Refleks Sempatik Distrofi Tedavisi

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-16-2012

Refleks sempatik distrofi tedavisi

Refleks sempatik distrofi sendromu (RSD), çok çeşitli etyolojik faktörlerin etkisiyle, ekstremitelerin özellikle periartiküler kısımlarını tutan, şişlik, vazomotor bozukluk ve trofik değişikliklerle karakterize bir klinik tablodur (8,20,27,31,44,45)

İlk kez 1864 yılında S

Weir Mitchell ve arkadaşları tarafından "kozalji" terimiyle tanımlanan sendroma, klinik belirtilerinin ve etyolojik faktörlerin çokluğu nedeniyle daha sonraki yıllarda değişik adlar verilmiştir

1946 yılında Evans refleks sempatik distrofi terimini kullanmıştır (Tablo-I) (8,24,27,34,44,45)

Bazı yazarlar periferik sinir yaralanmalarından sonra gelişen hastalık tablosuna kozalji, travmalardan sonra oluşan hastalık tablosuna da RSD terimini kullanmayı tercih etmektedirler

Ameriken literatüründe hastalık RSD, Fransızca literatürde ise daha çok "algonörodistrofi" şeklinde isimlendirilmektedir (8,20)

Hastalığın prevelansı tam olarak bilinmemektedir

Travma merkezlerine tedavi için başvuran her 2000 olgudan bir tanesinin RSD`li olma ihtimali vardır

Tüm travma olgularının %5-15 kadarında RSD gelişebilir

Erkek/Kadın oranı 1/3 kadardır

Ekstremitelerdeki cerrahi tedavilerden sonra %3, hemiplejili hastalarda %10, travmatik beyin yaralanmalarından sonra %13, myokart enfaktüsünden sonra %22, kuadriplejik hastalarda %11 oranında RSD gelişebilir

Hastaların %10 ile %25 kadarında ise sendromu ortaya çıkaran neden bulunamaz (20,24,25,44,46,47)

RSD gelişiminden sorumlu tutulan etyolojik faktörler çok çeşitlidir; sendromun ortaya çıkmasından bir dizi neden sorumlu olabilir (Tablo-II) (4,34,44,45,46,47)

10-16-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Refleks Sempatik Distrofi Tedavisi Refleks sempatik distrofi tedavisi Refleks sempatik distrofi sendromu (RSD), çok çeşitli etyolojik faktörlerin etkisiyle, ekstremitelerin özellikle periartiküler kısımlarını tutan, şişlik, vazomotor bozukluk ve trofik değişikliklerle karakterize bir klinik tablodur (8,20,27,31,44,45) İlk kez 1864 yılında SWeir Mitchell ve arkadaşları tarafından "kozalji" terimiyle tanımlanan sendroma, klinik belirtilerinin ve etyolojik faktörlerin çokluğu nedeniyle daha sonraki yıllarda değişik adlar verilmiştir 1946 yılında Evans refleks sempatik distrofi terimini kullanmıştır (Tablo-I) (8,24,27,34,44,45) Bazı yazarlar periferik sinir yaralanmalarından sonra gelişen hastalık tablosuna kozalji, travmalardan sonra oluşan hastalık tablosuna da RSD terimini kullanmayı tercih etmektedirler Ameriken literatüründe hastalık RSD, Fransızca literatürde ise daha çok "algonörodistrofi" şeklinde isimlendirilmektedir (8,20) Hastalığın prevelansı tam olarak bilinmemektedir Travma merkezlerine tedavi için başvuran her 2000 olgudan bir tanesinin RSD`li olma ihtimali vardır Tüm travma olgularının %5-15 kadarında RSD gelişebilir Erkek/Kadın oranı 1/3 kadardır Ekstremitelerdeki cerrahi tedavilerden sonra %3, hemiplejili hastalarda %10, travmatik beyin yaralanmalarından sonra %13, myokart enfaktüsünden sonra %22, kuadriplejik hastalarda %11 oranında RSD gelişebilir Hastaların %10 ile %25 kadarında ise sendromu ortaya çıkaran neden bulunamaz (20,24,25,44,46,47) RSD gelişiminden sorumlu tutulan etyolojik faktörler çok çeşitlidir; sendromun ortaya çıkmasından bir dizi neden sorumlu olabilir (Tablo-II) (4,34,44,45,46,47)