Kabağın Sahibi Affetmiyor - Osmanlı Hikayeleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-23-2012

Kabağın sahibi affetmiyor

Yavuz gibi oğlu Kanuni de, Muhyiddin-i Arabî hazretlerine büyük bir ilgi gösteriyor

Beşiktaş ve Ortaköy İlmiye Cemiyeti’nin en önemli şahsiyeti olan Kethüdazade Mehmet Arif Efendi’nin menakıpnamesinden öğrendiğimize göre, Sultan Süleyman, Şeyh-i Ekber’in aleyhinde ileri geri laflar söyleyen meşhur fıkıh âlimlerinden İbrahim Halebî’yi sık sık ikaz ediyor; “Hoca efendiye selam söyleyin, dersleriyle meşgul olsun, Şeyhü’l-Ekber’e ta’n etmesin!” diye sürekli haber gönderiyor

Fakat Halebî Efendi, Kanuni’nin ikazlarını dinlemeyip bu büyük zatın aleyhinde konuşmaya devam ediyor

Hatta bir gün evinde, “Şeyhü’l-Ekber buraya gelse, başına şöyle vururdum!” diye ayağını kaldırıp ökçesiyle tahtaya pat diye vurunca oradaki bir çivi topuğuna batıyor, meydana gelen yara vücuduna dağılıyor ve maalesef ölümüne sebep oluyor

İşte bir ibret tablosu daha böylece ortaya çıkıyor

************************************************** *********************

Vaktiyle bir derviş, nefsle mücadele makamının sonuna gelir

Bunun gereği olarak her türlü süsten, gösterişten arınacak, varlıktan vazgeçecektir

Fakat iş yamalı bir hırka giymekten ibaret

değildir

Her türlü görünür süslerden arınması gereklidir

Saç, sakal, bıyık,kaş ne varsa hepsinden

Derviş, usule uygun hareket eder, soluğu berberde alır

"Vur usturayı berber efendi" der

Berber, dervişin saçlarını kazımaya başlar

Derviş, aynada kendini takip tmektedir

Başının sağ kısmı tamamen kazınmıştır

Berber tam diğer tarafa usturayı vuracakken, yağız mı yağız, bıçkın mı bıçkın bir kabadayı girer içeri

Doğruca dervişin yanına gider, başını kazınmış kısmına okkalı bir tokat atarak,"Kalk bakalım kabak! Kalk da tıraşımızı olalım" diye kükrer

Dervişlik bu

Sövene dilsiz, vurana elsiz gerekmiş ya

Kaideyi bozmaz derviş

Ses

çıkarmaz, usulca kalkar yerinden

Berber mahcup, fakat korkmuştur

Ses çıkarmaz

Kabadayı koltuğa oturur, berber tıraşa başlar

Fakat küstah kabadayı traş esnasında da sürekli aşağılar dervişi, alay eder:"Kabak aşağı, kabak yukarı

"

Nihayet tıraş biter, kabadayı dükkandan çıkar

Henüz birkaç metre gitmiştir ki, gemden boşanmış bir at arabası yokuştan aşağı hızla üzerine gelir

Kabadayı şaşkınlıkla yol ortasına kalakalır

Derken, iki atın ortasına denge için yerleştirilmiş uzun sivri demir karnına

batıverir

Kabadayı oracığa yıkılır kalır

Ölmüştür

Görenler çığlığı basar

Berber işe şaşkın, bir manzaraya, bir dervişe bakar, gayri ihtiyari sorar:"Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?"

Derviş mahzun, düşünceli cevap verir:"Vallahi gücenmedim ona

Hakkımı da helal etmiştim

Gel gör ki, bu kabağın bir de sahibi var

O gücenmiş olmalı!"

10-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Kabağın Sahibi Affetmiyor - Osmanlı Hikayeleri Kabağın sahibi affetmiyor Yavuz gibi oğlu Kanuni de, Muhyiddin-i Arabî hazretlerine büyük bir ilgi gösteriyor Beşiktaş ve Ortaköy İlmiye Cemiyeti’nin en önemli şahsiyeti olan Kethüdazade Mehmet Arif Efendi’nin menakıpnamesinden öğrendiğimize göre, Sultan Süleyman, Şeyh-i Ekber’in aleyhinde ileri geri laflar söyleyen meşhur fıkıh âlimlerinden İbrahim Halebî’yi sık sık ikaz ediyor; “Hoca efendiye selam söyleyin, dersleriyle meşgul olsun, Şeyhü’l-Ekber’e ta’n etmesin!” diye sürekli haber gönderiyor Fakat Halebî Efendi, Kanuni’nin ikazlarını dinlemeyip bu büyük zatın aleyhinde konuşmaya devam ediyor Hatta bir gün evinde, “Şeyhü’l-Ekber buraya gelse, başına şöyle vururdum!” diye ayağını kaldırıp ökçesiyle tahtaya pat diye vurunca oradaki bir çivi topuğuna batıyor, meydana gelen yara vücuduna dağılıyor ve maalesef ölümüne sebep oluyor İşte bir ibret tablosu daha böylece ortaya çıkıyor ************************************************ ******************* Vaktiyle bir derviş, nefsle mücadele makamının sonuna gelirBunun gereği olarak her türlü süsten, gösterişten arınacak, varlıktan vazgeçecektirFakat iş yamalı bir hırka giymekten ibaret değildirHer türlü görünür süslerden arınması gereklidir Saç, sakal, bıyık,kaş ne varsa hepsindenDerviş, usule uygun hareket eder, soluğu berberde alır"Vur usturayı berber efendi" derBerber, dervişin saçlarını kazımaya başlarDerviş, aynada kendini takip tmektedirBaşının sağ kısmı tamamen kazınmıştır Berber tam diğer tarafa usturayı vuracakken, yağız mı yağız, bıçkın mı bıçkın bir kabadayı girer içeriDoğruca dervişin yanına gider, başını kazınmış kısmına okkalı bir tokat atarak,"Kalk bakalım kabak! Kalk da tıraşımızı olalım" diye kükrerDervişlik buSövene dilsiz, vurana elsiz gerekmiş yaKaideyi bozmaz dervişSes çıkarmaz, usulca kalkar yerinden Berber mahcup, fakat korkmuşturSes çıkarmazKabadayı koltuğa oturur, berber tıraşa başlarFakat küstah kabadayı traş esnasında da sürekli aşağılar dervişi, alay eder:"Kabak aşağı, kabak yukarı" Nihayet tıraş biter, kabadayı dükkandan çıkarHenüz birkaç metre gitmiştir ki, gemden boşanmış bir at arabası yokuştan aşağı hızla üzerine gelirKabadayı şaşkınlıkla yol ortasına kalakalırDerken, iki atın ortasına denge için yerleştirilmiş uzun sivri demir karnına batıverirKabadayı oracığa yıkılır kalırÖlmüştürGörenler çığlığı basar Berber işe şaşkın, bir manzaraya, bir dervişe bakar, gayri ihtiyari sorar:"Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?" Derviş mahzun, düşünceli cevap verir:"Vallahi gücenmedim onaHakkımı da helal etmiştimGel gör ki, bu kabağın bir de sahibi varO gücenmiş olmalı!"