Atamızın Ezana Saygısı

Dolmabahçe önünde demir atmış olan Savarona'nın güvertesinde, hasır koltuğunda güneşin batışını seyrediyordu Ufuk, minarelerin arkasında kıpkızıl bir renk almıştı İstanbul, camileriyle ateşten bir fona yaslanmış gibiydi Füreya, Atatürk'e son okuduğu kitabı getirmiş, yanı başında oturtuyordu "Söyler misiniz, bana bir Münir çalsınlar," dedi Atatürk Yaveri koşup gramofona bir taş plak koydu Az sonra, minarelerin birinde yanık sesli bir müezzinin ezanı duyuldu Atatürk başıyla işaret verdi Plağı susturdular Hepsi huşu içinde ezanı dinlediler Füreya, başını öteye, camilerden yana çevirmiş olan Ata'nın göz pınarlarında yaşların biriktiğini gördü Bir damla süzülmüş, yanağından aşağı akıyordu Atatürk, uzun müddet yanındakilere doğru dönmedi Nihayet başını çevirdiğinde, hem ezan bitmişti, hem o kendini toparlamıştı "Ne yazık ki ezanı tekrar ettirmemize imkan yok, Füreyacım," dedi yumuşak bir sesle "Sabah ezanını bekler, hep birlikte dinleriz Paşam," dedi Füreya