Ürkekliğim Gitmelerden

Günlerdir nefesim bile boğazımı tıkıyor Nefes almak ta bazen zor gelirmiş insana Sessiz çığlıklarım, gülümseyen gözyaşlarım var Kırıldım artık, dargınım hayata da

Herkesi görüp te dokunamamak, kimselere anlatamamak içimden geçenleri Soyutlanmış bir zaman diliminde sıkışıp kalmışçasına Bunca kalabalığın arasında yalnız, yapayalnız hissetmek kendini Herşey o kadar sessizce oluyor ki, sesimin yankısı kırıyor tüm bedenimi

Ben bu kadar yalnız, bu kadar ıssız değildim

Bazen dalıp gidiyorum Gittiğim yerlerde düşüncelerim yok Düşüncesizce bomboş griliklere gömülüyorum

Artık yere basamıyorum sağlam, sapasağlam Öyle ki zamansızlığa baş eğdiriyor bu gidiş Günleri sayıyorum, hatta saatleri Yanındayken zaman akıp geçiyor su gibi Ben geçsin istemiyorum Tüm saatler dursun, gülümseyişin yüzünde kalsın, kelimelerin hiç tükenmesin istiyorum Gitmeyesin istiyorum Sen gidersen tüm saatler duracak, biliyorum

Zaman aldırmadan devam ediyor yoluna

Herşey öyle uzak, öyle soğuk, öyle yabancı ki Bakıyorum, göremiyorum Bu şehir, bu kaldırım taşları, bu deniz tanıdıktı oysa Gidersen bu şehir de zor gelecek bana, hissediyorum

Hayat durdu Zaman akıp geçiyor ama ben farkında değilim, olmak ta istemiyorum Olan biteni karşıdan izlemekle kalıyorum sadece Ben içinde değilim kendi yaşantımın, seyircisiyim Güneşin doğuşu, günün batışı, dünyamdaki herşey varlığına odaklandı adeta Yokluğunda benim için herşey sona erecekmiş gibi geliyor

Meğer ne çokmuşsun bende

Bir an durup, tüm korkularımdan sıyrılıp haykırmak var nefesimin yettiğince;
"Ne olur gitme"

Kalırsan, dünyanın bütün renklerini görmeye başlayacağım Herşey bunca griye bulanmış olmayacak Kelimelerin tutup ellerimden, kanayan yaralarıma basacaklar Geceleri irkilip kalkmayacağım uykularımdan Her sabah uyandığımda bir sancı saplanmayacak içime Hiç bir güç yıkamayacak beni Bildiğin ben gibi

Bir yerlerde takılıp düşsem de ayağa kalkacağım yine Gücüm tükendiği vakitlerde, sen tutup kaldıracaksın beni O zaman ben mutlu olacağım Bunlar olacak değil mi?

Yürüdüğüm bütün yollarda hep yanımdaydın yıllardır Kimi zaman düşünürken attığım adımları, kimi zaman da rüzgarın akışına bıraktım kendimi Bazen doğrularla, bazen hatalar, yanlışlıklarla akıp gidiyordu hayat Sen doğrularımda da, hatalarımda, yanlışlarımda da benimleydin Gidersen adım atmak zor gelecek bana, hatta olduğum yerde düşüp kalacağım belki

Korkuyorum Günden güne büyüyüp içime sığmıyor korkularım

Bir zamanlar ne çok korkardım "Gel" demekten Şimdi ürkekliğim gitmelerden

Yağmurlu bir günde koşar sana gelirsem ıslak saçlarımı düzelt, başımı omuzuna yasla, ansızın dudaklarımı dudaklarıma değdir Masum bir çocuk gibi konuşursam anlaki sana muhtacım; ver elini elime yalanda olsa bir kez seni seviyorum de