El-Rızk Cami (Hasankeyf)

El-Rızk Cami (Hasankeyf)
El-Rızk Camisi Dicle Nehri’nin güneydoğusundaki dik kıyı üzerinde kale ile köprü arasında bulunmaktadır Hasankeyf’in kuzeybatısındaki bu caminin birçok bölümü yıkılmış olmasına rağmen yine de planı çıkarılmıştır Caminin güneyde kale tarafındaki ibadet mekanı heyelan yüzünden nehre uçmuştur Günümüze ibadet mekanının bir bölümü ile en kuzeydeki anıtsal taç kapısına kadar olan 5328 m uzunluğundaki kalıntıları gelebilmiştir

Camiden günümüze gelebilen en önemli eser başlı başına bir anıt niteliğinde olan silindirik gövdeli minaresi, anıtsal kapısı ve ibadet mekanının kalıntılarıdır Yapının hemen hemen bütünü gibi bunlar da düzgün kesme taş bloklardan yapılmıştır Ayrıca ileri düzeydeki taş oymalarla süslenmiştir

Hasankeyf’in simgesi olan bu minare, üzerindeki kitabeye göre 1409’da Eyyubi Sultan Süleyman tarafından yaptırılmıştır Ancak caminin yapım tarihi kesinlik kazanamamıştır Minare, doğudaki sokak zemininden 3757 m, çukurda kalan ibadet mekanından 4085 m olarak ölçülmektedir Kare prizma şeklindeki kaidesi 361 m, silindirik gövdesinin çapı da 341 mdir Caminin kuzeydoğu köşesine bitişik yüksek kare prizma kaide üzerindeki minare küçük mozaikler halinde kesilmiş renkli taşlar ve kakma tekniği ile düzenlenmiş ince geometrik örgülerle bezenmiştir Bu kaidenin üzerinde daha çok Selçuklu kubbeye geçiş sistemlerine benzeyen biri baş aşağı, ondan sonra gelen başı yukarda olmak üzere üçgenler dizisi bulunmaktadır Bunları sekizgen prizma şeklinde ara bölümler tamamlamaktadır Bunun üzerinde yükselen silindirik gövdenin tüm dış yüzleri son derece ileri düzeyde bir taş işçiliği ile yapılmıştır Gövde üzerinde plastik etki bırakan yatay profil kuşaklar minareyi üçe bölmüştür İlk bölümde damla motifi şeklinde dört büyük rozet belirli aralıklarla dizilmiştir Bu rozetlerin içerisine girift örgü kompozisyonları işlenmiştir İkinci katta ise profil kuşakları sekiz kemer oluşturacak şekilde gövdeyi dolaşmaktadır Üçüncü kat profilli sütuncuklar, mukarnas dilimleri ile bezelidir Minarenin şerefesi dışarıya fazla çıkıntı yapmamakta, üzerindeki petek kısmı da oldukça kısadır Burası da küçük sivri kemerlerle sekiz sahte cepheye ayrılmıştır Bunun üzerine de dilimli bir kubbe şeklinde minare külahı oturtulmuştur

Minarenin gövdesi içerisinden iki ayrı merdivenle şerefeye ulaşılmaktadır

Anadolu taş mimarisinde o zamana kadar görülmeyen, yalnızca anıtsal kapılarda uygulanan bu tür bezemeler Artuklular döneminde kullanılmıştır Büyük olasılıkla da bu tür süsleme Zengiler döneminde başlayarak İlhanlıların etkisi ile zenginleşmiş ve Eyyubiler zamanında da klasik bir konuma getirilmiştir

Günümüze harap bir durumda gelebilen avlunun kuzey duvarının ön yüzü de ileri düzeyde bir taş işçiliği göstermektedir Ancak arka yüzü çeşitli dönemlerde değişikliklere uğramıştır