Sen Son Değilsin Bakışlarımda

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-21-2012

Ne kaldı geriye?

Sırtımda bir elin sıvazlaması mı?

Güvensizlik mi?

Ciğerime çöreklenen kuru bir öksürük belki de senden kalan

Dereden geçmek için bulamadığım yollarda el salladın da ne oldu sanki

Gittin

Ve şimdi uzaklardasın

Gözlerimdeki son nemin düşmesinde asılı kalan uzaklıkta

Türlü çeşitli yarınlarda buluşur muyuz bilmiyorum,

Hangi sahillerde ismimiz yazılır ve kim kalır geride

Ola ki kuşların cıvıltısında çarpışır yüreklerimiz,

Belki de yok olur nefsimizde mutluluklarımız

Bilinmezlerde kucaklaşırız zamana bıraktığımız hırslarımızdan arınmışlığımızla

Zaman

Hangimiz gider önce kokusunu alıp ta diğerinden,
Hangimiz pes eder yanılgılarında alışkanlıkların

Sadece kızgınlık mı?

Korkmak mı dersin karanlıklardan

Bütün ışıkların gölgesinde kaçmak mı ansızın

Korkular senin olsun, sıradanlıklar da

Aşk ta, ayrılıklar da, başlangıçlar da

Ben sende değil aynalarda bırakıp yalnızlığımı

Rüzgarı giyinip, yıldızları takıp saçlarıma,

Çiçeklerin kokusunda yok olmak istiyorum

Ayrılık mı yakar en çok dudaklarımı, öpüşünden kalan buruk tat mı?

Ellerim mi çok üşür, yüreğim mi?

Bilinmezlerle, bilmek istemediklerimle gidiyorum

Canımın yanması biter bir gün nasılsa

Çok değil üç beş yıl en fazla

Sonrası buruk bir gülümseme her anımsayışta

Daha önce de yaşadım, sen de son değil bu yaşadığım

Ömrümün sonuna kadar da yaşayacağım

Pencerelerim bir müddet kapanacak yine hayata,

Sonra birileri gelip senin gibi aralayacaklar,

Yabancı olsalar da tanışacaklar yaralı yanlarımla

Önce iyileştirmeye çalışacaklar

Ben uzaktan seyredeceğim alaycı gülüşlerimle

Her iyileştirmede biraz daha tuz basacaklar yaralarıma

Biliyorum

Sen de öyle yapmıştın

Her sevişinde biraz daha incitmiştin yüreğimi

Canımı acıtmamak adına daha çok acıtmıştın

Acıyan benim canımdı, sen nerden bileceksin ki ne kadar acıdığımı

Nasıl dağlandığımı

Anlatamam ki sana

Ben seni hiç acıtmadım ki o kadar

Acıtamam ki

Kıyamam

Çilek kokusundayım bugün, ellerim birer yağmur damlası

Gözlerimden acıya rağmen umut akar

Dere olur yolunu bulur ırmaklara

Ordan da denize karışır, tuz olur

Kaç yürek yangını söner baharda, çiçek olur

Sen nerden bileceksin ki?

Lavinya bahçesinde karışır birbirine renkleri, kokuları

Unutamadığımsın

Unutamadığım her an’dasın

Gözlerine öyle yakışırdı ki kar

Her kar yağışında gözlerim olurdun

Senin gözlerinle bakardım dünyaya, senliği giyinirdim karın ayazında

Senin yangınınla ısınır, direnirdim yarınlara

Yarın da yaşanacak camların buğusu, rüzgarın uğultusu

Sen son değilsin bakışlarımda

Yaşadıkça yaşanılası değilsin, biter gidersin parmak uçlarımda

Hem seni, hem bir başkasını dinleyebilirim,

Yüreğime sokabilirim senin olmadığın kadar

Az sonra belki unuturum seni şairlerin ölümünde, şiirlerin gizeminde

Şimdi ve sonra

Ne zaman seni düşünsem yüreğim buz tutacak aslında

Unuturum dediğime bakma

Gözlerim dolu dolu olacak anne kucağının sıcaklığında,

Günler dayanılmaz, uzaklıklar aşılmaz olacak senin yokluğunda

Martı çığlıkları susar, şarkılar hüzün olur

Savrulur bir toz bulutu kulaklarımda son bulur

Bu sabah sen varsın yağan yağmurun kokusunda

Yarın da olacaksın

Aslında sen bensin, ikimiz aynı kişi

Birimiz değil, ikimiz de deli

İçimizdeki dertler yalan mı?

