Sakarya (Atatürk Evi) Müzesi (Merkez)

Sakarya (Atatürk Evi) Müzesi (Merkez)Sakarya Semerciler Mahallesi, Milli Egemenlik Caddesi’nde, İstasyon karşısında bulunan Sakarya Müzesi’nin bulunduğu bina, 1910–1915 yıllarında Askerlik Şubesi Başkanı Binbaşı Baha Bey tarafından yaptırılmıştır Sonraki yıllarda Atatürk’ün yakın arkadaşlarından Milletvekili Hasan Cavit Bey tarafından satın alınmıştır Atatürk 17 Haziran 1922’de bu evde annesi Zübeyde Hanım ile buluşmuş ve üç gün kalmıştır

Zemin kat ile birlikte üç katlı olan bu yapı 1967 depreminde büyük hasar görmüş, Kültür Bakanlığı tarafından 1983 yılında kamulaştırılmış ve aslına uygun olarak restore edilmiştir Yeniden betonarme olarak yapılmış, dış cepheleri ahşap kaplanmıştır Restorasyon sonrasında 1993 yılında Sakarya Müzesi olarak ziyarete açılmıştır

Müzenin zemin katında yönetim büroları, kalorifer dairesi bulunmaktadır Birinci katta müdür odası ve 85 m2 genişliğinde bir sergi salonu, ikinci katta 50 kişilik bir konferans salonu bulunmaktadır

Arkeoloji seksiyonunda Prehistorik Çağ, Roma ve Bizans dönemlerine tarihlenen, yörede bulunmuş eserler sergilenmektedir Bunların arasında yassı baltalar, pişmiş topraktan yapılmış kap kaçaklar, cam şişeler ve madeni eserler bulunmaktadır

Etnografya bölümünde ise Bursa, Konya, Tokat müzeleri ve Ankara Etnografya Müzesi’nden seçilerek buraya gönderilen Osmanlı ve Cumhuriyet Dönemi eserlerine yer verilmiştir Etnoğrafik eserler arasında kesici ve ateşli silahlar, bakır eşyalar, çeşitli mühürler, el işlemeleri bulunmaktadır Ayrıca Atatürk’e ait bazı eşyalar da burada bulunmaktadır
Müze bahçesinde Sakarya yöresinde bulunan Roma ve Bizans dönemi mimari parçaları, mezar taşları, sunaklar, kitabeler, steller, erzak küpleri sergilenmektedir

Semerciler Mahallesi, Milli Egemenlik Cad
Tel: (0264) 277 36 68
Faks:(0264) 274 25 15

Sakarya Sözlü Tarih

Sapanca gölü Söylencesi: Günün birinde Sapanca’ya bir ermiş gelirSelam verir selamını alan olmazKonuk olmak ister kimse konuk etmek istemezakşama yorgun argın kasabadan dönerken uzaktan ışık sızan küçük bir kulübe görürBir adım daah atacak gücü kalmamıştırKulübeye varır,kulübede geçimini sapan yaparak sağlayan iyi yürekli bir insan yaşamaktadırErmişi güler yüzle karşılar:buyur eder"Hoş geldin safala rgetirdin aşı şimdi ocaktan inidirmişitim Tanrıdan bir misafir istiyordum sen geldin" der ve en rahat köşeye misafirini oturturizeeiti ikramda bulunurDaha sonra da yatacak yer gösterip yatırırDavranışı ermişi çok memnun etmiştir

Ertesi gün erkenden kalkarlarErmiş teşekkür edip izin ister ve yolaö koyulurSapancı da karşı tepelere değin onu uğurlardönüşte aşağıdaki kasabayı göremezYerinde kocaman bir göl olmuşturKüçük kulübesinden başka ev kandisinden başka insan kalmamıştır Kasaba tüm kötülükleriyle yok olmuşturO günden sonra göle Sapancı Gölü denilirZamanla da bu Sapanca’ya dönüşür

Ağaç Baba Söylencesi: Adapazarı’nın Erenler Tepesi’nde Ağaç Baba adlı bir ermiş yaşarmışSöylenceye göre Ağaç Baba bahr gelince ormana iner,boş tarlalara fidan dikerağaç yetiştirirağaç Baba’nın diktiği fidanlara el sürenin,onlara zarar verenin elleri kurur;Başına her türlü kötülük gelirBu yüzden kimse ormana el süremez Söylenceye göre Ağaç Baba ölüm döşeğinde iken "Benden sonra çocuklarınızın mutlu,topraklarınızın bereketli olmasını isterseniz ağaçlara dokunmayın benim hayır duamı alarak ,dünya ve Ahirette mutlu olmakistiyorsanız ağaç dikin" diye vasiyet eder Günümüzde de yörede ağaçlara zarar verenlerin kötülük görecekelerine inanılır

Beş köprü söylencesi: Günün birinde sakar Dede adında bir ermişin yolu bu yöreye düşerSakarya üzerindeki Beşköprü’den durdurulup geçiş vergisi istenirDede parasaı olmadığını ve bu parayı ödeyemeceğini söylerFaakt parası yoksa köprüden e geçemeyeceği kendisine söylenince ellerini açıp Tanrı’ya dua ederDuası bitmeden nnehir yer değiştirip ovadan akmaya başlarsakar Ded’nin gösterdiği ovadan akmaya başlamıştır

İnanışa göre o günden sonra nehrin adı sakar diye anılmaya başlarBu ad zamanla Sakarya’ya dönüşmüştürErenler Tepesi’ndeki ermişin de Sakar Dede olduğuna inanılır

Beş köprü söylencesi: Günün birinde sakar Dede adında bir ermişin yolu bu yöreye düşerSakarya üzerindeki Beşköprü’den durdurulup geçiş vergisi istenirDede parasaı olmadığını ve bu parayı ödeyemeceğini söylerFaakt parası yoksa köprüden e geçemeyeceği kendisine söylenince ellerini açıp Tanrı’ya dua ederDuası bitmeden nnehir yer değiştirip ovadan akmaya başlarsakar Ded’nin gösterdiği ovadan akmaya başlamıştır İnanışa göre o günden sonra nehrin adı sakar diye anılmaya başlarBu ad zamanla Sakarya’ya dönüşmüştürErenler Tepesi’ndeki ermişin de Sakar Dede olduğuna inanılır