Ordu’Nun Biri Merkez Olmak Üzere On Dokuz İlçesi Vardır

Ordu’nun biri merkez olmak üzere on dokuz ilçesi vardır

Ordu’nun biri merkez olmak üzere on dokuz ilçesi vardır

Merkez: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 142075 olup, 102107’si ilçe merkezinde, 39968’i köylerde yaşamaktadır İlçe toprakları dar kıyı ovası ve hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir Dağlar kızılağaç, gürgen, meşe, kayın, ladin, köknar ve sarıçam ormanları ile kaplıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri; fındık, mısır, patates, fasulye ve sebzedir Kıyı kesimlerinde balıkçılık, iç kesimlerde ise hayvancılık yapılır Sümerbank SoyaFabrikası, un, gıdâ, fındık ürünleri, fındık kırma, orman ürünleri fabrikaları başlıca sanâyi kuruluşlarıdır

İlçe merkezi Boztepe’nin eteğinde ve Kirazlimanı kıyısında kurulmuştur 1888 yangınından sonra plânlı bir şekilde kurulan Ordu, Karadeniz’in en genç şehridir Samsun-Giresun sâhil yolu ilçeden geçer İlçe belediyesi Cumhûriyetten önce kurulmuştur

Akkuş: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 48889 olup, 6236’sı ilçe merkezinde, 42653’ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 43 köyü vardır Yüzölçümü 666 km2 olup, nüfus yoğunluğu 73’tür İlçe toprakları genelde dağlıktır Dağlar akarsu vâdileriyle parçalanmıştır Başlıca akarsuları Karakuş ve Bolaman çaylarıdır Dağlar zengin ormanlarla kaplıdır

Ekonomisi ormancılığa dayanır Tarım sınırlı alanda yapılır Başlıca tarım ürünleri fındık, ceviz, patates ve mahleptir Bâzı orman köylerinde arıcılık ve tavukçuluk yapılır Yaylacılık yöntemiyle hayvancılık da gelişmiştir Kereste fabrikası başlıca sanâyi kuruluşudur

İlçe merkezi, Ünye-Niksar karayolu üzerindedir İl merkezine 145 km mesâfededir Eski ismi Karakuş idi 1954’te ilçe olan Akkuş’un belediyesi aynı sene kurulmuştur

Aybastı: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 32452 olup, 17143’ü ilçe merkezinde, 15309’u köylerde yaşamaktadır İlçe toprakları dağlık olup, Canik Dağları ile kaplıdır Dağlarda yüksek yaylalar vardır Küçük akarsular, vâdilerle dağları parçalamıştır Akarsu vâdilerinde küçük düzlükler vardır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri patates, buğday, mısır ve fındıktır Yayla hayvancılığı ilçe ekonomisinde önemli yer tutar En çok koyun ve sığır beslenir İlçe topraklarında linyit yatakları vardır

İlçe merkezi, Canik Dağlarının kuzey eteklerinde, Bolaman Çayının kollarından biri kenarında kurulmuştur İl merkezine 137 km mesâfededir 1960’ta ilçe merkezi olan Aybastı’nın belediyesi 1954’te kurulmuştur

Çamaş: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 15331 olup 10430’u ilçe merkezinde, 4901’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 6 köyü vardır İlçe toprakları genelde dağlıktır Dağlar akarsu vâdileriyle derin bir şekilde parçalanmış olup, zengin bir ormanla kaplıdır Başlıca akarsuyu Bolaman Çayı ve kollarıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri fındık, mısır ve soya fasulyesidir Yüksek kesimlerde hayvancılık yapılır İlçe merkezi Canik Dağlarının eteklerinde kurulmuştur Fatsa’ya bağlı bir bucakken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu Belediyesi 1975’te kurulmuştur

Çatalpınar: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 17165 olup 4630’u ilçe merkezinde, 12535’i köylerde yaşamaktadır İlçe toprakları genelde dağlıktır Akarsu vâdilerinde küçük düzlükler vardır Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri fındık, mısır ve soya fasulyesidir Yüksek kesimlerde hayvancılık yapılır Fatsa’ya bağlı belediyelik bir köyken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu İlçe belediyesi 1973’te kurulmuştur

Çaybaşı: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 21721 olup, 6526’sı ilçe merkezinde, 15195’i köylerde yaşamaktadır İlçe toprakları genelde dağlıktır Dağları parçalayan akarsu vâdilerinde küçük düzlükler vardır Başlıca akarsuyu Cirit Deresidir Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır Başlıca tarım ürünleri fındık ve mısırdır Yüksek kesimlerde yaylacılık metoduyla daha çok büyük baş hayvan besiciliği yapılır İlçe merkezi, Canik Dağları eteklerinde, Cirit Deresi kenarında kurulmuştur Ünye’ye bağlı bir bucakken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu

Fatsa: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 94789 olup, 39467’si ilçe merkezinde, 55322’si köylerde yaşamaktadır İlçe toprakları kıyı ovası ve hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir Dağlar orta yükseklikte olup, Canik Dağlarının uzantılarıdır Başlıca akarsuyu Bolaman Çayıdır Bu akarsuyun getirdiği alüvyonlu topraklar, eskiden çok girintili olan koyu doldurarak Fatsa Ovasını meydana getirmiştir

