Amirim-Mustafa Yıldızdoğan-Şarkı Sözü

AMİRİM

Ah anam ah yine sana yazıyorum yine sana döküyorum içimi, senden başka kim anlar ki beni Dün o fırtınalı gecede eve giderken, karanlık kuytu bir köşede, bir adam çıktı karşıma "Beyim, beyim" dedi elindeki yarım sigarayı göstererek ateş istedi Tam sigarasını yakıyordum ki, parmağından yüzüğü görünce, o buz gibi elleri ta ciğerimi yaktı Bu yüzük dedim, kafasını kaldırdı, yüzüme baktı dokunma dedi Hey Allah ım bu o Amirim Sarıldım boynuna, tanıyamadı, hatırlayamadı beni Yalvara yalvara zor razı ettim eve gitmeye Soğuktu Bir Allah ın kulu yoktu ortalıkta, Bizden ve peşimden ayrılmayan siyah kediden başka Eve varıncaya kadar o günleri anlattım Beni nasıl çatışmadan kurtardığını, yüzüğü de o günün hatırası olarak parmağına taktığımı daha başka Aydınlı plakacı 09 Osman ı, Trabzonlu Laz Dursun u, Maraşlı Ede Ökkeş i, Erzurumlu Yanık Ömer i, ama nerede, beni dinlemiyordu bile hep bir şeyler mırıldanıyordu ağırdan ve sessiz Gidenler gelmeyecek, gidenler gelmeyecek Eve vardık, kediyi kucağına aldı, kediyi ısıtıyordu, halbuki kendi titriyordu Sobanın farkında bile değildi garibim Beraber çektiğimiz fotağrafları, bana hediye ettiği cevşeni gösterdim oralı bile olmadı tedirgindi, bir şeyler arıyordu, cebinden eski bir kağıt parçası çıkardı, baktı, baktı kül tablasına bıraktı Fark ettirmeden aldım bir telefon numarası yazılıydı aradım Telefona çıkan karısıydıAmirimin yanımda olduğunu söyleyince kadın öyle bir çığlık attı ki, kalp atışını yüreğimde hissettim Nasıl bu hale düştüğünü sorunca, kadın bir ah çekip anlatmaya başladı Teskeresi 12 gün geçen fakat çatışmada olduğu için alayına dönmeyen evli, 27 günlük yeni bebeği olan, bir evin bir oğlu, Sivaslı Ali adında bir asker kucağında şehit olmuş o anda şuurunu kaybetmiş, velhasıl kafayı yemiş, vay be Amirim ki -25 derecede Hakkari nin dağlarında kara kışa ve haydutlara karşı meydan okurdu Vatan dedi mi bir vatan daha çıkardı ağzından, zoru sevdirmişti, çileyi sevdirmişti Ay yıldızlı bayrak için ölümü ölümü sevdirmişti Amirim Lafın kısası güzel anam, bir sonra kadıncağız 2 çocuğunun da alıp geldiler O karşılaşma anı var ya vicdansızı merhamete getirecek bir an, karısını ve çocukları karşısında görünce, o umursamaz adam, doğruldu, kanatlanacak kuş gibi öyle bir atıldı ki çocuklarının üstüne, anlatamam Ne kadar ısrar ettimse de kalmak istemediler,vedalaştık Kapının önünde arkalarından bakakaldım Kavuşmak ne güzel şey, ah bir de ben sana koşabilsem ey güzel anam Amirim sanki bir şey unutmuş gibi birden geri döndü Elini omzuma koydu, gözlerini gözlerime dikti, yutkundu yutkundu ve şu okkalı sözler döküldü dudaklarından :

"Bir ağaçtan bir milyon kibrit çıkar, bir kibrit bir milyon ağacı yakar"