Eski Palto|Tiyatro Tarihi Ve Skeçler

eski palto
ŞAHISLAR
FİKRET (Edebiyat Fakültesi talebesi) -ŞEVKET (Güzel Sanatlar talebesi, ressam) - KASIM (Seyyar eskici, orta yaslı) - FERİDE (Dikişçi kız)

SAHNE
Bir apartmanın çatı katında küçük bir oda Dipte koridora açılan kapı Karşıda sol tarafta bir pencere Sağda, geride, bitişik odaya giden diğer bir kapı Yine sağ tarafta ve öne doğru bir resim sehpası Ortada bir masa Üç tane adî hasır sandalye Solda âdi bir elbise dolabı Bir köşede katlanmış duran bir paravana

I MECLİS

Fikret — ŞEVKET (Dışardan Feride ve Kasım'm sesleri) (Fikret masanın başına oturmuş, önünde kitaplar, ders çalışıyor Şevket, resim sehpasının önünde yan yatırılmış bir iskemlenin üstüne oturmuş, paletine boya koymakla meşgul
Fikret'in sıkıldığı halinden bellidir Vakit vakit başım kaşır, gözlerini tavana diker veya pencereye dalar Ara sıra derin derin içini çeker Şevket ona birkaç kere hayret ve telâşla bakar, başını sallar):

