Mete - Biyografisi Kısaca Hayatı

Mete

Büyük Hun İmparatorluğu hâkanı Orta Asya’da yaşayan Hunların, bilinen ilk Yabgusu Tuman’ın (Teoman) oğludur Mîlâddan önce üçüncü yüzyılın ortalarında doğdu Çocukluğundan itibâren iyi bir komutan ve savaşçı olarak yetiştirildi Adı sonradan konuldu Adı, Çin kaynaklarında yazıldığı gibi olup, Çin dil bilimcileri (sinologlar), “Motun, Maoton, Modok, Mado, Mode, Mete” olarak okumuşlardır Umûmî Türk târihi bilginleri; bu bakımdan adının; Çinlilerin Türkçe adları kaydetmek usûlünden, “Batur, Bağatur, Bahadır” olması gerektiği îzâhatını yaparlar

Mete, Tuman Yabgu’nun büyük oğlu olduğu için, Hun veliahtı idi Ancak, Mete’nin üvey annesi, kendi oğlunu Hun hükümdârı yapmak için Tuman Yabgu’yu kandırdı O çağlarda Orta Asya’da güçlü kavimler, karşılıklı olarak birbirlerine, zayıf kavimler de güçlü kavimlere rehineler gönderirlerdi Bu bir nevi saldırmazlık antlaşmasıydı Tuman da oğlu Mete’yi batı komşusu Yüeçiler’e rehine olarak gönderdi Sonra misilleme yoluyla oğlunun Yüeçiler tarafından öldürülmesi düşüncesiyle, âniden bu güçlü komşularına savaş îlân etti Fakat, Mete, Yüeçilerin elinden kurtulmayı ve babasının yanına dönmeyi başardı Tuman, ona on bin kişilik bir birlik verdi Mete, demir disiplin altında eğittiği bu tümene, bir sürek avı sırasında babasını öldürterek tahta geçti (MÖ 209)

Mete, kendisine râkip olabilecek kişilerden kurtulduktan ve devlet içerisinde âsâyişi sağladıktan sonra, tahta çıkış törenini icrâ ettirerek “Şanyu” unvânını aldı Hun tahtına genç ve tecrübesiz bir hakanın çıktığını gören Moğol Tung-hu’lar, bu fırsattan istifâde etmek istediler Mete’den, önce hızlı koşan atını ve sonra da hanımlarından birini istediler Mete, devlet adamlarının karşı çıkmasına rağmen, bu istekleri yerine getirdi Tung-hu hükümdârı, bu defâ da iki devlet arasında boş bulunan toprak parçasının kendisine verilmesini istedi Mete, bu talebi de Devlet Meclisinde müşâhede ettirdi Bâzı üyeler, at ve kadın verilmişken böyle bir toprak parçasının önemi olmayacağını söyleyerek, vermeye râzı oldular Fakat Mete, toprağın devletin esâsı olduğunu, topraksız devlet olamayacağını söyleyerek, verelim, diyenlerin başlarını vurdurdu Kararlı bir şekilde ordusunu alarak doğuya doğru sefere çıktı Tung-hu’ları müthiş bir yenilgiye uğrattı Reislerini öldürdü Moğol Tung-hu’ların bir daha kendilerine gelemediği bu zaferden sonra, Hun sınırları doğuda Moğolistan’ın doğusuna kadar genişledi

Mete, ikinci seferini, Hunluları iktisâdî yönden güçlendirmek için; Doğu’yu Batı’ya bağlayan İpek Yolu’nu elde etme gâyesiyle Yüeçiler üzerine yaptı ve onları yendi Hâkimiyetini kuvvetlendirmek için Türk kabîlelerini tek bayrak altında birleştirmeye teşebbüs edip, muvaffak oldu

MÖ 201’de Hun Devletini iyice kuvvetlendirince, üç yüz bin atlı ile Doğu komşusu Çin’e sefer açtı Çin İmparatorunu Bağ Teng Dağında kuşattı Atları, Türklerin dört renk, dört yön usûlünce cepheye alıp; yağızları (kara) kuzeye, doruları (al, kırmızı) güneye, bozları batıya, kırları doğuya yerleştirdi Çinliler, sayıca Hunlardan çok fazla olduklarından kesin netice alınamadı Hâtununun “Çin alınamaz, alınsa bile idâre edilemez” sözü üzerine, diplomatik münâsebetlerde bulundu Çin İmparatoru ile anlaşıp, kuşatmayı kaldırdı MÖ 198 yılındaki Türk-Çin Antlaşması süresiz olup, Çin Seddi hudut kesilerek, Çin haraca bağlandı Mete, düşmanları olan Moğollar ile Çinlileri mağlup ederek, hudutları emniyet altına aldıktan sonra, Türkleri iktisâdî yönden güçlendirmek istedi Türkistan’daki büyük ticâret ve tarım merkezlerine hâkim oldu Türkleri, siyâsî yönden birleştirip, bir bayrak altında topladı Hun Devletini teşkilâtlandırdı Türk ordusunu onlu sisteme göre, onlu, yüzlü, binli, on binli bölümlere ayırarak, onbaşı, yüzbaşı, binbaşı, tümenbaşı, rütbelerinde kumandanlar tâyin etti Hudutların emniyetini sağlayıp, fetihlerinin yanında devleti de teşkilâtlandırdıktan sonra; Mîlâttan önce 174 yılında öldü Yerine, Çin kaynaklarında adı “Ki-yo” olarak bilinen oğlu, Gökhan geçti