Büyük Yükseklik Farkları

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-19-2012

Büyük Yükseklik Farkları

Yeryüzünü üç büyük yüzey oluşumu biçimlendirir: Eski kıtaların geniş düzlükler ve masadağlar oluşturan kalıntıları, okyanus tabanı ve yerkabuğunu oluşturan levhaların kıyısında yer alan sıradağlar

Dağların özelliklerinin belirlenmesi açısından, kendi çevrelerine göre yükseklikleri deniz düzeyine göre yüksekliklerinden daha önemlidir

Eğer çevreye göre olan yükseklik farkı büyükse (Orta Avrupa’da 1

000 m’den çok) o zaman yüksek dağlardan söz edilir

Bu tür yükseltilerde dağların bütün özellikleri görülebilir: Duvar biçimindeki çok dik yamaçlar, dar dağ sırtları, sivri doruklar ve çıplak kayalar

Yüksek dağlar genellikle orman bölgesinin üstünde yer alır ve dorukları her zaman karla kaplıdır

Çevresine göre yüksekliği 1

000 m’den az ve deniz düzeyinden yüksekliği de 1

500 m dolayında olan dağlar orta yükseklikte kabul edilir

Bunlar yuvarlak ve ormanlarla kaplı dorukları, daha az eğimli yamaçları ve daha kemerli sırtlarıyla daha “yumuşak” bir görünüm içindedir

Avrupa’daki orta yükseklikteki sıradağlar 1

500 m mutlak yükseklikten başlar

Bu yükseklik Ekvator’a doğru 3

000-4

000 m’ye çıkar, kutuplarda ise deniz düzeyine kadar inebilir

Kuzey Norveç’teki Lofoten Adaları, deniz düzeyinden 1

200 m yükseklikleriyle yüksek dağ karakteri özelliği taşırken, Etiyopya Platosu üstündeki 2

000 m yükseklikteki dağlar yüksek dağ olarak kabul edilmez

10-19-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Büyük Yükseklik Farkları Büyük Yükseklik Farkları Yeryüzünü üç büyük yüzey oluşumu biçimlendirir: Eski kıtaların geniş düzlükler ve masadağlar oluşturan kalıntıları, okyanus tabanı ve yerkabuğunu oluşturan levhaların kıyısında yer alan sıradağlar Dağların özelliklerinin belirlenmesi açısından, kendi çevrelerine göre yükseklikleri deniz düzeyine göre yüksekliklerinden daha önemlidir Eğer çevreye göre olan yükseklik farkı büyükse (Orta Avrupa’da 1000 m’den çok) o zaman yüksek dağlardan söz edilir Bu tür yükseltilerde dağların bütün özellikleri görülebilir: Duvar biçimindeki çok dik yamaçlar, dar dağ sırtları, sivri doruklar ve çıplak kayalar Yüksek dağlar genellikle orman bölgesinin üstünde yer alır ve dorukları her zaman karla kaplıdır Çevresine göre yüksekliği 1000 m’den az ve deniz düzeyinden yüksekliği de 1500 m dolayında olan dağlar orta yükseklikte kabul edilir Bunlar yuvarlak ve ormanlarla kaplı dorukları, daha az eğimli yamaçları ve daha kemerli sırtlarıyla daha “yumuşak” bir görünüm içindedir Avrupa’daki orta yükseklikteki sıradağlar 1500 m mutlak yükseklikten başlar Bu yükseklik Ekvator’a doğru 3000-4000 m’ye çıkar, kutuplarda ise deniz düzeyine kadar inebilir Kuzey Norveç’teki Lofoten Adaları, deniz düzeyinden 1200 m yükseklikleriyle yüksek dağ karakteri özelliği taşırken, Etiyopya Platosu üstündeki 2000 m yükseklikteki dağlar yüksek dağ olarak kabul edilmez