FİKRET (Şevket'e) — Sen ne dersen de Şevket ama, işte bugün pazar vesselam! ŞEVKET — EeeL Pazarsa ne olacak?
FİKRET — Ne mi olacak? Amma da yaptın ha! Havada bir ilamla bulut, bir nefes rüzgâr olmadığına bakılırsa dışarısı muhakkak cennet gibi!
ŞEVKET —Eee Sonra?
FİKRET — Sonra mı? Bu genç yaşımda elbette masmavi semayı seyretmekten zevk duyarım!
ŞEVKET — Söyle Fikret söyle! Bakalım hangi bahse girmek istiyorsun?
FİKRET — Girmek değil çıkmak istiyorum, çıkmak! Bu odadan fırlayıp çıkmak! Kırlara, tepelere doğru uzanmak Papatyaları, gelincikleri, çimenleri seyretmek, kuşlan dinlemek için gezmeye, şöyle güzel bir gazinosu yahut da iyi bir lokantası olan bir yere gitmek istiyorum
ŞEVKET — Şöyle güzel bir gazinosu?
FİKRET — Yahut da iyi bir restoranı
ŞEVKET— Sen çıldırmışsın ayol! Paramızın olmadığından haberin yok galiba?
FİKRET — Yahu, ben sana paramız var demiyorum ki Yalnız içimdeki arzudan bahsediyorum
ŞEVKET — Olur şey değil! Hem paran yok, hem de arzun keyif çatmak ha? Beyim otomobile atlayıp dağlara, kırlara lokantalara, gazinolara gidecek, baksana!
FİKRET (Yerinden kalkar) — Canım öyle bir şey dediğim yok
ŞEVKET — Ya ne diyorsun?
FİKRET — Şunu diyorum Dinle, azizim Şevket! Dah;ı doğrusu şunu demek istiyorum ki Sen yerinden kalk, başı na şapkam geçir, doğru bir sarrafın yahut da rehin üzerine borç para veren bir idarehanenin yolunu tut, altın saatini bırak, hiç olmazsa onbeş yirmi lira al! Buraya gel, ondan sonra gidip çiçekleri seyrederek, kuşları dinleyerek, iyi bir yerde kendimize güzel bir öğle ziyafeti çekelim!
ŞEVKET (Fikret bunları söylerken onu: "Maşallah, çok iyi biliyorsun!" der gibi başını sallayarak, dudaklarını bükerek dinledikten sonra) — Sen avucunu yala! Ben saatimi rehine falan koymam! Bunu aklından çıkar! Bu benim büyük annemin annesinden büyük anneme, büyük annemden de anneme kalan ve annemin de bana yadigâr diye verdiği biricik kıymetli saatimdir! (Yerinden kalkar, paleti elindedir) Hem altın, hem de aynı zamanda çalar saat haaa!
FİKRET — Çalar saat oluşu da neye yarar sanki?
ŞEVKET — Neye mi yarar?
FİKRET — öyle ya Neye yarar?
ŞEVKET — Allah, Allah! Neye yarayacak? Kenarındaki düğmeye dokundun mu, tın! tın! saatin kaç olduğunu anlarsın! Hattâ karanlıkta bile'
FİKRET — Pek mühim şey doğrusu!
ŞEVKET — Ne zannettin ya? Elbette mühim! Farzet ki gece uyandın Oda kapkaranlık Saatin kaç olduğunu da anlamak istiyorsun Düğmesine bas, dinle! Meselâ: Tın! tın! dedi mi? Saat iki! Arkasından bir kere de çın! derse, iki buçuk! Üç kere çın! çın! çın! derse
FİKRET (Onun sözünü keserek) — Canım sen şimdi tın tını, çın çını bırak da, benim dediğimi yap!
ŞEVKET — Hiç kendini üzme birader!
FİKRET — Yahu paranın bir kısmiyle de sana bir çakmak alırım vallahi! Gece uyanıp da saati öğrenmek istedin mi?
çakmağı çakar, yatak odasındaki masa saatine bakar, saatin kaç olduğunu yine pekâlâ anlarsın!
ŞEVKET — Sen hiç boşuna kendini üzme! Olmaz dedim ya, bitti! Ben saatimi kimseye veremem!
IİKRET — Yahu, sana saatini birisine ver demiyorum! Rehine ver diyorum, rehine!
ŞEVKET — Ben rehin mehin anlamam!
FİKRET — Sanki cebinde bir şeye yarıyor!
FİKRET — Canım Şevketçiğim, dinle! Saatin en fazla kimlere lüzumu var? Bir kere düşünelim! Meselâ bin bir yerde işi olan tüccarlara Birçok hastaları olan doktora Ne bileyim? Meselâ Sevgilisinin randevusuna gidecek âşıklara! Değil mi ha? Yoksa seninle benim gibi böyle bir tavan arası odasında, geçe gündüz pinekleyenlerin saate ne ihtiyacı olur ki? öyle ya, ben burnumu kitapların arasına sokup kafa patlatmakla, sen de muşambalarının üstüne abuk sabuk boyalar vurmakla vakit geçirdikten sonra saatin kaç olduğunu da bilmişiz, ha bilmemişiz!
ŞEVKET — Ben onu bunu anlamam! Hem sen benim saatime öyle abuk sabuk falan deme! Bir sene sonra ressam diploması alacağım ressam! Anladın mı?
FİKRET — Ben de, Allah kısmet ederse, edebiyat diploması O bahisleri sen bırak şimdi! Hem senin o saati cebinde taşıman neye benziyor biliyor musun?
ŞEVKET — Neye?
FİKRET — Okmeydanı'nda buhur yakmaya! O kadar gülünç!
ŞEVKET — Sen istediğin kadar alay et! Zaten işin gücün benim canımı sıkmak!
FİKRET — Ne münasebet? Sana öyle geliyor!
ŞEVKET -— Zengin değilsek de şu arada iyi kötü geçinip gidiyoruz işte! Vakıa senin ailen de, benim ailem de bizlere ancak tahsil masraflarımıza ve en lüzumlu ihtiyaçlarımıza yetecek kadar para yollayabiliyorlar ama, çok şükür pekâlâ idare ediyo ruz Kimseye borcumuz yok Sen Edebiyat Fakültesine devam edebiliyorsun, ben de Güzel Sanatlar Akademisine gidebiliyo rum Sen öğleden sonra hususi dersler veriyorsun, ben de anı sıra, yaptığım tabloları satıyorum Allaha şükür, bu suretle dr elimize aydan aya, az da olsa, açıktan bir şeyler geçiyor
FİKRET —öyle ama
ŞEVKET — öylesi böylesi yok! Talihimiz varmış ki, bu odayı da iyi bir aile yanında ucuz olarak bulduk! Allah için ev sahibimiz Nuriye Teyze bize âdeta annelik ediyor!
FİKRET — Orası öyle vakıa Kızı da âdeta bizimle kardeş gibi
ŞEVKET — Feride, değil mi? Doğrusu Sanki bizim kizkardeşimiz imiş gibi İşte o da çalışıyor; hem annesine hem de kendisine yardım için Dikişçilik ediyor
FİKRET — Dikişçi değil, hattâ mükemmel terzi!
ŞEVKET — öyle! Bize az gömlek mi dikti?
FİKRET — Daha geçen gün benim ceketimin astarını tamir etti!
ŞEVKET — Gördün mü ya? Bu kadar candan insanlar nerede bulunur? Feride'ye, yaptığı bütün bu şeyler için, para teklif etmek şöyle dursun, geçenlerde, biliyorsun ya, hani doğum yıl dönümünde küçücük bir hediyeyi bile güç halle kabul ettirdik!
FİKRET —- Doğru! Vallahi pırlanta gibi bir kız! (Aklına birden bir şey gelmiş gibi) İyi ya işte! Tam fırsatı! Sen saatini rehine koyup para al, bugün gezmeye giderken onu da davet ederiz Bize yaptığı iyiliklere karşı da böylece gayet nazik bir surette mukabele etmiş oluruz!
ŞEVKET —- Sen yine saçmalamaya, beni üzmeye başlıyorsun! Ben saatimi rehine falan vermem, vermem, vermem! Anladın mı? Vermem Bitti! (Paletim yerine koyar) Bugün senin ne acayipliğin var böyle!
FİKRET-—Dedim ya, Pazar da ondan!
ŞEVKET — Pazarın sanki başka günlerden farkı mı var?
FİKRET— Elbette! Pazar! Hem de bahar mevsiminde bir Pazar! Bak, hava enfes! İnsan biraz gülüp eğlenmek, hava almak istiyor! Bahar! Tabiatın sultanı! Bak, şÃ¢ir bile ne demiş; (İnşad ile okur)
"Etti teşrif çemen mülkünü sultân-ı bahar!"
ŞEVKET — Maşallah! Sen daha Fakülteyi bitirmeden şÃ¢ir olmuşsun yahu! Tebrik ederim, tebrik ederim!
FİKRET — Ben sana kendi şiirimi okumuyorum ayol! Bu mısra, meşhur Bâkî'nindir! Sen de böyle şeylerden hiç anlamazsın zaten! Hem insanın şairliği fakülte ile falan olmaz! Tabiatında olmalı tabiatında!
ŞEVKET — Sen biraz şu saçma sapan laflarını kısa kessen, sana daha ciddi bir şeyden bahsadeceğirn Ama sen ciddi söz dinleyeceklerden değilsin ki!
FİKRET — Neymiş o ciddi söz? Söyle bakalım! Dinliyorum!
ŞEVKET — Ne dinliyorsun? Sözlerime hiç aldırdığın bile yok!
FİKRET — İşte görüyorsun ki dinliyorum!
ŞEVKET — Ne gezer?
FİKRET — Allah, Allah! Seni dinliyorum diye yemin mi edeyim sana? Yoksa fevkalâdeden bir tavır mı takınayım? Seni dinlemek için şu üç iskemlemizden hangisine oturayım, söyle? (Bir iskemleyi göstererek) Buna mı? (Oturur) Buyurun! Nasıl iyi mi şimdi? Madem ki ciddi bir şey söyleyeceksin, başla da görelim!
ŞEVKET — Dinle bak! Meselâ saati değil de, başka bir şey satsak diyorum Daha akıllı uslu bir hareket (Bir köşede katlı olarak duran paravanayı alır) Meselâ, ben şu paravananın üstüne özene bezene bir resim yaptım da, bir kere merak edip de nedir diye sormadın Bakmadın bile!
FİKRET — Neymiş o resim?
ŞEVKET —* Ne olacak? Leylâ ile Mecnun!!
FİKRET — Allah, Allah! Leylâ ile Mecnun ha? koca Fuzûlî'nin ruhu şÃ¢d olsun! (İnşad eder):
Can verme gam-ı aşka ki aşk âfet-i candır! Aşk âfet-i cân olduğu mâlûm-ı cihandır! ŞEVKET — Leylâ ile Mecnun, ne zannettin ya? Böyle şeylerden yalnız sen anlarsın sanki! Üstünde tam altı hafta çalıştım! Eserim geçen gün tamam oldu Yani, artık satabilirim! FİKRET — Bak, alıcısını bulursan!
ŞEVKET — öyle deme! Hani şu bizim köşe başında, resim çerçeveleri, tablolar, antika eşya falan satan bir dükkân var ya İşte oraya götüreceğim Sahibi çok zevk sahibi, sanat eserlerinden adamakıllı anlar bir zat!
FİKRET — Eğer hakikaten sanat eserlerinden anlayan bir zat ise, korkarım, eserini ona hemen hemen bedava bırakman lâzım gelecek!
ŞEVKET — Merak etme! O tam kıymetini verir!
FİKRET — Ben de onu demek istiyorum ya!
ŞEVKET — Yani, on para etmez mi demek istiyorsun?
FİKRET — Yok, öyle bir şey demedim Bana kalırsa, resminin mevzuunu pek iyi seçmemişsin!
ŞEVKET — Vakıa mevzu, bir paravana için biraz fazla ciddi
FİKRET — öyle ya Ne bileyim, başka bir şeyler yapabilirdin
ŞEVKET — Meselâ?
FİKRET — Meselâ Karagözün Hacivattan dayak yemesini gösteren bir resim! Yahut da Nasrettin Hoca eşeğine ters binmiş kuyruğunu da dizgin gibi eline almış! (paravananın
kanatlarını aralayarak içine bakar) O!, mamafi sen Leylâ ve Mecnun mevzuunda epey yenilikler göstermemiş değilsin hani!
ŞEVKET (Memnun) Yani tablomda orijinallik var değil mi?
IİKRET — Evet Meselâ Dur bakayım! (Tetkik eder) Meselâ, Leylâ'nın bir bacağı yok! Mecnun'un tam (Sayarak) bir, iki, üç Tam üç tane gözü var!
ŞEVKET (Hiddetle Fikret'in yanına gelir) — Amma yaptın ha! Mecnun'un üç gözü olur mu imiş? Onun bir tanesi burun ayol! Asıl sen iki gözünü aç da bak! Leylâ da bağdaş kurup oturmuş, onun için bir bacağı gözükmüyor! Ben de adam diye sana bir sanat eseri gösteriyordum! (Hiddetle paravanayı kapatır) Ben paravanamı götürüyorum! (Paravanayı omuzlar) Göreceksin ki, fırçamın sayesinde ne kadar para elde edeceğiz!
FİKRET (Alaylı) — Fırçan sayesinde mi? Ayol sen fırçaların topunu satılığa çıkarsan on para bile veren olmaz!
ŞEVKET — Sen öyle bil! (Şevket, paravana ile koridora açılan kapıya doğru gider Tam kapıyı açarken dışardan Feride'nin sesi duyulur Bir şarkı söylemekte yahut "Tralla la la" diye bir şarkının ahengini tekrarlamaktadır Şevket irki- lir, aralamış olduğu kapıyı hemen kapatarak geri çekilir) Bayan Feride sokaktan geliyor galiba!
FİKRET — EeeL Ne olacak?
ŞEVKET — Ne olacak olur mu? Elbet beni sırtımda bir paravana ile görmesini istemem! FİKRET — Onuruna dokunur demek?
ŞEVKET — Ne zannettin ya? Kadınların yanında tuhaf vaziyetlere düşmek istemem! FİKRET — Allah versin!
KASIM (Dışardan sesi duyulur) — Eskiler alıyorum: Eski ceketler, pantolonlar, eski eşya, hurda bakır alıyorum!
ŞEVKET — Bak, bizim eskici Kasım da, koridorun dibindeki odasına dönüyor Böyle, daha öğle vakti olmadan eve gelişine bakılırsa, bu sabah ticareti yolunda olmalı!
FİKRET (Aklına bir şey gelmiş gibi) — Yahu, işte alıcı ayağına kadar gelmiş iken, sen paravananı antikacıya götüreceğine şu Kasım'a satsan a!!
ŞEVKET — Haydi gevezelik edip de beni kızdırma gene!
FİKRET — Sen bilirsin!
ŞEVKET — İnsafsız herif, geçenlerde bize oynadığı oyunu hatırladı da, koridordan geçerken kapımızın önünde ondan bağırıyor galiba! Biliyorsun ya, hani senin ona iki liraya sattığın yeleğin cebinde bizim beş lira da beraber gitmişti! Sonra istedik de inkâr etti utanmadan!
FİKRET — Doğru!
ŞEVKET — Ama kabahat sende! Ben evde yokken ne satarsın benim yeleği?
FİKRET — Sana iyilik olsun diye yaptım! Şunu satalım diyen sen değil miydin? Hem senin yeleğin cebine para koymuş olduğunu nereden bileyim? kerametim mi var? Yeleğin cebine para konur mu hiç? Fazla paran varsa bankaya koy!
ŞEVKET — Ne yapayım? Başka cebimde olursa elime çabuk geçer de harcarım korkusu ile, ihtiyat olsun diye yeleğin cebine koymuştum!
FİKRET — Ama ne ihtiyatlısın ya!
KASIM (Dışardan sesi, biraz daha uzaktan) — Eski ceket, pantolon, eski yelek alıyorum!
ŞEVKET — Bak şu mendebura! Bizimle sanki alay eder gibi hâlâ bağırıyor! Yağlı müşterileri buldu, öyle ya! (Hiddetle) Ben şimdi sana el âlemi rahatsız etmesini öğretirim, terbiyesiz herif!, (Sırtında paravana ile kapıya doğru yürür O anda kapı vurulur)
FERİDE (Dışardan ses) — Evde misiniz? Bay Fikret, Bay Şevket?
ŞEVKET (Telâşla) — Eyvah! Bayan Feride geliyor! (Omuzunda paravana ile şaşkın şaşkın olduğu yerde döner)
FİKRET — Ne oluyorsun yahu? Çıldırdın mı? (Kapıya doğru giderken) Buyrun Bayan Feride, buyrun! Evdeyiz!
ŞEVKET (Şaşkın ve telâşlı) — Dur yahu, açma Allah aşkına, dur biraz (Fikret kapıyı açar)

