Vatanımız Sabah Aydınlığını Görsün Bütün Geceler Bizim Olsun

vatanımız sabah aydınlığını görsün bütün geceler bizim olsun



Sarıkamış gazilerinden Balıkesirli Mehmet oğlu Ahmet Ağa anlatıyor:

24 Aralık’ta Sarıkamış’a doğru yürüyüşe geçen askerlerimiz, gece dağa tırmanmaya başladılar Şiddetli soğuk, korkunç tipi altında, gecenin karanlığında birbirlerine tutuna tutuna, karlara bata çıka yol almaya çalıştılar İliklerine kadar titreten tipinin şiddeti karşısında üzerlerindeki soğuk yüzü görmemiş yazlık kıyafetleriyle yürüdüler Yol yokuş bitmek bilmiyor, kara saplanmış ayaklara geçit vermiyordu Yol bitmeli, kar aşılmalıydı; nasılsa her gecenin bir sabahı vardı

İşte bu gece yürüyüşü sırasında önce gözler donmuş, kör olduğunun kimse farkına varamamış Sabahın ilk ışıklarını görememiş, hala gece karanlığı devam ediyor zannetmişlerdi Yüreklerinin aydınlığında yürümeye çalışmışlar Yollarını aradılar, kara saplandılar ve geride kalmaya başladılar Geride kalanlar yavaş yavaş donuyordu Kapkara gecenin sabahını göremediler Sağ kalan birkaç asker için bir daha sabah olmadı Sarıkamış’a yaklaştıklarında kar erimemiş, ama onları eritmişti Soğuğa bir de açlık eklendi Erzak getiren birliklerin askerleri de donarak öldüğünden; açlık sağ kalanları da perişan etti

İnanılmaz ama gerçekti;kalanlar ölene dek çarpıştılar Çarpıştılar Çarpıştılar Yüreklerimize gömüldüler Dediler ki:

“Vatanımız sabah aydınlığını görsün, bütün geceler bizim olsun”