Şevket Rado Ümit Dünyası

Şevket rado ümit dünyası



KİTABIN KONUSU :

İnsanın yaşaması için gerekli olan yaşam kaynaklarından ve hayatı sevmeyi,çalışmayı,iyiliğe ve doğruluğa değer vermeyi üstün tutan konuşmaları içeriyor

2KİTABIN ÖZETİ :

Ümit hayatta vardığınız değil varacağınızı sandığınız en uzak hedeftirOna belki de,çoğu zaman varamazsınızAma ümit sizi durmadan o hedefe doğru çekerHep onun peşinde gidersinizYorulmazsınız ,çünkü çekiciliği size hayatı sevdirirGözünüzde silindiği,onu kaybettiğinizi sandığınız anlar,hayatınızın en karanlık anlarıdır

İnsan hayatının bir döneminde mevkiini kaybedebilirMevkii kaybetmek de önemli bir şey değildirİnsan eğer bir mevkie zorla,iltimasla,kayırma yoluyla oturmamış da hak ederek oturmuşsa hiç bir şey onu yükselmekten alıkoyamaz

Bu geçici dünyada misafir olarak kaldığımız müddetçe kaybetmemeniz gereken,hep saklamamız,ruhumuzun bir köşesinde kendisine ufacık da olsa her zaman bir yer ayırmamız gereken tek şey ümittirOnu kaybettin mi paranın da,mevkiin de sağlığın da yerine gelmesine imkan yokturHattâ ümidini kaybeden insanın artık hayatını korumasının pek değerli bir manası kalmamıştır

Şair “ümmid iledir cihanda her şey “ derken yaşamanın manasını anlatmak istemiştir

Peki ama nedir bu ümit ?

Bir atarabası için at ne ise,bir motor için benzin ne ise,insan için de ümit odurArabayı nasıl at çekiyorsa insanı da ümit götürürBenzin nasıl moturun enerji kaynağı ise insan için de ümit yaşam kaynağıdır

Filiz ümitle geçen zamanlardan sonra fidan olurBu sefer bütünler ümitler fidana bağlanırSonra fidan yavaş yavaş ağaç haline gelirGünün birinde meyva verme ümidi onun su yürüyen incecik dallarında tomurcuklanarak meyvasını verirÜmit artık hedefine ulaşmıştır

İnsanlar da ümitler içinde dünyaya gelirlerÇocuklar analarla babaların ümidi olarak onlaradaki ümidin verdiği kuvvetle büyürler;tıpkı ağaç yetiştiren bahçıvan gibi analar,babalarda en güzel meyvalarını çocuklarından toplamak ümidiyle hayatını her türlü dert ve sıkıntılarına seve seve katlanırlar

İnsanlar yalnız yemek içmekle değil biraz da ümitle yaşarlar”Ümit fakirin ekmeği “ demiş şairkaranlıklara doğru bakmak zaman zaman hoşumuza gitse bile o karanlığın arkasında bir aydınlık,yani bir ümit olduğunu bilmesek karanlık bütün çekiciliğini kaybeder ve bizi yaşamaktan soğutu verir

Ümit aydınlığın ta kendisidir ve aydınlılar karanlıkları kovaladıkça hayat,ümitlerle dolu olarak ,aralısız olarak sürüp giderKaranlıklar uzun sürdüğü zaman ise insanlar halsizleşirler ,yaşam şevkleri azalır

Ümit öyle bir tohumdur ki,onu bir gönüle atıp da biraz suladınız mı tıpkı arsız otlar gibi çabucak yeşeriverir ;hele ümidi attığınız gönül ,hayallerle beslenen,bereketli bir tarla ise attgığınız küçücük ümidin orada pek kısa bir zamanda ,yalnız yeşerdiğini değil,dallanıp budaklandığını farketmezsiniz

Sonuç olarak hayatta hiçbir seyden ümidi kesmemek lazımdır ve onun için bu dünya ne şu dünyasıdır ,ne bu dünyasıdır; sadece ve sadece “ÜMİT DÜNYASI” dır