II MECLİS Feride - Fikret – Şevket

FERİDE (Basit ve temiz bir sokak kıyafeti ile girer Elinde çantası vardır) — Günaydın, Bay Fikret!
ŞEVKET (Kendi kendine) —Eyvahlar olsun! Rezil olduk!
FİKRET — Günaydın, Feride! Buyrun! Sefa geldiniz!
FERİDE — Günaydın, Bay Şevket! (Onu omuzunda paravana ile görerek) Ne o? Evin içinde paravana ile mi dolaşıyorsunuz?
ŞEVKET (Şaşkın) — Yok Hayır, Bayan Feride, Evin içinde dolaşmıyorum Sokağa çıkacaktım da
FERİDE (Gülerek) — Sokağa mı? Omuzunda paravana ile öylemi?
ŞEVKET (Kendi kendine) — Gel de cevap ver!
FİKRET — Evet, evet sokağa çıkıyordu! Evde paravana ile dolaşacak değil ya!
FERİDE — Bastonla, şemsiye ile çıkılır ama, paravana ile çıkıldığını hiç işitmemiştim! Pek rüzgâr falan da yok! Ben şimdi sokaktan geliyorum Hava biraz serince ama, pek nefis!
FİKRET — öyle, pek nefis!
ŞEVKET (Alçak sesle Fikret'e) — Ah Fikret! Ettiğin haltı görüyorsun ya! (Yavaşça çıkar)

