Tutsak Melodiler|Masal Ve Hikaye Özetleri

Tutsak Melodiler

Odasında yapayalnız oturuyordu, ümitsiz Acıyla kıvranarak uzanmıştı yatağına ayaklarını karnına dogru çekmiş sanki bu dünyadan tamamiyle kopmak istiyordu Arkada hafif bir müzik eşlik ediyordu yalnızlığına Asla çalamazsın diyordu askın tutsak notalarını Evet çalamazdı hiç kimse ne de kelimelere dökebilirdi içindeki duyguları En azından onun söylediği buydu Tek bir notayla ağlatmak isterdi tüm dünyayı Nerden takılmıştı bu fikir aklına Kim bilir belki bir filmde duymustu ya da uzaklardan rüzgarın getirdiği yalnız bir müzisyenin sesinden kulağına çalınmıştı

Şiddetle yağan yagmurun iceri girmemesi icin sıkıca kapatmıştı bu gece gönlünün kapılarını Mutluluk ve sevinci yağmurun altında ıslanmaya bırakmıştı Her zamanki gibi hüzün ve gözyaşıydı misafirleri Sadık dostları saatlerce oturur acıyla kanayan yarasını kırbaçlayanı anlatırdı onlara Dinlerlerdi sessizce , asla cevap vermezlerdi Kulaklarını çınlatan bu sessizlik onu çileden cıkarırdı, deliler gibi hıçkırarak ağlamaya iterdi Ama bırakın çığlığı, tek bir ses bile çıkaramazdı ağzından Korkardı cünkü birileri duyar diye Sadece birkaç kırık nota doldururdu odasını Onu bu karanlık odaya getiren, anlamsız harfler karaladığı saman kağıtlarını damla damla ıslatmasına sebep olan belki de çoktan geçmiş tualin başına rüzgarda özgürce dalgaları yararak ilerleyen gemiler çiziyordu kendi kendine dünyayı umursamadan Keşke acı dolu gözlerine bakıp görseydi içindeki çığlıklar atanı

Gitmek isterdi hep buralardan Terketmek isterdi bu karanlık odayı Peşinde sadece havada uçuşan ıslığına takılmış birkaç nota Ayak izlerimi geçtim derdi, belki ıslığımdan kopup gelen birkaç notayı takip eder de bulur beni
Kalkmak istedi yatağından, ama yapabildiği tek şey gözlerinden önündeki kağıda birkaç damla daha yaş düşürmek ve dizlerini karnına daha çok çekmek oldu Günler olmuştu birşeyler karalamayalı küçük defterine belki de haftalar geçmişti çoktan Zaman kavramı yoktu onu tanıdığından beri Gözyaşlarıyla çentikler atıyordu duvarlara sanki

Eski sadık dostları konuştular o gece ilk defa ya da birkaç dakika önce odasını ziyaret eden beyaz önlüklü hemşirenin verdigi ilaçlardan dolayı uyuşan beyni ona oyunlar oynamaya başladı Canlandılar sanki karşısında oturup seyrettiler onu uzun uzun „ şu kendine yaptıklarına bak" dediler Gözyaşları alay ettiler onunla Hüznüyse sadece durup karşısında gülmekle yetindi ona Açıldı birden gönlünün kilitli kapıları sadık dostları da sevinç ve mutlulukla beraber yağmurun altında uzun bir yürüyüşe cıktılar

Aynı çizdiği gemilerin birine binip birkaç notacığı kovalamaya giden ve bir daha asla geri dönmeyen en sevgili dostu gibi Gözyaşları ve hüznü de yalnız bıraktılar onu Ve her yer karardıkarardıkarardı sadece aşkın tutsak notalarını anlatmaya çalışan bir melodi kaldı içinde