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri fındık, çay, mısır, elma ve armuttur Hayvancılık ekonomik açıdan ikinci derecede gelir kaynağıdır Yaylacılık metoduyla ençok sığır ve koyun beslenir Kıyı kesimlerinde balıkçılık yapılır Et kombinası ve fındık kırma atölyeleri başlıca sanâyi kuruluşlarıdır

İlçe merkezi, deniz kıyısında kurulmuştur Samsun-Ordu sâhil yolu ilçeden geçer, İl merkezine 56 km mesâfededir İlçe kıyıya paralel olarak büyümektedir Belediyesi 1876’da kurulmuştur

Gölköy: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 53896 olup, 18149’u ilçe merkezinde, 35747’si köylerde yaşamaktadır İlçe toprakları dağlık olup Canik Dağları tamâmını kaplar Dağların akarsu vâdileriyle parçalanmış kısımlarında yaylalar vardır Başlıca akarsuları Bolaman ve Melet çaylarıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri mısır, fındık, armut ve elma olup, ayrıca az miktarda arpa, buğday ve fasulyedir Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır En çok koyun ve keçi beslenir Ormancılık gelişmiş olup, başta kereste olmak üzere orman ürünleri ekonomide önemli yer tutar İlçe topraklarında bakır, kurşun, çinko ve demir yatakları vardır

İlçe merkezi, Bolaman Çayının kollarından olan bir derenin kenarında kurulmuştur Ordu-Sivas karayolu 2 km doğusundan geçer İl merkezine 60 km mesâfededir 1936’da ilçe olan Gölköy’ün belediyesi aynı sene kurulmuştur

Gülyalı: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 10150 olup, 4536’sı ilçe merkezinde, 5614’ü köylerde yaşamaktadır İlçe toprakları kıyı ovası ve hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir Başlıca akarsuyu Turnasuyu’dur

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri fındık, mısır, patates, fasulye ve sebzedir Kıyı kesimlerinde balıkçılık, iç kesimlerde hayvancılık yapılır İlçe merkezi deniz kıyısında kurulmuştur Ordu-Giresun sâhil yolu ilçeden geçer İl merkezine bağlı belediyelik bir köyken 19 Haziran 1987’de 3922 sayılı kânunla ilçe oldu

Gürgentepe: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 38405 olup, 17076’sı ilçe merkezinde, 21329’u köylerde yaşamaktadır İlçe toprakları genelde dağlıktır Akarsu vâdilerinde küçük düzlükler vardır Başlıca akarsuyu Bolaman Çayıdır

Ekonomisi, tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri mısır, fındık, armut ve elmadır Hayvancılık ve ormancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır En çok koyun ve keçi beslenir Fatsa-Sivas karayolu ilçeden geçer Gölköy’e bağlı belediyelik bir köyken 19 Haziran 1987’de 3922 sayılı kânunla ilçe oldu Belediyesi 1955’te kurulmuştur

İkizce: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 28165 olup 6078’i ilçe merkezinde, 22087’si köylerde yaşamaktadır İlçe toprakları dağlıktır Başlıca akarsuyu Akçay’dır Ekonomisi tarım ve hayvancılığa bağlıdır Başlıca tarım ürünleri fındık, mısır ve pirinçtir Ünye’ye bağlı belediyelik bir köyken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu

Kabadüz: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 15689 olup, 4866’sı ilçe merkezinde, 10823’ü köylerde yaşamaktadır İlçe toprakları genelde düzdür Güneyi Canik Dağlarının uzantıları ile kaplıdır Başlıca akarsuyu Melet Çayıdır Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır Başlıca tarım ürünleri fındık, patates, fasulye ve sebzedir Yaylacılık metoduyla en çok sığır ve koyun beslenir İlçe merkezi Melet Çayı kıyısında kurulmuştur Merkez ilçeye bağlı bucakken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu

Kabataş: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 21335 olup, 8669’u ilçe merkezinde, 12666’sı köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 4 köyü vardır İlçe toprakları Canik Dağları ile kaplıdır Akarsu vâdilerinde küçük düzlükler vardır

Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır Başlıca tarım ürünleri mısır ve fındıktır Yayla hayvancılığı gelişmiştir En çok koyun ve sığır beslenir Aybastı ilçesine bağlı belediyelik bir köyken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu

Korgan: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 36699 olup, 13171’i ilçe merkezinde, 23528’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 15 köyü vardır Yüzölçümü 206 km2 olup, nüfus yoğunluğu 178’dir İlçe topraklarını Canik Dağları engebelendirir Dağlar akarsu vâdileriyle parçalanmıştır Başlıca akarsuları Elekçi Deresi ve Bolaman Çayıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri patates, mısır ve fındık olup, ayrıca az miktarda elma, armut, buğday, arpa ve fasulye yetiştirilir Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır En çok koyun ve sığır beslenir Arıcılık gelişmiştir