III MECLİS
Fikret — Feride

(Dışardan Şevket'in sesi)
FİKRET (Odanın ortasına doğru ilerleyen Feride''ye)—Kusura bakmayın Bayan Feride! Evin içinde lüzumsuz yere kalabalık eden bir paravanamız vardı da Şevket ile beraber şunu ortadan kaldıralım diye düşünmüştük
FERİDE — Muhakkak bir ahbabınıza hediye edeceksinizdir!
FİKRET — Yok! Daha iyi bir şey! Satıp da parasını fakirlerimize dağıtacağız!
FERİDE — Yaaa! Demek yardım ettiğiniz fakirler de var?
FİKRET — Evet, ikimizin de birer fukarası var!
FERİDE (Alayla) — Sizinki, şimdi kapıdan çıkan olacak galiba!
FİKRET — Ben de öyle sanıyorum! Demin ne güzel bir şarkı söylüyordunuz Bayan Feride! FERİDE — Pek mi hoşunuza gitti?
FİKRET — Tabii! Şarkınıza burada da devam etmez misiniz?
FERİDE — Maalesef hayır Neşem kaçtı
FİKRET — Neden?
FERİDE — Şey Şu sizin paravananın gidişini düşünüyorum da
FİKRET — Ha! Paravananın gidişi dediniz de aklıma geldi! Bugün bizimle gezmeye gelmez misiniz? Ben annenizden izin alırım! Şöyle kırlara doğru gidip, bir yerde Şevket’le beraber bir öğle yemeği yemek istiyoruz Yahut da, fazla gecikirsek, akşam üstü çay içmeye
FERİDE — Beni gezmeye davet ediyorsunuz demek! Hem de yemeğe, yahut çaya? FİKRET — Elbette!
FERİDE (Gülerek) — Davet ha? Ne ile bu davet?
FİKRET (Hürmetle eğilerek) — Gayet ciddiyetle ve nezaketle!
FERİDE — Mükemmel! Yemeğe veya çaya gitmek için kâfi
şeyler doğrusu!
FİKRET — Ya paravanayı hiçe mi sayıyorsunuz Bayan Feride? Şevket üstünde tam altı hafta çalıştı! Ağırlığınca altına satar vallahi!
FERİDE — İnşallah! Ben de bunu arzu ederim!
FİKRET — Hem de paravananın üstüne yaptığı resmin mevzuu: Leylâ ile Mecnun! Şaheser! Şaheser!
FERİDE — Leylâ ile Mecnun Meşhur aşk destanı değil mi?
FİKRET — Evet, aşk ve ayrılık destanı!
FERİDE — Hani geçen gün okuyordunuz Aklımda bir mısraı kalmış:
"Mecnunum Leylâmı gördüm"
FİKRET (Devam eder):
"Bir kerece baktı geçti
Ne sordum, ne de söyledi,
Kaslarını yıktı geçti"
Koca halk şairi Âşık Veysel ne de güzel söylemiş! Leylâ ile Mecnun! Ne büyük aşk değil mi?
FERİDE (Teessürle) — Aşk Bizim gibi hayatını günü gününe çalışmakla temin edenlerin düşünmeye vakit bulamayacağı bir şey Meselâ ben, biliyorsunuz ki, büyük bir dikiş evinde gündelikle çalışıyorum Eğer zihnimde böyle şeyler olsa, ya iğneyi elime batırırım, yahut da dikişi ters dikerim! Bana kalırsa, aşk bir parça lüks bir şey Acayip modalar gibi lüks
FİKRET —- Evet, mesleğinizin tabiriyle, ona isterseniz moda diyelim ama, modası geçmeyen bir moda! (Feride dalgındır) Ne o? Dalgın, hattâ mahzunsunuz Bayan Feride! Bu hüzün size galiba bizim odamızın hüznünden sirayet etti! İşte, size yine Leylâ ve Mecnun'dan iki mısra okuyayım: "Eksik olmaz gamımız bunca ki, bizden gam alıp Her gelen gamlı gider, şÃ¢d gelip yânımıza!"
öyle değil mi? Biraz evvel siz de neşe içinde şarkı söylüyordunuz, şimdi âdeta kederli bir haliniz var! Yok, öyle durmayın biraz gülün canım! Durun! öyle ise size gülünç bir şey anlatayım Şu bizim komşu eskici Kasım yok mu? Geçen gün bize öyle bir oyun etti ki! FERİDE — Eskici Kasım mı? Nasıl oyun?
FİKRET — Nasıl olacak? Şevket'in eski bir yün yeleği vardı Şunu satsam diyordu Geçenlerde Şevket evde yokken, ona sürpriz olsun diye yeleği Kasım'a satıverdim Benden iki liraya aldı Ama aksiliğe bak! Yeleğin cebinde Şevket beş lira bırakmamış mı?
FERİDE — A! İstemediniz mi geriye?
FİKRET — İstemez oJur muyuz? İstedik ama inkâr etti!
FERİDE — Hay insafsız hay!
FİKRET — İnsafsız da söz mü? (Dışarda bir gürültü olur)
FERİDE — O ne? Birisi düştü galiba!
FİKRET — İnşallah Kasım merdivenden sokak kapısına kadar yuvarlanmıştır!
ŞEVKET (Dışardan sesi duyulur) — Hay Allah müstahakını versin!!
FERİDE — Aaa! Bay Şevket'miş!
FİKRET — Paravanayı iyi bir fiyata satmış inşallah! (Kapıya koşar ve açar Şevket elinde, kırılmış paravana ile topallaya topallaya girer)

