Sen,Ey Riyakar Nefsim

Sen,Ey Riyakar Nefsim
Hakkında Sen,Ey Riyakar Nefsim




"Sen, ey riyakâr nefsim! Dine hizmet ettim diye gururlanma sirrinca, müzekka olmadigin için, belki sen kendini o racül-ü facir bilmelisin; hizmetini, ubudiyetini, geçen nimetlerin sükrü ve vazife-i fitrat ve farize-i hilkat ve netice-i sanat bil, ucu

Insan, basarilarini Allah’in bir lütfu bilmeli, böylece gurur ve kibir gibi hallerden kurtulmalidir Yoksa nefis daima onu aldatabilir Insan dine hizmet ettiginden dolayi kendinde bir kibir hali hissettiginde “Muhakkak, Allah (dilerse) bu dini bir facir kisiyle de teyid eder” gerçegini hatirlatmali ve kendisinin o facir kisi olabilecegini düsünerek büyüklenme yerine tövbe ve istigfar yoluna girmelidir

Nefsimiz müzekkâ degildir, yani hatalardan tezkiye edilmis temizlenmis bir nefse sahip degiliz Kötülügü bize emreden nefsimiz, kendisini dinlemeyerek iyi bir is gördügümüzde bu defa bir baska kötülük olan kibirlenmeyi bize emreder

Nefis, rahmani islerde bile kendini öne çikarmak ister Ama yaptigi hizmetleri fitri bir görev, yaratilisin bir neticesi olarak bilirse böyle hallerden kurtulur Bir ari bal yaptiginda gururlanmadigi gibi, böyle bir insan da hizmet ettiginde bu iyiligi kendi nefsine veremez

Iyilikler Allah’tan kötülükler nefistendir Bir ögrenci, iyi not aldiginda “ben aldim” derken, kötü not aldiginda ise “ögretmen verdi” der Bu ögrenci psikolojisi aynen nefsin tabiatinda da görülür Yaptigi iyi seyleri kendinden bilip gururlanirken, kötü seyleri ise kadere verir, sorumluluktan kurtulmak ister

Kur’an-i Kerim, bunun tam aksini bizlere bildirir ve söyle der: “Sana gelen her iyilik Allah’tan, her kötülük ise nefsindendir” Kuyunun dibindeki bir insan, yukaridan uzatilan bir zembile binip yükseldiginde “ben kendim çiktim” demeye hakki yoktur Ama o zembile binmese, kuyu dibinde kalma sorumlulugu tümüyle ona aittir

Allah’in verdigi gözle ve Onun yarattigi isikla esyayi görürüz Ama gözümüzü kapadigimizda karanlikta kaliriz “Görüyorum” diye gururlanmaya hakkimiz yoktur Görmemek ise bütünüyle bizim tercihimize birakilmistir

Allah’in verdigi göz ile, Allah’in yarattigi seylere bakip “Masaallah, Rabb’imiz ne güzel yaratmis” demek bir tefekkürdür, bir iyiliktir ve Allah’tandir Bu gözü haram seylere çevirmek, veya “tabiat ne güzel yapmis” diye bakmak haddi asmaktir, kötülüktür ve nefse aittir

Insana düsen görev, iyilikleri Allah’tan bilip gurur yerine sükretmek, kötülükleri nefsinden bilip istigfar etmektir Sükür, nimetin artmasina, istigfar da kusurlarin azalmasina sebebiyet verir