Artık bitsin gitsin

Hiç bir şey bırakmadan

Tavus kuşunun tüylerinde asılı kalmak istiyorum

Büyülü bir bakış, acılı bir nakış

Yeni başlangıçlardan korkarım hep, zordur

Benimseyene kadar iğreti durur üzerinde

Heyecanlıdır da, ayazdır

Senden önce de öyleydi, sonra da

Acılara zırhlıyım ben, yeni başlangıçlara şüpheli

Eksik

Hep bir şeyler eksik kalır senden sonra

Bir seninle tamamlanmıştım buğdayların başağında,

akasyaların ballarında

Yerlere düşmeden topladığım yağmur damlalarında

Geriye dönüşler ne boş

Dönen ne bulur, bulmak için mi döner

Geride bıraktığı enkazı mı merak eder sadece

Sorular hiç bitmiyor değil mi?

Ola ki günün birinde biter de

Her yeni güne elma şekerlerinin tadında,

Balonların uçkunluğunda başlarız

Güleriz içimizdeki çocuğun sevinçlerinde

Arsız duygu kırıntılarından arınmak bir ağacın gölgesinde

Soyunmak kırgınlıklarımı,

Dupduru bir başlangıç belki de gözlerimin ışıltısında

Sana bırakıp ta bütün aydınlıkları

Tükenmek

Tesellisi var mı bilmiyorum tükenmişliğin

Boşluklar dolar mı anlamsızca gidişlerde

Ne yana dönse dünya, aynı mı olur günler geceler

Yoksa onlarda mı yitip gider boşluklarda

Her şey anlamsızlaşır da

Yenilenir mi içimizdeki benler, senler, olmayan bizler

-alıntı-

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-21-2012

gün bir sevda çalar kapinizi

Sasirirsiniz, beklemiyorsunuzdur

Bu güne kadar gelen sevgilere hep misafir olarak bakmissinizdir

Ancak, bu sevgi asktan öte olarak yerini alir gözlerinizden kalbinize !