IV MECLİS

Feride— Şevket -— Fikret (Dışardan Kasım'm sesi)
ŞEVKET — Tam üst basamakta aksi gibi ayağım kaydı! Merdivenin alt başına kadar yuvarlanmamak için kendimi zor tuttum! Ama, paravandan da hayır kalmadı! Yırtıldı! Zavallı Leylâ ve Mecnun eserim mahvoldu! Üstelik pantolonumun da dizi yırtıldı galiba! FERİDE — Bir yerinize bir şey olmadı ya inşallah!
ŞEVKET — Hayır olmadı Teşekkür ederim! Yalnız ne oldu ise buna oldu! (Paravanayı gösterir) Yazık!
FİKRET — Eee! Senin meşhur dükkân paravanayı almadı mı?
ŞEVKET — Canım bırak şu budalalığı!
FERİDE (Şevket'e bir iskemle göstererek) — Ayağınızı şuraya koyun da, pantolonunuzun dizini tamir edivereyim! Çantamda daima iğne iplik bulunur! (Çantasından iğne iplik çıkarır)
ŞEVKET (Paravanayı bir köşeye dayar) — Teşekkür ederim! Ne kadar iyi bir kızsınız Bayan Feride! (Paravanayı işaretle) Ah şunun da bir tamiri mümkün olsa idi! Yazık, yazık! FİKRET — Sağlık olsun canım!
FERİDE — öyle ya!
ŞEVKET — Ah! Sanatkâr ıztırabı ne büyük oluyor!
FERİDE — Hiç bir şey değilmiş, küçücük bir yırtık! (Dikmeye başlar) Şimdi olur biter!
FİKRET — İsabet! Fazla vakit kaybetmeyeceğiz demek!
ŞEVKET — Ne o? Acele işin mi var?
FİKRET — Bayan Feride'yi bizimle beraber yemeğe davet ettim! Artık ne demek istediğimi anlarsın!
ŞEVKET (Asabi) — Hiç bir şey anladığım yok!
FİKRET — Canım hani (Eliyle Şevket'e saat işareti yapar, saati rehine verip para almayı hatırlatmak ister)
ŞEVKET (Sinirli sinirli kollarını oynatarak) — Olmaz dedik ya yahu! Olmaz! Ay! dizime iğne battı!
FERİDE — Canım siz de neye kımıldanıyorsunuz öyle?
ŞEVKET — Neye olacak! Fikret, ille saatini rehine koy da para al diyor! Siz de hak verin Bayan Feride! Bu saat, büyük annemin annesinden büyük anneme, büyük annemden de anneme kalan ye annemin de bana yadigâr diye verdiği saattir Hiç rehine falan koyar mıyım? Allah saklasın Hem altın saat, hem de üstelik çaları da var! Bir tanecik saatim! FİKRET — Aman, Allah aşkına, saatin çalarını hikâyeye başlama!
FERİDE — Paraya o kadar ihtiyacınız var demek?
ŞEVKET — Maalesef öyle!
FİKRET — Canım siz Şevket'in sözüne bakmayın! O, pireyi deve yapar zaten! Bu günlerde bir parçacık paraya ihtiyacımız var Hepsi bundan ibaret! Yoksa vaziyetimiz hiç de fena değil çok şükür! önümüzdeki ay başından itibaren bir yerde daha ders vermeye başlıyorum! (Şevket'e) Artık sen de yeni birkaç paravana daha yaparsın! Zengin olduk gitti!
ŞEVKET — Sen alayı bırak!
FERİDE — İşte bitti!
ŞEVKET — Çok teşekkür ederim! Eskisinden daha iyi oldu vallahi! Çok teşekkür ederim!
FERİDE — Bir şey değil! (Tereddütle) Madem ki paraya ihtiyacınız var Size bir teklifim var ama çekmiyorum Vakıa ben de zengin değilim Bununla beraber, gündeliklerimden 'biriktirdiğim birkaç param var İsterseniz size memnuniyetle borç verebilirim
FİKRET — Teşekkür ederiz! Fakat dostlarımızdan borç para almak hiç âdetimiz değildir! ŞEVKET — Maalesef düşmanımız da yok!
FERİDE — Ya Kasım?
ŞEVKET — Ah! Elime geçse boğarım hınzırı! Yeleğin cebindeki beş lirayı nasıl da iç etti! FERİDE — Ya! Bay Fikret demin anlatıyordu
ŞEVKET — Ama kabahat Fikret'te! Ben evde yokken sen tut Kasım'a yeleği sat! Hem de kaça? İki liraya! Cebindeki beş lira da beraber!
FİKRET — Canım, kabahat yalnız bende mi? Kasım'm hiç mi kabahati yok bu işte? İstedik de utanmadan inkâr etti! Beş liranın üstüne yattı!
FERİDE — Benim aklıma bir şey geliyor! Mükemmel bir fikir! Eğer beni dinlerseniz, hem Kasım'a iyi bir ders veririz, hem de bugün üçümüz de gezmeye gideriz!
FİKRET — Sahi mi?
FERİDE — Söz veriyorum! Tesadüfen bir eski paltonuz var mı?
ŞEVKET — Asıl, tesadüfen yeni bir paltomuz olsaydı daha iyi olurdu!
FERİDE — Demek var? Mükemmel!
FİKRET — Var ya! Bizim meşhur siyah palto! Hem gayet şık, gayet kullanışlıdır! Ne çok kalın, ne çok ince! Yakası da kadifedir ha! Bilmiyordunuz demek?
FERİDE — Yooo!
FİKRET — Şimdi size onu takdim ederim! Şu elbise dolabında, kafesteki arslan gibi duruyor! İsmini de "Beyefendi" koyduk! Şimdi Beyefendiyi evinden çağırırız! (Elbise dolabının kapısına ihtiramla üç kere vurur) Beyefendi! Biraz teşrif eder misiniz?
ŞEVKET — Korkarım, Beyefendi çoktan evinden çıkıp gitmiş galiba!
FİKRET — Ne münasebet! Pekâlâ evinde! (Dolabı açar, siyah ve eski bir palto çıkararak bir iskemlenin üstüne koyar) Beyefendiyi takdim ederim!
FERİDE — Bu paltoyu kim giyiyor?
ŞEVKET — İcap ettiği zaman, mühim bir yere, bir davete filân gitmek lâzım gelirse Fikret ile beraber, sıra ile giyiyoruz!
FERİDE — İki kişiye bir palto!
FİKRET — Bir palto ama, hem siyah, hem de yakası kadifeli!
FERİDE — Acaba size nasıl geliyor bu palto? Merak ediyorum!
FİKRET — Şevket'e vakıa biraz büyükçe
ŞEVKET — Fikret de, içinde cendereye girmiş gibi oluyor!
FİKRET — Giyeyim de bakın! (Paltoyu giyer) Nasıl! Yakıştı değil mi?
FERİDE — Çok dar! Düdük gibi! (Fikret paltoyu çıkarır)
ŞEVKET — Bravo Bayan Feride! Ben de aynı şeyi söylüyorum da Fikret bana kızıyor! Şimdi de ben giyeyim (Paltoyu giymek için evvelâ sol kolunu sokar)
FERİDE — A! Evvelâ sol kolunuzu mu sokuyorsunuz? en âdeta kaçıyor!Gördün mü?
Bana kalırsa ikinize de olmayan şu paltoyu satsanız asıl!
ŞEVKET — Olmaz! Lâzım o! (Paltoyu çıkarıp bir iskemlenin üstüne koyar)
FİKRET — Zaten sekiz liradan fazla veren de olmadı! Sekiz lirayı veren de, yine bizim eskici Kasım
ŞEVKET — Hınzır herif!
FİKRET — Sekiz lira da neye yarar ki?
FERİDE — Eğer bana bırakırsanız, ben onu yirmi liraya salarım! Hem Kasım'a adamakıllı bir ders vermek için bundan daha iyi bir fırsat olmaz!
ŞEVKET — Yirmi liraya mı satarsınız? İmkânı yok!
FERİDE -— Birazdan görürsünüz!
KASIM (Koridordan geçtiği duyulur) — Eskiler alıyorum! Ceket, pantolon, yelek alıyorum! Hurda bakır, yün, pamuk alıyorum!
IİKRET — Herif amma da sanatına âşık yahu! Daha sokağa
çıkmadan bağırıyor!
FERİDE — İşte tam sırası! Siz beni beş dakika paltonuzla ve Kasım'la yalnız bırakın! İkiniz de yatak odasına gidin! (Şevket Feride'ye paltoyu uzatır)
FİKRET — Yemin ederim ki, Şevket'in aksırığı tutacaktır!
FERİDE — Yalnız beş dakika canım! Bay Şevket, siz bana saatinizi de verin!
ŞEVKET — Saatimi mi? Saate ne lüzum var?
FERİDE — Merak etmeyin Bay Şevket! Sizden beş dakika müsaade istiyorum Saate bakıp tam beş dakikayı sayacağım!
ŞEVKET (Saatini çıkarır) — Aman Bayan Feride, benim saatim başka saatlere benzemez! Biliyorsunuz ki çok kıymetlidir! Hem çaları da vardır Yanındaki düğmeye bastınız mı FERİDE — Canım saatine bir şey olmaz! Merak etmeyin, ben rehin üzerine para verenlerden değilim!
ŞEVKET — öyle ama
FİKRET — Uzatma yahu!
FERİDE — Haydi Fazla vakit kaybetmeyelim!
ŞEVKET (Saatini verir) — Dikkat edin rica ederim Pek sarsmayın! Gayet nazik bir saattir Çalarının düğmesi falan bozulmasın
FERİDE — Hiç üzülmeyin, Bay Şevket, hiç üzülmeyin!
Haydi, siz Bay Fikret'le doğru yatak odasına! Sakın aksırayım falan demeyin ha!
FİKRET — Ben onun burnunu tutarım, merak etmeyin! I
ŞEVKET (Bir müddettir aksırma alâmetleri göstermektedir ) — Bak, aksırıktan bahsettiniz de, aksi gibi aksıracağım tut-1 tu! (Aksırır) Hapşuuu! (Fikret onu kolundan sürükler, sağdaki kapıdan ikisi de yatak odasına girer)

