Odyometri Hakkında Genel Bilgiler

Odyometri :

İşitme organı ve sisteminin niteliklerini değerlendiren, işitmeyi ölçen araca denir

İşitme kaybının değişik türleri vardır; hekimler odyometri denen inceleme teknikleri aracılığıyla işitme kaybının nedenlerini saptayabilir

İnsanda çeşitli nedenlere bağlı olarak kısmi ya da tam işitme kaybı (hipo-akuzi) olabilir

Bunlarda en sık görülenler şunlardır:

• Yerel hastalıklar (kulak iltihaplan);

• genel hastalıklar (kızıl, grip vb);

• kalıtsal hastalıklar;

• yaralanmalar;

• yaşlılık;

• saptanamayan öbür nedenler

İşitme kayıpları genellikle değişik özellikler gösterir Hekim bu Özelliklere göre tedavileri saptayabilir İşitme kaybı tipleri özellikle olayın yerine göre değişir Bu yerler dışkulak, ortakulak, içkulak, işitme siniri ve merkez sinir sisteminin işitme yollandır Tedavi edilebilen işitme kaybı tiplerinin yanında tedavi edilemeyenler de vardır
Bu nedenle işitme kaybı olan her hastanın titiz ve ayrıntılı bir işitme incelemesinden geçmesi gerekir Odyometre aygıtı aracılığıyla işitme işlevi tam olarak araştırılabilir

İNCELEMENİN AMACI

İşitme incelemesinde hasarın derecesi ve işitme kaybının tipi ortaya konmalıdır Aynca kaybın kalıcı, düzelebilir ya da ilerleyip ağırlaşan nitelikte mi olduğu ve tıbbi, fizik, cerrahi ya da protez tedavilerden hangisinin en iyi sonucu vereceği saptanmalıdır
Bunun için hastanın işitme yelpazesinin belirlenmesi, daha az işitilen ya da işitilmeyen titreşimlerin bulunması gerekir Olgulara göre düşük, orta ya da yüksek titreşimler söz konusu olacaktır Hasta genellikle işittiği ve işitemediği sesleri işaret ederek hekimi yönlendirir Her titreşim için işitme kaybı miktan saptanır Fizyologlarca işitme eşiği olarak tanımlanan, işitmeyi uyarabilecek güçteki en düşük ses şiddeti bulunur
Başka gürültülerin işitme eşiğinin saptanmasını etkilememesi İçin inceleme sessiz bir ortamda yapılır; incelemeden geçecek hasta sesten yalıtılmış bir kabine alınır Kabin içindeki kulaklıklar dışandaki odyometreye bağlıdır Hastanın her İki kulağına sırasıyla belirli titreşimlerde saf sesler verilir En düşük titreşimlerden (125-cps [saniyedeki devir]) en yüksek titreşimlere (12000 cps [saniyedeki devir]) doğru gidilir İncelenen her ton için odyometrenin bir düğmesine basarak sesin desi-bel (dB) üzerinden ölçülen şiddeti kademeli biçimde artırılır Hasta her ton için elinde bulunan düğmeye basarak ya da elini kaldırarak algılamanın başladığı düzeyi belirtir Bu düzey söz konusu ton elinde bulunan hastanın işitme eşiğini oluşturur Her iki kulak için toplanan tek tek değerler odyogram denen bir grafik üzerinde gösterilir Tek tek noktaların birleştirilmesiyle elde edilen eğriler işitme kaybının tipi ve şiddeti hakkında kesin tanı konmasını sağlar

ÎŞİem kemik yolu için de yinelenir Bu yol için özel bir vibratör (titreşim üreteci) kullanılır Odyometreye bağlı olan vibratör hastanın kulağının arkasında bulunan kemiğe (mastoit kemik) yapıştırılır Bu durumda sesler ortakulağın iletim mekanizması olan kulak zarından ve kulak kemikçiklerinden geçmeden doğrudan içkulağm hücrelerine ulaşır