Kısa Öyküler - Ada

ADA

Bir zamanlar, bütün duyguların

üzerinde yaşadığı bir ada varmış:

Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve

tüm diğerleri, Aşk dahil

Bir gün, adanın batmakta olduğu,

duygulara haber verilmiş

Bunun üzerine hepsi,

adayı terketmek için

sandallarını hazırlamışlar

Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş

Çünkü, mümkün olan en son ana

kadar beklemek istemiş

Ada neredeyse battığı zaman,

Aşk, yardım istemeye karar vermiş

Zenginlik,

çok büyük bir teknenin içinde geçmekteymiş

Aşk,

"Zenginlik, beni de yanına alır mısın?"

diye sormuş

Zenginlik,

"Hayır, alamam Teknemde çok fazla altın

ve gümüş var, senin için yer yok" demiş

Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki

Kibir'den yardım istemiş

"Kibir, lütfen bana yardım et!"

"Sana yardım edemem Aşk

Sırılsıklamsın

ve yelkenlimi mahvedebilirsin"

diye cevap vermiş Kibir

Üzüntü yakınlardaymış

ve Aşk, yardım istemiş:

"Üzüntü, seninle geleyim"

"Off, Aşk, o kadar üzgünüm ki,

yalnız kalmaya ihtiyacım var"

Mutluluk da Aşk'ın yanından geçmiş

ama o kadar mutluymuş ki,

Aşk'ın çağrısını duymamış

Aşk, birden bir ses duymuş:

"Gel Aşk! Seni yanıma alacağım"

Bu Aşk'tan daha yaşlıca birisiymiş

Aşk o kadar şanslı ve

mutlu hissetmiş ki kendini

onu yanına alanın kim olduğunu

öğrenmeyi akıl edememiş

Yeni bir kara parçasına vardıklarında,

Aşk'a yardım eden, yoluna devam etmiş

Ona ne kadar borçlu olduğunu

farkeden Aşk, Bilgi'ye sormuş:

"Bana yardım eden kimdi?"

"O, Zaman'dı" diye cevap vermiş Bilgi

"Zaman mı?

Neden bana yardım etti ki?"

diye sormuş Aşk

Bilgi gülümsemiş:

"Çünkü sadece Zaman Aşk'ın ne kadar

büyük olduğunu anlayabilir"