V MECLİS Feride — Sonra Kasım

FERİDE (Saati paltonun cebine koyar Paltoyu bir iskemlenin üstüne bırakır Kapıya giderek dışarı seslenir) — Kasım ağa! Kasım ağa!
KASIM (Dışardan) — Buyrun!
FERİDE — Gel! Gel! Yukarı çık!
KASIM (Dışardan) — Geliyorum! Eski eşya, eski elbiseler alıyorum! (Kapıdan görünür Omuzunda bir bohça, başında üst üste iki şapka, elinde potinler, pantolonlar, şemsiye, baston) O! Bayan Feride, burda mısınız? Ben, sizin evden çağırıyorsunuz sandım!
FERİDE — Evet buradayım Bay Şevket ile Bay Fikret biraz dışarı çıktılar Dikilecek bazı şeyleri var da, onunla meşgulüm
KASIM — Bayan Feride! Kelepir bir kumaş ele geçirdim! Bohçamda Bir göstereyim de bakın! Halis İngiliz malı, taş gibi bir şey! Size kısmet olsun Tam bir mantoluk! Rengi de gayet şık!
FERİDE — Yok, teşekkür ederim! Bir şey satın alacak değilim!
KASIM — Canım, satın almazsanız da bir kere görün! Görmek de para ile değil ya! (EHerindekileri yere koyar, bohçayı omuzundan indirir)
FERİDE — Hiç zahmet edip gösterme! Hem işim çok! Vak-lim de yok!
KASIM — Bir dakikalık iş canım! Başka güzel şeylerim de var!
FERİDE —- İstemez dedim ya! Sen şu paltoya baksana bakalım! Ne verirsin buna? (iskemledeki paltoyu gösterir)
KASIM (Paltoya bakarak) — Bu mu? Ben onu çoktan gördüm! Biliyorum On beş gün evvel sekiz lira vermiştim O kadar da etmez ya İşte, Bay Şevket ile Bay Fikret hem komşumuz, hem de müşterimizdir diye hatırlarını saydım
FERİDE -— İyi bakmamışsın herhalde O palto yirmi lira eder ayol!
KASIM (Güler) — Yirmi lira mı? Dura dura eskidi de onun için mi?
FERİDE (Paltoyu verir) — Sen hele bir alıcı gözü ile bak!
KASIM — Dedim ya, gördüm Ben bu paltoyu kendi malım gibi tanırım İşte ezberden söyleyeyim: Sol eteğinde yırtılmış ve örülmüş bir yer var, ilikleri iplik iplik olmuş, astarı akmış, dirsekleri kafes gibi Yakasındaki kadifenin de havı dökülmüş Üstelik iki düğmesi de noksan! Başkasına göster-sen, vallahi beş lira bile etmez!
FERİDE — Amma yaptın ha! Haydi ağız yapma şimdi! Dur bakayım? (Dışarıya kulak verir) Galiba beni annem çağırıyor! Şimdi gelirim! Sen de iyi düşün, taşın! (Koşarak çıkar)

VI MECLÃŽS

KASIM (Paltoyu evirip çevirir, kendi kendine) — Artık giyilecek hali de kalmamış gayrı! (Paltoyu silkeler) Yahu, bunun cebinde bir şey var be! (Saati çıkarır) Vay canına! Saat! Hem de altın! (Saati elinde tartar) Oldukça da ağır! Yahu, bu çocuklar sersem mi nedir? Daha geçen gün bana sattıkları yeleğin cebinde beş lira unutmuşlardı! Haydi beş lira ne ise ne ama, bu seferki altın saat! Bunu da, bilmiyormuş gibi, alsam mı? Ulan Kasım, hırsızlık gibi bir şey olur bu be! (Saati muayeneye devamla) Yok canım, bu saat da palto gibi eski, hurda bir şey! Belki işlemez bile! Saat değil, enfiye kutusu mübarek! Etse, etse üstündeki altını biraz para eder! O da altın-sa! İncecik bir şey! Paltoya on beş lira versem, ikisini birden satın almış sayılır, olur biter (Kapıda bir tıkırtı olur, Kasım saati hemen paltonun cebine koyar)

