Cumhuriyet|Tiyatro Tarihi Ve Skeçler

Cumhuriyet
(Sınıf İçi Piyes)
(Sahne: Bir salon İki çocuk (Aydın, Behiç) Masa başında ellerindeki kâğıtlara bakarak bir şeyler ezberlemekle meşguller Küçük bir kız (Güler) bir sandalye veya koltukta bebeği ile oynamaktadır Perihan Abla (Hepsinden büyük) sonradan girer Masanın üzerinde bir sürahi veya bardak vardır Elbiseler, hareket ve konuşmalar piyesi oynatanlar tarafından düzenlenecektir Aydın yerinden kalkar pencereden bakar, üzüntülüdür)
AYDIN:
Saat üç oldu tamam,
Hâlâ Perihan Ablam,
Bir türlü gelemedi
BEHİÇ:
O, üç buçuk da dedi,
Gelir meraklanma hiç
AYDIN:
Aman sen de hep Behiç
Onu korursun hemen
BEHİÇ:
Biliyorum çünkü
O söz verince tutar,
Daha yarım saat var (O sırada kapı çalınır Yerinden fırlar)
Muhakkak gelen odur (Aydın eliyle Behiç'e işaret ederek)
AYDIN:
Ben açayım dur
(Perihan Abla gülerek girer Çocuklar etrafını alırlar Onları okşayarak hemen koltuğa oturur)
PERİHAN:
Günaydın sevgililer, Aydıncığım bir su ver Ama hava çok sıcak Yolum da epey uzak
(Aydın m verdiği suyu içer Mendili ile kurulanır) Annem, babam ve özden Hepsi gözlerinden Ayrı ayrı öptüler (Bebeğinin yanına giden Güler'e dönerek)
Ne o dalgınsın Güler? (Güler bebeği ile meşgul olarak)
GÜLER:
Hayır dalgın değilim, Hep böyle benim halim
PERİHAN:
Ben oraya gelirken Sizin bayan öğretmen Okula gidiyordu Sizleri bana sordu: "Aman çok çalışsınlar, Rollere alışsmllar, Şaşırmasınlar" dedi
GÜLER:
Hepsi de ezberledi
PERİHAN:
öyleyse çocuklar,
Zaten vaktimiz pek dar,
Durmadan başlayalım,
Behiç başla bakalım (Behiç cebinden bir kâğıt çıkarır)
Kâğıtla rol ne demek,
Ezbere söylenecek
BEHİÇ:
Ezbere biliyorum
PERİHAN:
Ezbere oku yavrum
BEHİÇ:
A canım prova bu (Perihan Abla omuz silkerek)
PERİHAN:
Nasıl istersen oku
(Behiç kâğıdı elinde tutar, ezbere başlar, sonunu getiremezse kâğıda bakar ve sahnenin önüne yaklaşarak gür sesle okur)
BEHİÇ:
Cumhuriyetten önce
Saltanat devri vardı
Başta olan padişah,
Ne isterse yapardı
O sarayda yaşardı,
Her şeyin sahibiydi
Yurt ve ulus hep onun
Malı, kulu gibiydi
Sömürdü bütün yurdu
Senelerce bu tek baş,
Yurda kan ağlatmıştı
Birinci genel savaş,
Bu savaşı bitirdik
Yorulup yıpranarak, Yer yer vatanımıza Basmıştı düşman ayak Geçti Anadolu'ya Tamam işte bu zaman "Mustafa Kemal" adlı Kahraman bir kumandan Bu kahraman, inançla Ulusunu yoğurdu Büyük Millet Meclisi Hükümetini kurdu Sonra birden kükreyip "Bu ulus ölmez" dedi, Şanlı ordumuz yurdu Düşmandan temizledi Yapılan büyük savaş İstiklâl savaşıydı Yurduna kurban olan Koç yiğitler başıydı Bu zaferle Türklüğün Tekrar namı yüceldi, Ordumuzun önünde, Düşmanlar dize geldi
(Bitirince selâm verir Dönerek Perihan Ablaya bakar) (Kâğıdı ile kalkar, sahnenin önüne yaklaşarak ezbere)
PERİHAN:
Ah ne güzel okudun eridim heyecandan Kurban olsun kardeşi Sana Perihan Ablan Aferin aldın yine, Şimdi Aydın'da sıra
AYDIN:
(Yüksek sesle başlar, takılırsa bakar)
Peki Perihan Abla
Böylelikle bu yurda
Yeniden temel attık
Kişisel egemenlik,
Yıkıldı gitti artık
Ulusal egemenlik
Yasamızda yer aldı
Ortada padişahın
Sade bir adı kaldı O da yıkıldı gitti Ulus buldu huzuru Parladı güneş gibi Cumhuriyetin nuru Bin dokuz yüz yirmi üç Ve yirmi dokuz Ekim İşte bu günde doğdu Şanlı Cumhuriyetim Yurdumuzda ulusal Bir bayramdır bu bayram En büyük armağan bu Bize mutlu bu bayram Cumhuriyet uğrunda Kanını Türktü döken Onu koruyacağım Bütün inancımla ben (Behiç, Aydın Güler bir ağızdan) Yaşasın Cumhuriyet, Yaşasın Cumhuriyet (Perihan Abla neşeyle ayağa kalkarak)
PERİHAN:
Yaşayacaktır elbet
Mükemmel olmuş Aydın
Güzel okumasaydm
Ne pasta vardı, ne çay,
GÜLER:
Vay Perihan Abla vay
öğle yağma yok hemen
Fazla dayanamam ben
Artık gidelim yeter (Perihan Abla Güler' i kucaklayarak)
PERİHAN:
Pek şekersin sen Güler
Haydi gidelim artık
Epeyce geçti vakit
(Hep birden kapıya yürürler Güler geriye dönerek bebeğine seslenir)
Benim güzel bebeğim,
Çok çabuk geleceğim,
Sakın ağlama, sana
Lokum getireceğim
(Eliyle bebeğine bir öpücük gönderir ve çıkar) (Perde iner)