İlçe merkezi Elekçi Çayı vâdisinde kurulmuştur Küçük ve gelişmiş bir yerleşim merkezidir İl merkezine 91 km mesâfededir 1960’ta ilçe olan Korgan’ın belediyesi 1958’de kurulmuştur

Kumru: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 39593 olup 10774’ü ilçe merkezinde, 28819’u köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 30 köyü vardır Yüzölçümü 344 km2 olup, nüfus yoğunluğu 115’tir İlçe toprakları dağlıktır Dağlar Elekçi Deresi ve kolları tarafından derin şekilde parçalanmıştır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri patates, mısır ve fındık olup, az miktarda armut, elma, buğday, arpa, fasulye yetiştirilir Hayvancılık ve arıcılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır En çok koyun beslenir Ormancılık gelişmiştir

İlçe gelişmemiş küçük bir yerleşim merkezidir İl merkezine 91 km mesâfededir Eski adı Karacaali ve Karaçalı idi 1960’ta ilçe olan Kumru’nun belediyesi aynı sene kurulmuştur

Mesudiye: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 22786 olup, 4047’si ilçe merkezinde, 18739’u köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 38, Topçam bucağına bağlı 13, Yeşilce bucağına bağlı 7 köyü vardır Yüzölçümü 1180 km2 olup, nüfus yoğunluğu 19’dur İlçe toprakları dağlıktır Doğusunda Giresun Dağları, batısında Canik Dağları yer alır Başlıca akarsuyu Melet Çayıdır Yüzölçümü bakımından en geniş ilçedir

Ekonomisi tarım ve ormancılığa dayalıdır Başlıca tarım ürünleri arpa, buğday ve patates olup, ayrıca az miktarda elma, fındık, armut ve mısır yetiştirilir Köylerde tavukçuluk, arıcılık, sığır besiciliği, el sanatları konularında özendirici çalışmalar yapılmaktadır

İlçe merkezi Melet Çayı Vâdisinde kurulmuştur Ordu-Sivas karayolu 1 km batısından geçmektedir İl merkezine 113 km mesafededir Eski ismi Hamidiye’dir İlin en az nüfuslu ilçesidir Belediyesi 1855’te kurulmuştur

Perşembe: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 44128 olup, 9963’ü ilçe merkezinde, 34165’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 38 köyü vardır Yüzölçümü 226 km2 olup, nüfus yoğunluğu 195’tir Hafif engebeli düzlüklerden meydana gelen ilçe topraklarının büyük kısmı bir yarımada üzerindedir

Ekonomisi tarım ve balıkçılığa dayalıdır Başlıca tarım ürünleri, mısır, fındık patates, elma, armut olup, ayrıca az miktarda soya fasulyesi ve çay yetiştirilir İç kesimlerdeki yaylalarda küçükbaş hayvan besiciliği yapılır Balıkçılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır

İlçe merkezi, Perşembe Koyunda kurulmuştur Eski adı Vona idi Samsun-Ordu kıyı yolu ilçeden geçer İl merkezine 18 km mesâfededir 1945’te ilçe olan Perşembe’nin belediyesi 1922’de kurulmuştur

Ulubey: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 37698 olup 10116’sı ilçe merkezinde 27582’si köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 30 köyü vardır İlçe topraklarını Canik Dağları engebelendirir Dağlar kayın, köknar ve ladin ormanları ile kaplıdır Başlıca akarsuyu Melet Çayıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri mısır, fındık, patates ve fasulye olup, ayrıca az miktarda elma ve armut yetiştirilir Hayvancılık ve ormancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır İlçe merkezi, Ordu-Sivas karayolu üzerinde yer alır İl merkezine 22 km mesâfededir Fazla gelişmemiş bir yerleşim merkezidir 1958’de ilçe olan Ulubey’in belediyesi aynı sene kurulmuştur

Ünye: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 109139 olup, 42836’sı ilçe merkezinde 66303’ü köylerde yaşamaktadır İlçe toprakları, orta yükseklikte ve kıyıya doğru alçalan dağlardan meydana gelmiştir Dağların yüksekliği 1500 metreyi geçmez Başlıca akarsuları Akçay, Cudi Deresi ve Ceviz Deresidir Kıyıları genelde düzdür Yüksek kesimleri kayın ormanları ile kaplıdır

Ekonomisi tarım ve sanâyiye dayalıdır Başlıca tarım ürünleri mısır, fındık, elma, patates ve armuttur Hayvancılık ve balıkçılık gelişmiştir Fındık kırma atölyeleri ve çimento fabrikası başlıca sanâyi kuruluşlarıdır İlçe topraklarında demir cevheri yatakları vardır
İlçe merkezi, Taşhâne Burnu üzerinde kurulmuştur Amasya-Erzincan karayolu Akkuş üzerinden gelerek, Samsun-Ordu sâhil yolu ile ilçe merkezinde birleşir İl merkezine 77 km mesâfededir Gelişmiş bir yerleşim merkezidir Belediyesi 1877’de kurulmuştur