VII MECLİS
Feride — Kasım

FERİDE (Girer) — Eeee! Neye karar verdin bakalım?
KASIM — Madem ki aramızda komşuluk var, senin güzel hatırın için on lira veririm!
FERİDE — Haydi, haydi! Sen git de başka yerde kelepir eşya ara! Haydi, güle güle! Beni de fazla meşgul etme, işim var!
KASIM — İnan olsun fazla etmez!
FERİDE — Yirmi liradan on para aşağı vermem! Ben, komşusun diye evvelâ sana gösterdim Başkalarına da göstereyim de
KASIM (Kendi kendine) — Yalnız, saat yirmi liradan fazla eder hani! (Feride'ye) Vallahi, yine hem senin, hem de, Bay Fikret'le Şevket'in hatırı için beş lira daha vereyim On beş liradan fazla veren olursa yüzüme tükür
FERİDE — Hayır, hayır Başkalarına da göstereceğim Güle güle!
KASIM (Eşyalarını toplar) — Sen bilirsin! Sonra pişman olacaksınız! (Kendi kendine) İkisini yirmi liraya alsam da ziyan etmem hani! (Feride'ye) On altı liraya ne dersin? FERİDE — Olmaz! Benim söylediğim son fiyattır!
KASIM (Kapıya giderken) — On yedi?
182
FERİDE — Olmaz dedim ya! Beyhude vakit geçirtme bana!
KASIM (Kapıdan döner) — Vallahi, sırf başkasına kısmet olmasın diye alacağım! Ziyan ettiğim muhakkak ya! Ne ise hatırınız var yoksa!
FERİDE — Vallahi sen bilirsin! İstersen alma! Kime olsa yirmi liraya satarım!
KASIM (Elindekileri yere bırakır para çıkarır) — Al bakalım Senin dediğin olsun! Buyrun, dört tane beşlik! FERİDE (Parayı alarak) — Ziyan etmedin merak etme! Bundan iyi ticaret olmaz! (Sağdaki kapıya doğru seslenir) Bay Şevket! Bay Fikret! Gelin, gelin!
KASIM (Telâşlı) — Ne o? Bay Fikret'le Şevket burada mı? (Şevket ve Fikret girerler)

