasebetsizliklerinde ileri gidip tahammülü aştığını; şimdiye kadar sizin araya girerek onu Kralın gazabından koruduğunuzu söyleyin Ben şuracıkta ses çıkarmadan gizleneceğim Rica ederim, onunla açık konuşun

Kraliçe: Söz veriyorum, siz merak etmeyin Çekilin Geliyor, işittim (Polonius perdenin arkasına gizlenir Hamlet girer)

Hamlet: Ee bakalım anne, ne var?

Kraliçe: Hamlet, babanı çok gücendirdin

Hamlet: Anne, babamı çok gücendirdiniz

Kraliçe: Hadi, hadi, sen bana saçma cevaplar veriyorsun

Hamlet: Yok, yok, siz beni insafsız bir dille sorguya çekiyorsunuz

Kraliçe: Kuzum, ne oluyorsun Hamlet?

Hamlet: Niye, ne oluyormuş?

Kraliçe: Benim kim olduğumu unuttun mu?

Hamlet: Hayır, çarmıhtaki İsa hakkı için unutmadım Siz kraliçesiniz Kocanızın kardeşinin karısısınız; bir de –keşke olmasaydınız!- annemsiniz

Kraliçe: Peki öyleyse, ben de sana söz geçirecekleri bulurum

Hamlet: Hadi, hadi, oturduğunuz yerde oturun, kımıldamayacaksınız Ben size ruhunuzun ta içini gösteren bir ayna tutmadan bir yere gidemezsiniz

Kraliçe: Ne istiyorsun? Beni öldürmeyeceksin değil mi? İmdat aman imdat!

Polonius, arkadan Hey! İmdat! İmdat! İmdat!

Hamlet (Kılıcını çekerek): Ne! Bir fare ha? Geberdi, bir altına bahse girerim ki geberdi!

(Kılıcını perdeye saplar)

Polonius, arkadan: Ay, vuruldum!

(Düşer, ölür)

Kraliçe: Aman ya Rabbi, ne yaptın?

Hamlet: Ne bileyim ben Kral mıydı?

Kraliçe: Ah ne çılgın, ne kanlı iştir bu!

Hamlet: Kanlı bir iş! Bir kral öldürmek, sonra da kardeşine varmak kadar fena bir iş anneciğim

Kraliçe: Bir kral öldürmek mi?

Hamlet: Evet efendim, öyle dedim (Perdeyi kaldırır, Poloniusu görür) Vah zavallı, düşüncesiz, her işe burnunu sokan ahmak, yolun açık olsun! Ben seni, senden üstün biri zannettimdi! Nasibin buymuş, öğrendin ya, fazla işgüzarlık tehlikelidir Ellerinizi ovuşturmayı bırakın Sesinizi çıkarmayın, oturun da yüreğinizi dağlayayım, çünkü dağlayacağım; eğer acı duyacak cinstense, eğer melun itiyat onu hiçbir his işlemez surette çelikleştirmediyse, dağlayacağım

Kraliçe: Ne ettim ki bana bu kadar kabaca dil uzatmaya cesaret ediyorsun?

Hamlet: Öyle bir iş ki, iffetin o nazlı mahcup rengini soldurur, fazilet riya dedirtir, masum aşkın güzel alnından gülünü koparıp aldıktan sonra yerine bir damga vurur; evlenirken içilen andı kumarbaz yemini kadar yalancı çıkarır Ah, öyle bir iş ki, anlaşmaların ruhunu cisminden söküp kızartır Öyle bir iş ki, hatta görgüsü sımsıkı sağlam bir kütle bile onu düşündükçe hasta olur, kıyamet günü yaklaşmış gibi kederli bir yüz takınır

Kraliçe: Aman ya Rabbi, başlangıcı bile bu kadar gürleyip müthiş sesler çıkaran bu iş ne?

Hamlet: Şuraya, şu resme bakın; sonra da şuna: İki kardeşin resme alınmış yüzleri Şu yüzdeki güzelliği görün bir kere: Hyperionunki (Heperyon) gibi kıvırcık saçlar Jupiterinkinin eşi alın Marsınki gibi korkunç ve emretmek için yaratılmış gözler; başı göklere değen bir tepeye inmiş haberci Mercuriusinki gibi bir duruş; öyle bir şekil ve heybet ki, dünyaya örnek erkeği göstermek için her ilah ona mühürünü basmış Sizin kocanız işte buydu Bakın arkasından ne geliyor, işte bugünkü kocanız: sıhhatli kardeşini, çürümüş bir başak gibi mahveden adam Gözünüz yok mu? Bu güzel dağda beslenmeyi nasıl bıraktınız da bu kıraçta tıkınmaya indiniz? Ha, gözünüz yok mu? Buna aşk diyemezsiniz, çünkü sizin yaşınızda kan hararetini kaybetmiş, sükun bulmuş, aklın sözünü dinler olmuştur Bundan buna geçmeye de hangi akıl razı olur? Hangi iblis sizi böyle ayarttı da basiretinizi bağladı? Değme kabiliyeti olmasa bile sade gözler, görme kabiliyeti olmasa da sade eller, elden gözden mahrum olsa bile kulaklar, hepsinden mahrum kalsa bile koku alma, evet hatta tek bir gerçek hissin zavallı bir parçası bile bu kadar sersemlik etmezdi Ey utanç, yüzün kızarmıyor mu hiç?