10-21-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sen Son Değilsin Bakışlarımda Ne kaldı geriye? Sırtımda bir elin sıvazlaması mı? Güvensizlik mi? Ciğerime çöreklenen kuru bir öksürük belki de senden kalan Dereden geçmek için bulamadığım yollarda el salladın da ne oldu sanki Gittin Ve şimdi uzaklardasın Gözlerimdeki son nemin düşmesinde asılı kalan uzaklıkta Türlü çeşitli yarınlarda buluşur muyuz bilmiyorum, Hangi sahillerde ismimiz yazılır ve kim kalır geride Ola ki kuşların cıvıltısında çarpışır yüreklerimiz, Belki de yok olur nefsimizde mutluluklarımız Bilinmezlerde kucaklaşırız zamana bıraktığımız hırslarımızdan arınmışlığımızla Zaman Hangimiz gider önce kokusunu alıp ta diğerinden, Hangimiz pes eder yanılgılarında alışkanlıkların Sadece kızgınlık mı? Korkmak mı dersin karanlıklardan Bütün ışıkların gölgesinde kaçmak mı ansızın Korkular senin olsun, sıradanlıklar da Aşk ta, ayrılıklar da, başlangıçlar da Ben sende değil aynalarda bırakıp yalnızlığımı Rüzgarı giyinip, yıldızları takıp saçlarıma, Çiçeklerin kokusunda yok olmak istiyorum Ayrılık mı yakar en çok dudaklarımı, öpüşünden kalan buruk tat mı? Ellerim mi çok üşür, yüreğim mi? Bilinmezlerle, bilmek istemediklerimle gidiyorum Canımın yanması biter bir gün nasılsa Çok değil üç beş yıl en fazla Sonrası buruk bir gülümseme her anımsayışta Daha önce de yaşadım, sen de son değil bu yaşadığım Ömrümün sonuna kadar da yaşayacağım Pencerelerim bir müddet kapanacak yine hayata, Sonra birileri gelip senin gibi aralayacaklar, Yabancı olsalar da tanışacaklar yaralı yanlarımla Önce iyileştirmeye çalışacaklar Ben uzaktan seyredeceğim alaycı gülüşlerimle Her iyileştirmede biraz daha tuz basacaklar yaralarıma Biliyorum Sen de öyle yapmıştın Her sevişinde biraz daha incitmiştin yüreğimi Canımı acıtmamak adına daha çok acıtmıştın Acıyan benim canımdı, sen nerden bileceksin ki ne kadar acıdığımı Nasıl dağlandığımı Anlatamam ki sana Ben seni hiç acıtmadım ki o kadar Acıtamam ki Kıyamam Çilek kokusundayım bugün, ellerim birer yağmur damlası Gözlerimden acıya rağmen umut akar Dere olur yolunu bulur ırmaklara Ordan da denize karışır, tuz olur Kaç yürek yangını söner baharda, çiçek olur Sen nerden bileceksin ki? Lavinya bahçesinde karışır birbirine renkleri, kokuları Unutamadığımsın Unutamadığım her an’dasın Gözlerine öyle yakışırdı ki kar Her kar yağışında gözlerim olurdun Senin gözlerinle bakardım dünyaya, senliği giyinirdim karın ayazında Senin yangınınla ısınır, direnirdim yarınlara Yarın da yaşanacak camların buğusu, rüzgarın uğultusu Sen son değilsin bakışlarımda Yaşadıkça yaşanılası değilsin, biter gidersin parmak uçlarımda Hem seni, hem bir başkasını dinleyebilirim, Yüreğime sokabilirim senin olmadığın kadar Az sonra belki unuturum seni şairlerin ölümünde, şiirlerin gizeminde Şimdi ve sonra Ne zaman seni düşünsem yüreğim buz tutacak aslında Unuturum dediğime bakma Gözlerim dolu dolu olacak anne kucağının sıcaklığında, Günler dayanılmaz, uzaklıklar aşılmaz olacak senin yokluğunda Martı çığlıkları susar, şarkılar hüzün olur Savrulur bir toz bulutu kulaklarımda son bulur Bu sabah sen varsın yağan yağmurun kokusunda Yarın da olacaksın Aslında sen bensin, ikimiz aynı kişi Birimiz değil, ikimiz de deli İçimizdeki dertler yalan mı? Artık bitsin gitsin Hiç bir şey bırakmadan Tavus kuşunun tüylerinde asılı kalmak istiyorum Büyülü bir bakış, acılı bir nakış Yeni başlangıçlardan korkarım hep, zordur Benimseyene kadar iğreti durur üzerinde Heyecanlıdır da, ayazdır Senden önce de öyleydi, sonra da Acılara zırhlıyım ben, yeni başlangıçlara şüpheli Eksik Hep bir şeyler eksik kalır senden sonra Bir seninle tamamlanmıştım buğdayların başağında, akasyaların ballarında Yerlere düşmeden topladığım yağmur damlalarında Geriye dönüşler ne boş Dönen ne bulur, bulmak için mi döner Geride bıraktığı enkazı mı merak eder sadece Sorular hiç bitmiyor değil mi? Ola ki günün birinde biter de Her yeni güne elma şekerlerinin tadında, Balonların uçkunluğunda başlarız Güleriz içimizdeki çocuğun sevinçlerinde Arsız duygu kırıntılarından arınmak bir ağacın gölgesinde Soyunmak kırgınlıklarımı, Dupduru bir başlangıç belki de gözlerimin ışıltısında Sana bırakıp ta bütün aydınlıkları Tükenmek Tesellisi var mı bilmiyorum tükenmişliğin Boşluklar dolar mı anlamsızca gidişlerde Ne yana dönse dünya, aynı mı olur günler geceler Yoksa onlarda mı yitip gider boşluklarda Her şey anlamsızlaşır da *Yenilenir mi içimizdeki benler, senler, olmayan bizler* *-alıntı-*

10-21-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Sen Son Değilsin Bakışlarımda gün bir sevda çalar kapinizi Sasirirsiniz, beklemiyorsunuzdur Bu güne kadar gelen sevgilere hep misafir olarak bakmissinizdir Ancak, bu sevgi asktan öte olarak yerini alir gözlerinizden kalbinize !