Yokluğunun Acısı Alışılmaz Oldu bende:(!

Varlığına bakar idim bahçelerine,
Dünyanın güzelliklerini gördüm bahçedeki güllerinde,
Mutluluğu,umudu,sevginin sıcaklığını buldum içindeki küçük ama yüreği büyük insanlarda
Sanki yürekleri vardı ayrılırken gözlerimde,
Yokluğunun acısı alışılmaz oldu bizlerde,
Yok duvarlarında,sıralarında,tahtasında o canlılık,
Unutamıyorum bahçesinden güldüğüm eğlendiğim, bazen ise üzüldüğüm günleri,
Şimdi o üzüldüğüm günleri bile çok özlüyorum
Varlığın yok,ismin sevginle yaşıyorbenim diğerlerinin yüreğinde,
Yokluğuna alışmanın acısını yaşıyorum her demde
Sanki senin duvarların ,sıran,bahçen,güllerin atıyor kalbimin en ücra köşelerinde,
Seni bulamıyorum,en ala çekilmiş resminde bile,
Sen yaşıyorsun yüreğimin taa derinliklerinde siyavuş paşam:((
Varlığında bakar iken hergün sana tüm güzelliklerle
Ellerimi tutardı sıcak sobaların kışın o en çetin günlerinde
Yokluğun ızdırap oluyor,geçen herzaman süresince,
ADIN HEP YAŞAYACAK,BU CAN DURDUKÇA BENDEKİ BU BEDENDE!

(Siyavuş paşa seni hiç ama hiç uutmayacağım,her aklıma gelişinde güzel şeyler hatırlayacağım,son üzülüşüm olmayacak belki ama seni asla unutmayacağım:(() (eski okulumu özlüyorum bugün yine aklımızda içindeki insanları daha çok özlüyorummmmmmmmmmmmmmmmm:(:)

(şiir bana ait beğenmeyebilirsiniz o yüzdenkusura bakmayın açık açık söleyebilirsiniz kırılmam)

bu benimde özlemim banada tercüman oldun emeğine sağlık ben bu samimi şiirini çok beğendim müdürüm

Beğendiğine çok sevindim meslektaşım:)Herkezin kanayan yarası galiba lise yıllarıinş bir ömür boyu o yılar gibi heyecanlı ve mutlu geçerBu dilerklerim bütün forumsinsi ailesi için

şair ruhlu arkadaşım çok güzedi heyecalandırıyor ve duygulandırıyor

eline sağlık, ben beğendim suskun, çok güzel, yazmaya devam et lütfen

güzel olmuşteşekkürler