Kraliçe: Ah Hamlet, artık sus, yeter! Gözlerimi kendi içime çevirttin; orada öyle kara, öyle yer etmiş lekeler görüyorum ki, bir daha silinip çıkmayacak

Hamlet: Bir katil, üstelik bir alçak Evvelki efendinizin onda birinin yirmide birine değmeyen bir köle herif; bir kral bozuntusu; devleti de, hükümdarlığı da soyan bir yankesici! Rafta duran tacı çaldı, cebine koydu

Kraliçe: Yeter!

Hamlet: Palaspare, soytarı kılıklı bir kral (Hayalet girer) Ey siyaset melekleri, üstümde kanat gerin, beni koruyun! Hayır dolu heyetinizle ne diliyorsunuz?

Kraliçe: Ah ah, çıldırdı!

Hamlet: İşinde geciken, zamanın da, ihtirasın da elinde esir kalıp, acele yerine getirilsin diye verdiğiniz ulu emri yüz üstü bırakan oğlunuzu azarlamaya geliyorsunuz, değil mi?

Hayalet: Unutma! Bu ziyaret sadece senin hemen hemen körleşen niyetini bilmek içindir Ama bak, annenin yüzünde korkulu bir hayret var Kendi ruhuyla cenkleşiyor, araya gir Hayal kuvveti, en zayıf vücutları en şiddetli sarsar Onunla konuş Hamlet!

Hamlet: Neniz var, efendim?

Kraliçe: Ah, senin neyin var ki, gözlerini boşluğa dikip bir cismi olmayan havayla konuşuyorsun? Gözlerin, can evinden olmuş gibi dışarı uğradı; yatık saçların gece vakti silahbaşı edilen askerler gibi, ölüyken adeta hayat bulup kalktı, dimdik kesildi Benim nazlı evladım! Hırçınlığından doğan bu ateşin, bu alevin üstüne sabrın soğuk suyunu serp Nereye bakıyorsun?

Hamlet: Ona, ona! Bakın ne kadar solgun; nasıl gözlerini dikmiş bakıyor! Bu heyeti bu davasıyla taşlara hitap etse onlara bile tesir ederdi Bana doğru bakma, sonra bu acıklı halin beni şiddetli davranmaktan vazgeçtirir de yapacağım iş öz rengini kaybeder Kan yerine belki göz yaşı dökülür

Kraliçe: Bu sözleri kime söylüyorsunuz?

Hamlet: Orada hiçbir şey görmüyor musunuz?

Kraliçe: Hiçbir şey; olanları görüyorum ama

Hamlet: Hiçbir şey de işitmediniz mi?

Kraliçe: Hayır, kendi sesimizden başka hiçbir şey işitmedim

Hamlet: Oraya bakın kuzum! Bakın nasıl sessizce çekilip gidiyor! Tıpkı sağlığındaki kıyafetiyle babam! Bakın gidiyor, işte şimdi kapıdan çıkıyor

Bu olaylardan sonra Hamlet, yurt dışına, İngiltereye gönderilir Amaç, Hamletin öldürülmesidir Ölüm buyruğunu elinde götürürken durumu öğrenerek geri döner

Bu arada, Hamletin nişanlısı nazır (bakan) Poloniusun kızı Ophelia, babasının ölümü üzerine çıldırmış; derede boğulmuştur Ophelianın kardeşi Laertes babasının ve kız kardeşinin öcünü almak üzere Hamlete karşı kışkırtılır

Bir kılıç vuruşması hazırlanır Bunu da Kral ve Laertes birlikte düzünlerler Ama düzen ters işler: Ucu zehirli kılıç Hamleti yaraladığı gibi, Laertesi de yaralar Zehirli içkiyi de, hiçbir şeyden haberi olmayan Kraliçe içer Geriye kalan zehirli içki, Hamlet tarafından zorla Krala içirilir Hepsi ölürler

Durumun halka duyurulması için, Horatius ile Lehistandan zaferle dönen Fortinbras anlaşırlar