Yoksayamadım Seni

Yoksayamadım Seni

Gecenin kokusu sinerken üzerime, beyin kıvrımlarında dansetmekte kelimeler

Anlamsızlık yapışmışken ömrümün sayılı kalan zamanına, tüm ihtişamınla geldin sensiz kıyılarıma

İmkansızlığını soyundukça sevdanı giydirdin üzerime

Ben sana aktıkça sen doldun Sen benimle doldukça taştın Taştıkça sardın, sardıkça yaktın

Ayazda iki yürek, yangınlar ortasında, küllerin içinde dans ederdi bir zamanlar Hangi zamanlar

Ne zamanvar mıydı öyle bir zaman;

Yoktu senden öncesi yaşanmışlıklardan arta kalan Yaşanmamış ne varsa sana dair, akreple yelkovanın takılı kalmış ucunda

'Sensizliğim Kalın bir örtü gibiydi yüreğimin üzerini örten'

Seninle bu kadar doluyken, her yanım seninle çevriliyken ne yöne dönsem sana sobelenirken,

görünmez ellerin hala yüreğimi sıkarken

De bana sevgili, Yok sayabilir miyim seni?

De bana; Yok sayabilir miyim yaşanmış bir sevdanın küllerini eşelendiğimi?

Yok sayabilir miyim sana olan sevgimi?

Peki ya, yok sayabilir miyim sendeki yüreğimi?

Sen gitsen de benden, ben yine söküp getiririm seni yaşadığın şehrin kalbinden

Sen öldüm desen de o aşifte şehrin rahminden sezeryanla alırım seni

Ben bu kadar senken

Sen bu kadar benken

Bizken

Yok say beni diyemezsin, isteyemezsin bunu benden

Ama; gittin benden Gitmemi istedin senden Korktun belki de aşktan, hiç yaşamadığın bu tılsımlı duygudan

Affet, yok sayamadım seni sevgili Ben seni yok sayamadım Zamanın durduğu bu noktada susuyorum Kanayan ruhumun tüm kırılmışlığıyla, hiç yapmadığım bir şeyi yapıyorum

Ve ilk kez yüreğine fısıldıyorum: Yok sayabilirsin artık beni

Yenilgiyi yakıştıramadım kendime, tıpkı gidişleri yakıştıramadığım gibi Ama bana çok yakıştığını düşünmüş ki hayat, iğneledi üstüme hayal kırıklığını ve terkedişleri

Acaba bir günBir gün hayat eğilip de öper mi beni de alnımdan