Kaybedilen Dostluklar

Soguk bir geceydi Icimde garip bir sıkıntı vardi, yine o gece
Dört duvar arasinda kalmis, ve o duvarlarin üstüme üstüme gelmelerini engelleyememisdim
Boguluyordum sanki…
Boguyordu beni bu oda, bu sessizlik, bu ıssız karanlik…
Hepsi bogazıma yapısıverdiler sanki…
Dayanamayıp disari attım kendimi…Nereye gittigimi bilmeden, yürüdüm…yürüdüm…yürüdüm…
Buz gibiydi hava Ekim olmasına ragmen, son bahardan bir eser yoktu
Bi süre sonra yoruldum, ve gölün kenarında bulunan, kayalıklara oturdum…

Bütün hayatımı gecirdim gözlerimin önünden…
SeniBeni düsündüm
Seninle yasadiklarımizive yasayamadiklarımizi düsündüm
Hayallerimi Kırılan kalbimi YalnızlıgımıHerseyi düsündüm o bi kac saat icersinde

„Yalnizlik benim kaderimmis“ bunu tam olarak bugün anladım
“Peki sebebi ne acaba?”
“Sucum ne?”
Neleri yanlıs yapıyorum?”
Bunlarin cevabını bulamadim…
Hayati anlamadigimi farkettim…

Buz gibi rüzgar esiyodu Ama ben hic aldirmadan, saatlerce oturdum orda…
Gölün öbür tarafındaki yanan ışıklari seyrettim…bide Yildızlari…

Birden bire, sıcacik bir el dokundu omuzuma…

„Canım, hadi kalk artık, üsüceksin burda!“
deyiverdi, sesini uzun zamandir duymadigim en yakin DOSTUM

Ben acI bir gülümsemeyle :

„ BEN HEP üSüYORUM, dostum“

deyip,
basımı önüme eydim
agladım…

alıntı