VIII MECLİS
Feride — Fikret — Şevket — Kasım

FERİDE — İşte, aziz komşularım, tam yirmi lira! Meşhur paltonuzun parası!
FİKRET —- Yaşasın bizim eskici Kasım! Malın kıymetini ne de güzel biliyor vallahi!
KASIM (Toplanır) — Ben gideyim gayri Hoşça kalın!
FERİDE — Dur biraz! Dur canım! Acelen ne?
ŞEVKET (Feride'ye) — Bayan Feride, ver bakalım bizim saati!
FERİDE — Saati mi? Ha Evet (Kendi kendine) Eskiciyi de, Bay Şevket'i de biraz telâşa vereyim!
KASIM — Artık bana müsaade
FERİDE — Canım biraz dur dedim ya! Sana söyleyeceğim var!
ŞEVKET (Feride'ye) — Saatimi rica etmiştim Ne oldu bizim saat?
FERİDE — Masanın üstüne koydumdu galiba (Şevket saati masanın üstünde ve altında aramaya haşlar) (Feride devamla Kasım'a) Eeee Bay Kasım! Madem ki iyi bir alışveriş yaptık, ben de seni bizimle beraber gezmeye davet ediyorum! (Fikret'e, vaziyeti anlatır gibi bir işaret yapar)
FİKRET — Tabii! Tabii! Kasım da gelsin! Hep komşu değil miyiz şurada?
ŞEVKET (Hâlâ aranmaktadır) — Bulamadım yahu! Ne masanın üstünde var, ne de altında! FERİDE — Belki iskemlenin üstünde falandır
KASIM — Teşekkür ederim, sağ olun! Müsaade edin bari gideyim de, kendime biraz çeki düzen vereyim! (Çıkmak ister)
FERİDE (Mani olur) -— Yok canım Arada teklif mi var? Biz bizeyiz!
FİKRET — Hem yemeği de kırda bir lokantada yiyeceğiz! Listeden istediğin yemeği seçmek hakkını da sana veriyorum!
ŞEVKET —Canım, saati bulamıyorum işte! Şaka olsun diye sakladınız falansa, verin artık Allah aşkına!
FERİDE — Sahi bulamadınız mı hâlâ?
KASIM — Bari şu eşyalarımı odama bırakıp da geleyim!
FERİDE — Sen de amma işi uzatıyorsun ha! Şuraya, bir köşeye bırakıverirsin! Yoksa bizimle beraber olmaktan canın mı sıkılıyor?
FİKRET (Kasım!a) — Şöyle bir hindi kızartması Bol salata, âlâ bira! Ne dersin ha? (Kasım vakit vakit saati paltonun cebinden almak ister Feride, onun hareketlerini gözleriyle, takip eder Kasım muvaffak olamaz)
ŞEVKET — Deminden beri boşu boşuna arıyorum
FERİDE — Hayret vallahi! Beş dakika evvel elimde idi saat!
ŞEVKET — Kayboldu ise mahvoldum demektir! Ben intizamı sever bir adamım Saatsiz dünyada yapamam! Vaktimi, zamanımı bilmeliyim mutlaka!
KASIM — Bir köşeye yuvarlanmış olmalı
ŞEVKET — Yok! Hiç bir yerde yok!
FİKRET — Canım, şimdi saati bırak bir tarafa Allah aşkına!
Yarın rahat rahat ararız!
ŞEVKET — Madem ki şimdi bulunmuyor, kayboldu demektir! Zavallı saatim
FİKRET — Üzüldüğü şeye bak! Bir başkasmı alırsın yahu!
ŞEVKET — Bir başkasını alırsın ne demek? Hem o yadigâr bir saat idi Bu saat büyük annemin annesinden büyük anneme, büyük annemden de anneme kalmış, annem de bana yadigâr olsun diye verdi idi Hem çalan da vardı Düğmesine dokun mu, tın! tın! saatin kaç olduğunu karanlıkta bile anla!
FİKRET (Alayla) — Hem çeyrek saatleri de çalıyordu değil mi? Çın! dedi mi? on beş dakika Çın çın! dedi mi? Yarım saat
ŞEVKET — Aynı bulunabilir mi hiç onun?
KASIM (Kendi kendine) — Ah, şuradan hayırlısıyla bir kurtulabilsem!
FERİDE — Hep beraber arayalım bari (Kasını a) Sen de yardım ediversene! (Ararlar)
ŞEVKET — Yok işte! Kayboldu! Ah, zavallı saatçiğim, gitti! (Müteessir bir halde bir iskemleye oturur)
FERİDE — Uçmuş olacak!
KASIM (Telâşlı) — Allah, Allah! Saati de kim uçuracak? Hem kimse girdi mi buraya?
FERİDE — Canım, ben sana birisi aldı, yahut çaldı demiyorum! Uçmuş diyorum, uçmuş! FİKRET — Evet öyle bir şey olmuş olacak Lâkin Şevket de
âdeta matemde!
ŞEVKET — Sen istediğin kadar işin alayında ol! Matemdeyim ya ne zannettin? Büyük annemin annesinden
FİKRET (Sözünü keserek) — Malûm! Hem de çaları var! Tın! tın! Çın! çın Nerde ise ağlayacaksın yahu!
FERİDE (Kendi kendine) — Zavallı Bay Şevket Epice üzül dü Artık üzüntüden kurtulsun, yeter (Yüksek sesle) Dur ba> kayını, galiba dalgınlıkla saati paltonun cebine koydum!
KASIM (Kendi kendine) — Eyvah! Oldu olanlar!
ŞEVKET — Ne? Paltonun cebine mi? (Kasım'in üstüne atılır, saati paltonun cebinden çıkarır) Buldum! Buldum! Alı sevgili saatim! (Saati öper) Ah biricik saatim!
FİKRET — Tebrik ederim!
ŞEVKET — Camı çatlamış ama zarar yok artık Yenisini taktırırım! (Sevincinden zıplar) Yaşasın! Saatim bulundu da bulundu! Bulundu da bulundu! (Paltoyu bir iskemlenin üstüne koyar)
KASIM — öyle ise bizim paralan geriye verin!
FERİDE — Ne parası?
KASIM — Palto dediğiniz şu paçavraya yirmi lira verecek kadar enayi miyim ben?
FİKRET — Aşk olsun be! Demek paltonun cebinde saat olduğunu biliyordun ha?
KASIM (Şaşkın) — Yok öyle bir şey demiyorum yani
FERİDE — Yok, Bay Fikret, Kasım öyle şey yapacak adamlardan değil!
FİKRET — Evet Geçen gün de yeleğin cebinde on lira unuttuk! Bu birincisi değil ki!
KASIM — Ne on lirası yahu? Yeleğin cebinde beş lira vardı, beş!
FİKRET — Ha! İtiraf ediyor! Bayan Feride, siz de şahitsiniz! İtiraf ediyor!
FERİDE — Aman ne ayıp! Hem de komşu arasında!
ŞEVKET (Kasım'a) — Şimdi de benim saate göz koydun değil mi?
KASIM — İnan olsun ki, paltonun cebinde saat olduğundan falan haberim yoktu Yeleğin cebindeki beş liraya gelince, 186
onu da şaka olsun diye aldım Daha doğrusu size bir ders olsun dedim Bir daha dalgınlık etmeyin, dikkatli olun diye sanki Çünkü sizler oğlum yerindesiniz Şurada bir apartmanda oturuyoruz Komşuyuz Yoksa ben hiç öyle şeyler yapar mıyım? Beni bütün mahalle tanır (Mendilini çıkarır, gözlerini siler)
FERİDE — Korkma! Seni kimse karakola haber verecek değil
ŞEVKET (Kasım'a) — Haydi, yine Bayan Feride'ye dua et!
FİKRET — öyle! Yoksa karakolları, mahkemeleri boylardın billahi!
FERİDE (Fikret ve Şevket'e) — Haydi, vakit geçiyor! Hazırlanın çıkalım artık! Davetinizi kabul ediyorum Yalnız bir şartla: Gezme masrafına ben de iştirak edeceğim!
ŞEVKET — Pekâlâ İstediğiniz gibi olsun!
FİKRET — Daveti kabul ediyorsunuz ya, çok teşekkür ederiz!
FERİDE (Kasım’ın yanına gelir) — Görüyorsun ya! Başkasını aldatmaya kalkan mutlaka aldanır! Çalma kapıyı, çalarlar kapını derler!
(Feride Kasım'a bunları söylerken, Şevket ile Fikret, üstünde palto duran iskemleye yaklaşırlar İkisi de Feride ile Kasım' in bulunduğu tarafa bakmaktadırlar Biri, diğerinin farkında olmadan, Şevket sol kolunu, Fikret sağ kolunu paltoya geçirir öbür elleriyle paltonun diğer kolunu ararlar Şiddetle yüz yüze dönerler Palto boydan boya sırtından açılır)
ŞEVKET — Kabahat sende! Zaten her zaman giymek istersin şu paltoyu! İşte tamam oldu!
FİKRET — Kızma Şevketciğim! Fena mı? Artık bu yüzden kavga etmeyiz! Kurtulduk paltodan!
(Şevket ve Fikret, paltonun, biri bir ucundan, diğeri öbür ucundan tutarak Kasım a fırlatırlar)
FİKRET - Al! Güle güle kullan!
ŞEVKET — Hayrım gör!
KASIM — Hem yirmi liraya satın, hem de paltoyu şu hale koyun! Bana da günah değil mi?
FERİDE — Merak etme! Ben sana onu eskisinden daha iyi diker ve tamir ederim Yalnız şimdi vaktim yok Haydi güle güle! (Kasım eşyalarını toplayıp çıkarken) Allah hayırlı
müşteri versin!
KASIM — Eyvallah! Teşekkür ederim

IX MECLİS Feride — Şevket —- Fikret

Kasım'a iyi bir ders verdik! Gidecek isek çıka-
FERİDE -hm artık!
FİKRET — Evet, evet çıkalım! Geç bile kaldık! Dur ben yatak odasından şapkalarımızı alayım
ŞEVKET (Yatak odasına doğru giden Fikret'e) — Benim portatif resim takımımı da getiriver! Hazır kırlara gitmiş iken belki bir de tablo yaparım Saati bulduk ama, yırtılan paravananın da acısını çıkarmak lâzım!
(Perde)
Cemil MİROĞLU